Η Ιωάννα είναι η καλύτερη μου φίλη και δουλεύει στο απέναντι γραφείο. Tις τελευταίες εβδομάδες παρακολουθώ το love story της Ιωάννας και του Δημήτρη. Αυτό το φλερτ μετράει μόλις μερικές εβδομάδες ανταλλαγής μηνυμάτων και κάποιες, σκόρπιες συναντήσεις για καφέδες που έγιναν ποτά.
Η Ιωάννα είναι ένα ζωηρό κορίτσι, με πολλά τατουάζ, πολλά δαχτυλίδια, οδηγεί ένα vintage αυτοκίνητο, είναι φεμινίστρια και πιστεύει ότι η ζωή είναι ένα μεγάλο λούνα παρκ που τα έπαθλα των παιχνιδιών δεν θα έπρεπε να είναι κουκλάκια αλλά έξτρα συνεδρίες – δώρο με ψυχολόγο. Θα μπορούσε αυστηρά κάποιος να την κρίνει και να πει πως είναι ένα κακομαθημένο παιδί που μέσα του μεγαλώνει ένα φιλόσοφο με αγοραφοβία.
Ο Δημήτρης είναι ένας καλλιτεχνικός τύπος, με ωραία, βαθιά φωνή, που δουλεύει σχεδιάζοντας. Δεν ξέρω τίποτα άλλο για τον Δημήτρη. Όλα όσα χρειάζεται να ξέρω για τον Δημήτρη, τα έμαθα σήμερα, στο γραφείο.
Τι μπορεί να πηγαίνει λάθος με έναν άνθρωπο που ζητάει να σε βλέπει περισσότερο;
Η Ιωάννα του διπλανού γραφείου είναι η καλύτερη μου φίλη. Κάθε μέρα έρχεται και με μία διαφορετική διάθεση, και τα ρούχα που διαλέγει μαρτυρούν τι έχεις να περιμένεις από την Ιωάννα την κάθε μέρα. Σήμερα η Ιωάννα φορούσε ένα ανδρικό t-shirt κι ένα boyfriend σκούρο jeans. “Μάλιστα” σκέφτηκα όσο την έβλεπα να βγάζει τα ακουστικά της και να πετάει σχεδόν την τσάντα της στο γραφείο.
Στην κουζίνα του γραφείου έμαθα πως οι τελευταίες συζητήσεις της φίλης μου με τον Δημήτρη, από χτες το βράδυ, δεν πάνε όπως θέλει εκείνη. “Θέλει να με βλέπει περισσότερο” μούγκρισε την ώρα που έβαζε καφέ στην καφετιέρα. Την κοίταξα με υπομονή και κατανόηση. “Και τι πρόβλημα υπάρχει μ’ αυτό;” τη ρώτησα. “Θέλει να με γνωρίσει καλύτερα. Θέλει να μου δώσει χρόνο. Δεν του αρκεί η καθημερινή online επικοινωνία μας. Θέλει να με βλέπει” μου είπε έξαλλη, σχεδόν πετώντας το κουταλάκι στον νεροχύτη.
Δεν είναι ότι είμαι ο γκουρού των σχέσεων, εγώ τα έχω κάνει χειρότερα από εκείνη, αλλά όταν δεν χορεύεις εσύ τον Ικαριώτικο, τα πράγματα μοιάζουν πολύ εύκολα. “Μισό λεπτό” της είπα. “Τι λέει λάθος;” κι απορούσα αληθινά.
Τι μπορεί να πηγαίνει λάθος με έναν άνθρωπο που ζητάει να σε βλέπει περισσότερο; Που σε θέλει και το μοιράζεται ευθέως;
Την ακολούθησα στο γραφείο. Έβαλε τα ακουστικά της. Προφανώς δεν ήθελε να μιλήσει για αυτό παραπάνω. Αυτό κάνει κάθε φορά που δεν θέλει να μιλήσει παραπάνω. Σήμερα κατάλαβα πως το κάνει κι όταν δεν έχει τι να πει. Κι όταν ξέρει πως ο άλλος έχει δίκιο. Οι άνθρωποι μάλλον θέλουμε χρόνο να διαχειριστούμε το γεγονός ότι κάνουμε λάθος.
