Λένε πως οι γιορτές είναι γλυκά, καλό φαγητό, χιονονιφάδες, πολλές βόλτες, ποτά και δώρα με μεγάλους φιόγκους κάτω από το δέντρο. Επίσης λένε πως οι γιορτές είναι οι δεκαπέντε μέρες που σταματούν όλα τα προβλήματα του κόσμου και γινόμαστε όλοι ανέμελα παιδιά. Οι ταινίες το λένε, αν αναρωτιέσαι ποιος.
Υπάρχει μία πίεση για χαρά. Με το ζόρι να δείχνουμε ευτυχισμένοι. Αφηνόμαστε στο άγχος που μας προκαλούν όλες αυτές οι κοινωνικές εκδηλώσεις που δεν θέλουμε να πάμε, και βρισκόμαστε εκεί χαμογελαστοί και ζορισμένοι. Πάμε σε οικογενειακά τραπέζια με το άγχος του να περάσουμε καλά, να βγάλουμε ωραίες φωτογραφίες για τα social media, όλα αυτά με το βάρος του βλέμματος της θείας Ευτέρπης ”πάλι μόνη σου ήρθες φέτος;”. Το βράδυ της Πρωτοχρονιάς αντίστοιχα πρέπει να νιώσεις πράγματα, να δώσεις και να πάρεις αγάπη, να είσαι γεμάτη και ευτυχισμένη σαν να μη σου λείπεις κανείς και τίποτα.
Στην πραγματικότητα όμως το γεγονός ότι σε μερικές μέρες είναι Χριστούγεννα δεν σε κάνει να ξεχάσεις ότι πριν από δύο εβδομάδες χώρισες ή απολύθηκες. Επειδή στολίστηκε η πόλη εσύ δεν μπορείς να αγνοήσεις ότι δεν έχεις αποφασίσει τι θέλεις να κάνεις στη ζωή σου, ότι είσαι σε μία σχέση που έχει βαλτώσει ή ότι βγάζεις-δεν βγάζεις οικονομικά τον μήνα.
Σταματήστε λίγο την τόση χαρά, θα κατέβω
1. Τελειότητα
Το έχεις δει σε ταινίες της Hallmark: Η οικογένεια αντιμετωπίζει προβλήματα όπως ”αγάπη μου τελείωσε το αλεύρι για τα cookies” ή δύο αδερφές βασανίζονται από το δίλημμα αν θα πάνε διακοπές στο πατρικό τους ή αν θα μείνουν στη χιονισμένη Νέα Υόρκη να παρτάρουν με γοητευτικούς νεαρούς. Αυτό περιμένουμε και εμείς κάθε χρόνο. Να γίνουν όλα ονειρικά. Να εξαφανιστούν όλα μας τα προβλήματα και για μερικές μέρες να ξυπνάμε και να κοιμόμαστε πασπαλισμένοι με χρυσόσκονη. Κρυφοελπίζουμε ότι κάθε χρόνο αυτά θα είναι τα καλύτερα μας Χριστούγεννα και οι προσδοκίες μας για την Πρωτοχρονιά μοιάζουν με εικόνες από το Pinterest.
Μερικές φορές συμβαίνει. Αλλά καλό είναι οι προσδοκίες σου να είναι ρεαλιστικές, για να μην απογοητευτείς όταν θα φύγεις από το πάρτυ στις 2, πεινασμένη και μόνη με το γκλίτερ να έχει ξεφτίσει.
Αλλά μερικές φορές δεν συμβαίνει. Δεν συμφώνησες ποτέ για τόσο γκλίτερ και τόσο χρυσό στη ζωή σου. Δεν θες να στολίσεις, δεν σ αρέσουν τα μελομακάρονα. Συνέχισε να κάνεις ό,τι έκανες τον Οκτώβριο, απλά με λίγο περισσότερο κρύο.
2. Μοναξιά
Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν διαλέξει να είναι μοναχικοί. Είναι σεβαστό. Θέλουν την ησυχία τους και τον Ιούνιο και τον Δεκέμβριο, ανεξάρτητα από γιορτές και πάρτυ. Υπάρχουν όμως και εκείνοι που δεν επέλεξαν να περνούν τα βράδια με ταινία και κινέζικο. Τις μέρες των γιορτών η μοναξιά μοιάζει πιο βαριά, πιο ασήκωτη, πιο μεγάλη, πιο σκοτεινή. Οι άνθρωποι που ζουν μόνοι τους, είτε το διάλεξαν είτε όχι, περπατούν τα βράδια, βλέπουν τα φώτα στα σπίτια και οικογένειες να τρώνε ή να βλέπουν τηλεόραση. Οι ίδιοι, μοναχικοί άνθρωποι τις γιορτές βλέπουν στολισμένα σπίτια, γεμάτα από ανθρώπους που διασκεδάζουν και τρώνε.
