Στην ταραχώδη περίοδο που το μόνο που είχα ανάγκη ήταν βρω την ταυτότητά μου, εκτός από ένα επαρχιακό χωριό 70χλμ. μακριά από τη Λαμία ολομόναχη, βρέθηκα και με έναν σκύλο στην αγκαλιά μου. Ξαφνικά έπρεπε να γίνω κηδεμόνας, να μάθω τα πάντα για τους σκύλους, να διαβάσω ατελείωτα άρθρα και να δω βίντεο για το πώς να διαχειριστώ ένα από τα πιο δύσκολα -ενδεχομένως- κουτάβια εκεί έξω.
Πέντε χρόνια μετά, νιώθω την ανάγκη να ευχαριστήσω τη Gypsy για τα εννιά βασικά μαθήματα ζωής που μου έδωσε. Άθελα της βέβαια, μιας και εκείνη λογικά πιστεύει ότι και οι άνθρωποι λειτουργούμε τόσο άψογα, παιδικά και πηγαία, όπως και αυτή.
Διάλεξε τα άτομα που εμπιστεύεσαι με σοφία
Αν κάποιος ξέρει καλά πως μπορείς να παίξεις, και να παίξεις και ωραία, με τον οποιονδήποτε, είναι η Gypsy. Κι όμως πριν νιώσει ΟΚ να του φέρει το παιχνίδι της, παίρνει τον χρόνο της. Τον μυρίζει, τον παρατηρεί, τον συνηθίζει. Εφόσον όλα πάνε καλά, μετά είναι πρόθυμη να του δώσει την αγάπη της αβίαστα. Πλησιάζοντας τα 30, το να δίνεις λίγο χρόνο στον εαυτό σου να φιλτράρει κάποιους ανθρώπους μέχρι να τους ανοιχτείς είναι κάτι παραπάνω από ΟΚ.
Το κλειδί είναι να συγχωρείς
Ο σκύλος μου χρειάζεται λίγα δευτερόλεπτα και ένα χάδι στη μουσούδα για να σκεφτεί “περασμένα, ξεχασμένα”. Όσο και να τσακωθήκαμε, στο επόμενο λεπτό, είναι δίπλα στα πόδια μου διεκδικώντας την προσοχή μου. Ναι, ο σκύλος μου μού έμαθε ότι το να περνάς καλά είναι πολύ πιο σημαντικό από το να παίρνεις τον εαυτό σου σοβαρά.
Το “έξω” είναι φίλος σου
Τον πρώτο καιρό με τη Gypsy στο σπίτι αναρωτιόμουν για ποιο λόγο μπορεί να ενθουσιάζεται τόσο πολύ με τη λέξη “βόλτα”. Αφού δεν έχει κάποιο συγκεκριμένο προορισμό. Και αυτό ακριβώς είναι το μάθημά μου. Δεν χρειάζεσαι συγκεκριμένο προορισμό ούτε κάτι το ιδιαίτερο για να νιώσεις ευτυχία. Ένα δεκάλεπτο περπάτημα γύρω από το τετράγωνο κάνει τον σκύλο μου χαρούμενο. Εγώ γιατί να χρειάζομαι μια λίστα από στόχους και αντικείμενα και άχρηστα πράγματα για να νιώσω ευφορία;
Μην ξεχνάς το παιχνίδι
Μπορεί η καθημερινότητα σου να είναι ένα life-roller coaster. Εντάξει, σίγουρα οι ρυθμοί είναι γρήγοροι και πολλές φορές δεν προλαβαίνεις καν να εκφράσεις τη δυσαρέσκειά σου. Σε καταλαβαίνω, αλλά κάθε φορά που ο σκύλος μου μού φέρνει το ροζ κόκαλο του και περιμένει από μένα να “παλέψω” για να του το πάρω. Στην αρχή πίστευα ότι το κάνω για εκείνη, γιατί την κάνει χαρούμενη. Μετά άρχισα να προσέχω την ευτυχία που ένιωθα και εγώ. Πάντα υπάρχει χώρος και χρόνος για παιχνίδι. Ακόμα και τις φορές που η ιδέα σου ακούγεται σαν ένα κακό αστείο.