Της έδωσα τον χρόνο που διεκδίκησε και για τις επόμενες ώρες την έβλεπε να μην μπορεί να συγκεντρωθεί. Στο πρώτο διαθέσιμο κενό της δουλειάς τη ρώτησα αν θέλει να το συζητήσουμε. Μοιράστηκε όλο τον διάλογο που είχε με τον Δημήτρη από το προηγούμενο βράδυ μέχρι το ίδιο πρωί. Ήταν ένας διάλογος που η Ιωάννα έμοιαζε με έναν γκολκίπερ της Γ’ Εθνικής και ο Δημήτρης με έναν επιθετικό της νικήτριας του Μουντιάλ. Σ’ αυτό το ματς η Ιωάννα δεχόταν ασταμάτητα γκολ που δεν ήθελε να διαχειριστεί.
Με λίγα λόγια το αγόρι της ιστορίας εξηγούσε πως αυτό που θέλει είναι περισσότερο χρόνο μαζί της. Κάτι περισσότερο από σκόρπιους καφέδες που γίνονται ποτά μία στο τόσο. Κάτι περισσότερο από online ατελείωτους διαλόγους στο Instagram. Με λίγα λόγια το κορίτσι της ιστορίας δεν ήθελε να βγει από το comfort zone του. Ήθελε να πάρει το λιγότερο δυνατό ρίσκο, για τους δικούς της λόγους.
Ο Δημήτρης, σήμερα, μας έμαθε τη ζωή
Οι άτσαλες απαντήσεις της Ιωάννας οδήγησαν στο αυτονόητο. Ο Δημήτρης της ζήτησε να διακόψουν αυτό που έμοιαζε με γνωριμία που δεν έχει αρχή, μέση και τέλος. Ο Δημήτρης είχε δίκιο. Με βάναυσα ωμό και ειλικρινή τρόπο της είπε αυτό που θα έπρεπε να λέμε όλοι. Πρώτα στον εαυτό μας και μετά στους άλλους. Αυτό δηλαδή που πραγματικά θέλουμε. “Θέλω χρόνο μαζί σου. Θέλω να σε γνωρίσω καλύτερα. Δεν μου αρκεί να σε βλέπω σπάνια. Δεν μου αρκούν τα καλημέρα και καληνύχτα στην οθόνη του κινητού μου”
Ο Δημήτρης, ο καλλιτεχνικός τύπος, με την ωραία, βαθιά φωνή, που δουλεύει σχεδιάζοντας, μοιράστηκε το λογικό. Αυτό που θα έπρεπε να διεκδικούμε όλοι. “Έχει κάνει ψυχανάλυση;” ήταν το πρώτο που βρήκα να πω μόλις συνειδητοποίησα το κακό που είχε χτυπήσει το γραφείο μας αυτή τη Δευτέρα το μεσημέρι.
Δημήτρη, ακόμα κι αν όλο αυτό είναι αποτέλεσμα ψυχανάλυσης να ξέρεις πως είσαι ο πιο λογικός άνθρωπος του πλανήτη, ανάμεσα στους ανθρώπους του πλανήτη που γνωρίζω. Ο Δημήτρης, σήμερα μας έμαθε τη ζωή. Άθελα του μας εξήγησε με τέσσερις πολύ απλές λέξεις πως θα έπρεπε να είναι οι σχέσεις μας: “Θέλω να σε γνωρίσω περισσότερο” και με άλλες δώδεκα λέξεις ακόμα πως θα έπρεπε να αντιμετωπίζουμε αυτούς που δεν συμβαδίζουν με τα θέλω μας. “Απλά δεν ψήνομαι να το κάνω. Θα μπω μόνος μου στην κατάψυξη”.
Σήμερα, φεύγοντας τελευταία από το γραφείο, την ώρα που έκλεινα τα φώτα σκέφτηκα πως ο Δημήτρης μου απάντησε σε όλα τα διλήμματα, σε όλες τις θολές εικόνες που έχω στο κεφάλι μου, σε όλες τις απορίες για το πως πρέπει να είναι η ζωή των μεγάλων, των ενήλικων ανθρώπων.