Μερικές φορές συμβαίνει. Να έρθουν οι φίλοι σου από το εξωτερικό και να είστε πάλι όλοι μαζί όπως παλιά. Να βρεθείς με την οικογένεια σου στο πατρικό σας, να κοιμηθείς στο εφηβικό σου δωμάτιο και αυτό να είναι όλα όσα ήθελες για τις γιορτές.
Αλλά μερικές φορές όμως δεν συμβαίνει. Θες την ησυχία σου, δεν θες οικογενειακά τραπέζια με συγγενείς που βλέπεις μία φορά τον χρόνο. Θες να ξυπνάς ό,τι ώρα θες, να ξεκουραστείς και να δεις σειρές και ταινίες. Θρίλερ.
3. Απώλεια
Αν έχεις μία απώλεια, ό,τι τύπου, θάνατο ή χωρισμό, το τελευταίο πράγμα που ίσως θέλεις, είναι να σταθείς απέναντι από αυτή την άδεια καρέκλα του τραπεζιού του ρεβεγιόν. Δεν χρειάζεται να διαχειριστείς βιαστικά ή άτσαλα το πένθος ή τη λύπη σου επειδή είναι γιορτές και ο περίγυρος σου είναι χαρούμενος. Είναι δικαίωμά σου να θρηνήσεις για ό,τι κρίνεις εσύ ως απώλεια.
Συμβαίνει. Θέλεις να προχωρήσεις παρακάτω. Να κρατήσεις αυτή την απώλεια στο μυαλό σου και στην καρδιά σου και να χαρείς με όσα καλά συμβαίνουν γύρω σου. Κανείς δεν θα σε κατηγορήσει.
Αλλά μερικές φορές όμως δεν συμβαίνει γιατί δεν σε νοιάζουν οι γιορτές. Θες να κλάψεις, να μείνεις μόνη σου με κλειστά παντζούρια. Θες να κάνεις skip τα Χριστούγεννα, να κοιμηθείς και να ξυπνήσεις στον Μάρτιο.
4. Αγωνία για να πετύχει έστω η επόμενη χρονιά
Πόσο τρομερό το άγχος να κερδίσεις τη νέα χρονιά πριν καν μπει. Λίστες με στόχους, πράγματα που δεν έγιναν και τώρα ήρθε η ώρα να γίνουν. Μία ελπίδα για κάτι νέο που ξεκινάει σκεπασμένη με στρες για την αποτυχία. Γιατί καταβάθος ξέρεις ότι δεν θα κάνεις ούτε τα μισά. Έχεις εθιστεί όμως σ’ αυτή την αγωνία, έχεις πείσει τον εαυτό σου ότι είναι στο χέρι σου. Έχεις κολλήσει μία μεγάλη ταμπέλα πάνω από το κεφάλι σου που λέει ”φέτος θα το κάνω να πετύχει”.
Μερικές φορές συμβαίνει. Χρειάζεσαι να είσαι αισιόδοξη ότι μπορείς να τα οργανώσεις τα πράγματα και είναι στο χέρι σου.
Αλλά μερικές φορές όμως δεν συμβαίνει. Μέσα σε 365 μέρες ευτυχώς-δυστυχώς συμβαίνουν και καλά και κακά πράγματα. Αποδέξου ότι και το 2019 έτσι θα είναι.
5. Απελπισία για το πόσο χάλια ήταν η χρονιά που πέρασε
Το αίσθημα της ματαιότητας ότι απέτυχες σε όσα είχες στοχεύσει.
Μερικές συμβαίνει. Ας αποδεχτούμε ότι δεν είναι πάντα στο χέρι μας να σβηστούν όλοι οι στόχοι από τη λίστα.
Αλλά μερικές φορές όμως δεν συμβαίνει και εντυπωσιάζεσαι με το πόσο έτοιμη είσαι να αντιμετωπίσεις τον απολογισμό.
Τι να κάνεις;
Κάνε σχέδια. Μίλα. Σε όποιον θες. Στην οικογένεια σου, σε μία φίλη, σε έναν ειδικό ή σε έναν άγνωστο. Μην είσαι απόλυτη. Να είσαι ανοιχτή σε προτάσεις για πάρτυ. Αλλά άμα επιμένεις πως δεν συμφωνείς το τόσο γκλίτερ μη το κάνεις. Μη σε σαμποτάρεις και κάνε όπως νιώθεις.
