Υπάρχουν μέρες που σε δοκιμάζουν. Που ξυπνάς, νιώθεις ένα περίεργο προαίσθημα, και μέχρι το μεσημέρι καταλαβαίνεις γιατί: το σύμπαν είχε κέφια να σε κάνει πρωταγωνιστή σε μια low-budget τραγική κωμωδία.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Ξεκινάω τη μέρα μου με την καλύτερη πρόθεση – να φτάσω στην ώρα μου στη δουλειά. Ήταν μια ωραία σκέψη. Δυστυχώς, το σύμπαν είχε διαφορετικά σχέδια. Το ξυπνητήρι δεν χτύπησε (ή τουλάχιστον έτσι λέω, γιατί το πιθανότερο είναι ότι το έκλεισα μισοκοιμισμένος). Η καφετιέρα αποφάσισε να χαλάσει ακριβώς τη στιγμή που τη χρειαζόμουν περισσότερο, οπότε κατέληξα με έναν καφέ που θύμιζε περισσότερο βιομηχανικό διαλυτικό.
Φτάνω αργοπορημένος και μισοζώντανος, και συνειδητοποιώ πως έχει αλλάξει κάτι στο πρότζεκτ που δούλευα εδώ και μέρες. Όχι κάτι μικρό. Όχι κάτι εύκολο. Κάτι που σήμαινε ότι έπρεπε να φτιάξω σχεδόν τα πάντα ξανά από την αρχή. Όταν το ανέφερα στον προϊστάμενό μου, η απάντησή του ήταν το κλασικό «Α, ναι, ξέχασα να σου πω».
Ξέχασες. Να μου πεις.
Σε εκείνο το σημείο, ήθελα να ξανασκεφτώ όλες μου τις επιλογές στη ζωή. Αλλά επειδή ο εσωτερικός μου διάλογος δεν θα έλυνε το πρόβλημα, κάθισα, έσφιξα τα δόντια και προσπάθησα να δουλέψω. Μέχρι που κόπηκε το ρεύμα.
Το απόλυτο κερασάκι στην τούρτα ήρθε αργότερα, όταν ένας συνάδελφος που μοιάζει να έχει σαν μυστική αποστολή να σπάει τα νεύρα μου, με ρώτησε το απίστευτο: «Γιατί δείχνεις τόσο κουρασμένος;»
Μετά από όλα αυτά, αποφάσισα πως έπρεπε να κάνω κάτι για να σώσω τη μέρα. Και εδώ έρχεται το θέμα του self-care. Γιατί, ναι, φίλε μου, αν νομίζεις ότι η αυτοφροντίδα είναι μόνο μάσκες προσώπου και αφρόλουτρα με αιθέρια έλαια, χάνεις την ουσία.
Οι γυναίκες το έχουν δεδομένο, αλλά κι εμείς χρειαζόμαστε self-care. Ειδικά μετά από μέρες σαν αυτή.
Η αντρική self-care ρουτίνα μου (όταν η μέρα έχει πάει κατά διαόλου):
- Ντουζ, και μάλιστα βασιλικό. Με αφρόλουτρο που δεν μυρίζει απλά «αντρικό», αλλά κάτι ωραίο και χαλαρωτικό. Μην φοβάσαι το άρωμα της καρύδας, δεν θα μειωθεί η τεστοστερόνη σου.
- Καθαρά ρούχα. Όχι απλά πιτζάμες, αλλά αυτά τα ρούχα που όταν τα φοράς νιώθεις ότι θα μπορούσες να περάσεις χειμώνα σε σαλέ.
- Φαγητό που δεν χρειάζεται μαγείρεμα. Ιδανικά κάτι που να περιλαμβάνει λιωμένο τυρί. Αν το τυρί τεντώνεται σε slow motion, θεραπεύει την ψυχή.
- Σειρά ή ταινία που δεν απαιτεί εγκέφαλο. Κάτι που μπορείς να βλέπεις με ένα μάτι ανοιχτό ενώ το άλλο κοιμάται.
- Zero κοινωνικές επαφές. Αν δεν είναι κάποιος που μπορεί να σε κάνει να γελάσεις σε λιγότερο από 10 δευτερόλεπτα, δεν απαντάς.
- Face mask. Ναι, καλά άκουσες. Έβαλα μάσκα προσώπου και όχι, δεν νιώθω περίεργα γι’ αυτό. Αν οι γυναίκες κάνουν κάτι και μετά φαίνονται λαμπερές και ξεκούραστες, γιατί να μη το κάνουμε κι εμείς;
Και το βασικότερο: Υπενθύμιση στον εαυτό μου ότι δεν είμαι ο Μπάτμαν. Δεν σώζουμε τον κόσμο κάθε μέρα. Μερικές φορές το καλύτερο που μπορείς να κάνεις είναι να επιβιώσεις, να φροντίσεις τον εαυτό σου και να συνεχίσεις αύριο.
Παρ’ όλα αυτά, αν κάποιος ξέρει καλό νησί με wifi, ας στείλει μήνυμα. Δεν θα το αποκλείσω ακόμα.