Η σημαντικότητα της επαφής
Για τη Gypsy όσο σημαντικό είναι το να τρώει το φαγητό της στην ώρα της, άλλο τόσο είναι και το να βρίσκει τη θέση της στον καναπέ, τοποθετώντας το κεφάλι της πάνω στην κοιλιά μου. Τις μέρες πάλι που δεν μπορεί για τον ένα ή τον άλλο λόγο να ανέβει, σπρώχνει χωρίς καμία διακριτικότητα το χέρι μου για να τη χαϊδέψω.
Για εκείνη η σωματική επαφή, το να δείχνει κανείς την αγάπη του με ένα χάδι ή με μια αγκαλιά είναι SOS. Κάπως έτσι το έκανε σημαντικό και για εμένα και την ευχαριστώ που με έμαθε να μοιράζομαι τον καναπέ και την πίτσα μου.
Όλα θα πάνε καλά
Προφανώς τα σκυλιά δεν έχουν στρες για τα οικονομικά τους, δεν ταλαιπωρούνται από θέματα ύπνου ή από συμβιβασμούς που νιώθουν να τα πιέζουν. Τη Gypsy δεν τη νοιάζει αν θα φάει το φαγητό της στην κουζίνα ή σε κάποιο εστιατόριο. Και γιατί να τη νοιάζει; Αφού όλα θα πάνε καλά.
Η επιμονή πιάνει κάθε φορά
Για πάρα πολύ καιρό, κοιμόμουν μαζί με τον σκύλο μου. Είτε αυτό θεωρείται υγιεινό είτε όχι, εμένα με έκανε ευτυχισμένη. Κάποια στιγμή όμως συνειδητοποίησα πως αυτό την έκανε πιο απαιτητική και κακομαθημένη. Έτσι αποφάσισα να το σταματήσω και να μην την αφήνω να ανέβει στο κρεβάτι μου. Η δική της άποψη όμως ήταν διαφορετική. Κάθε βράδυ ερχόταν δίπλα στο κρεβάτι, ακουμπούσε τη μουσούδα της και με κοιτούσε με puppy eyes. Κοιμόταν δίπλα μου και όταν έχανε την επιμονή της έσπρωχνε με τα πόδια της το πάπλωμά μου για να μπει από κάτω.
Κάποια στιγμή, μετά από πολλά διαλείμματα στον ύπνο μου της είπα να ανέβει. Κέρδισε, κυρίως γιατί επέμεινε.
Δεν έχουν να κάνουν όλα με σένα
Το drama δεν λείπει από τις ζωές μας, καλώς ή κακώς. Στην τελική, ποιος δεν έχει πει “καταρρέω” γιατί ένα μήνυμά του διαβάστηκε αλλά δεν απαντήθηκε; Στο τέλος της μέρας όμως ο σκύλος πρέπει να πάει βόλτα, στον κτηνίατρο, στο πάρκο, να φάει και χρειάζεται και ένα καλό σνακ. Δεν είμαι πλέον το κέντρο του κόσμο και ειλικρινά το απολαμβάνω.
Δώσε σημασία σε αυτούς που αγαπάς
Κάθε φορά που μπαίνω σπίτι, η Gypsy κάνει σαν να μην είναι καν δεδομένο ότι θα επιστρέψω. Χαίρεται με την ίδια ένταση, είτε επιστρέφω από το γραφείο, είτε από ένα Σαββατοκύριακο μακριά. Δίνει σημασία, δεν έχει πίσω σκέψεις και τίποτα δεν είναι δεδομένο για εκείνη. Κανονικά, τίποτα δεν θα έπρεπε να είναι δεδομένο και για εμάς.
