Aν υπάρχει μια φράση η οποία περιέχει συμπυκνωμένη όλη την πατριαρχική τοξικότητα, τότε είναι αυτή η ερώτηση. Οι άντρες αναπαράγοντας τα στερεότυπα πρέπει να λένε ψέματα αυξάνοντας τον αριθμό των ερωτικών τους συντρόφων προς τα πάνω, ώστε να τονώνουν τον ‘ανδρισμό’ τους. Οι γυναίκες από την άλλη οφείλουν να λένε ψέματα μειώνοντας τον αριθμό των ανδρών που έχουν κάνει σεξ προς τα κάτω, ώστε να τονίζουν τον “καθωσπρεπισμό” τους.
Σύμφωνα με τα μέσα ελληνικά μικροαστικά δεδομένα, μια γυναίκα πρέπει να έχει πάει το πολύ με τρεις άνδρες, διαφορετικά είναι ανήθικη.
Και αν ακόμη σας φαίνεται παράξενο, είναι τόσο βαθιά ριζωμένη αυτή η αντίληψη στα μυαλά των περισσότερων Ελλήνων ανδρών, που κάποτε ρώτησα τον πιο μορφωμένο άνδρα που είχα γνωρίσει, τι γνώμη έχει σχετικά με τον αριθμό των ερωτικών παρτενέρ της συντρόφου του και προς τεράστια απογοήτευσή μου, άκουσα ακριβώς ότι δεν περίμενα: «Αν ήξερα πως η σύντροφός μου έχει πάει με πολλούς πριν από εμένα θα την απέρριπτα». «Τζάμπα τα διδακτορικά» σκέφτηκα.
Αυτή είναι η κοινωνία μας στο περίπου, είτε μας αρέσει είτε όχι. Θέλει τους άνδρες να έχουν πολλές ερωμένες και τις γυναίκες λίγους εραστές και κάπου εδώ, πεθαίνει μέσα της βαθιά κάθε φεμινίστρια, η οποία κανονικά, θα έπρεπε κανονικά σήμερα να γιορτάζει.
Μερικές από εμάς, ζούμε για την ημέρα που το τελευταίο πράγμα που θα προσδιορίζει μια γυναίκα θα είναι ο αριθμός των ερωτικών της συντρόφων, όπως και όλα τα υπόλοιπα νούμερα που την προσδιορίζουν (διαστάσεις σώματος, κιλά, ηλικία). Μακάρι λοιπόν να έρθει η ημέρα που ο αριθμός αυτός δε θα ενδιαφέρει τους άντρες και δε θα τους “λέει” τίποτα για τις γυναίκες που τους αρέσουν. Είτε πριν από εκείνους είχαν έναν, είτε εκατόν έναν εραστές, να είναι το ένα και το αυτό. Και καλό θα ήταν να μην μπαίνουν καν στη διαδικασία να ρωτάνε. Αν όμως ρωτούν, να είναι πανέτοιμοι να δεχθούν και την αλήθεια.
Κάποτε παρακολούθησα μια ρομαντική Αμερικάνικη ταινία με τίτλο “What’s your number?”. Σύμφωνα με μια έρευνα του Πανεπιστημίου του Harvard, η γυναίκα που έχει πάει με το πολύ 20 άντρες είχε την πιθανότητα να κάνει έναν επιτυχημένο γάμο. Όσες είχαν ξεπεράσει αυτό τον αριθμό ερωτικών συντρόφων δεν είχαν τις πιθανότητες.
Η ανύπαντρη ακόμη πρωταγωνίστρια λοιπόν, περνάει ένα μεγάλο Γολγοθά για να απαριθμήσει τους πρώην της και τους βγάζει οριακά 20, με αποτέλεσμα να απογοητευτεί, αφού είναι καταδικασμένη να μην βρει καλό γαμπρό, ενώ ως δια μαγείας όλα είναι καλύτερα, όταν ένας από τους πρώην της τηλεφωνεί και της υπενθυμίζει πως δεν ολοκλήρωσαν τις επαφές τους και εκείνη θυμόταν λάθος επειδή ήταν μεθυσμένη.
Μετά από αυτή την ταινία σκέφτηκα ότι οι ΗΠΑ με το Αφγανιστάν δεν απέχουν και πολύ αν το καλοσκεφτείς, αλλά μονάχα 19 εραστές, υπολογίζοντάς τα με πρόχειρα και εύκολα μαθηματικά. Και η Ελλάδα φυσικά, βρίσκεται κάπου ανάμεσα, αφού οι περισσότερες γυναίκες αν ερωτηθούν απαντούν ότι έχουν κάνει σεξ με τρεις άντρες όπως προανέφερα.
Αυτή είναι μια βολική απάντηση για όλους. Κάνει τους άνδρες να νιώθουν ότι δεν την πήραν και «του κουτιού», αλλά «ελαφρώς μεταχειρισμένη» και τις γυναίκες να δίνουν την εντύπωση πως έχουν ένα πολύ μικρό και συγκεκριμένο παρελθόν που σε καμία περίπτωση δεν τις ‘κακοχαρακτηρίζει’.
Ευτυχώς που ακόμα δεν βγάζουμε να κρεμάσουμε το ματωμένο σεντόνι ως απόδειξη παρθενίας στο μπαλκόνι μετά την πρώτη νύχτα του γάμου, θα μπορούσε να αναστενάξει κανείς με ανακούφιση λέγοντας πως έχει γίνει μια πρόοδος.
Η δική μου λοιπόν οπτική είναι εντελώς διαφορετική και η απάντηση που θα πρότεινα ενναλακτικά στο “Με πόσους έχεις πάει;” είναι ” Δεν έχει καμία απολύτως σημασία”. Με αυτή την απάντηση, δεν μπαίνεις στην διαδικασία των αποκαλύψεων και της διαπραγμάτευσης, τονίζεις όμως πως το παρελθόν μένει εκεί που ανήκει και δεν θα πρέπει να αποτελεί δείκτη ηθικής για το παρόν, ειδικά αφού υπάρχει ακόμα τέτοια πρόθεση.
Ίσως αν ξεκινήσουμε να τονίζουμε το ότι αυτό το παρελθόν δεν έχει σημασία να ειπωθεί, τότε γίνει ένα πρώτο βήμα προόδου. Αν εκείνοι που ρωτούν δεν αντιλαμβάνονται το ότι ξεπερνάνε τα όρια της αδιακρισίας και μάλιστα με πρόθεση να κατακρίνουν μέσω της απάντησης που θα λάβουν, τότε καλό είναι να μη λαμβάνουν απάντηση, τουλάχιστον αρχικά.
Σε δεύτερο χρόνο, και πάλι εμείς οι ονειροπόλες, θα θέλαμε να αποκαλύπτουμε τον αριθμό των αντρών που έχουμε κάνει σεξ, χωρίς καμία αρνητική συνέπεια. Προσωπικά όταν βλέπω ότι κάποιος θα εξοργιστεί πολύ, αποκαλύπτω τον αριθμό των ερωτικών μου συντρόφων μόνο και μόνο για να τον δω να εκρήγνυται.
Δεν είναι αστείο, είναι όμως κάτι που του αξίζει για την αδιακρισία του. Και όχι, δεν του κάνω τη χάρη να πως «με τρεις» μόνο και μόνο για να τον κάνω να νιώσει καλύτερα. Ούτως ή άλλως δεν θα τον χρειάζομαι στη ζωή μου, οπότε τουλάχιστον ας αποχωρήσει.
Αν με ρωτάτε προσωπικά βέβαια, θα προτιμούσα αυτή η αρκετά vintage ερώτηση παγίδα να εκλείψει, αφού μαζί της θα εκλείψουν και αρκετά αντιφεμινιστικά στερεότυπα που θέλουν τις γυναίκες να ορίζονται από έναν ακόμη αριθμό, τους εραστές τους. Γιατί το πρόβλημα είναι κυρίως αυτοί που μπαίνουν στη διαδικασία να ρωτήσουν και όχι εκείνοι που μπαίνουν στη διαδικασία να απαντήσουν.
Όταν δέχεσαι επίθεση, συνήθως παίζεις άμυνα. Όλοι το ξέρουν αυτό, ειδικά οι άντρες που αγαπούν τόσο πολύ το ποδόσφαιρο.
