Λόγω της συνεχούς πίεσης απο παντού να είμαστε καθημερινά ‘on’, ποτέ δεν πρέπει να λέμε όχι στην ευκαιρία να θυμόμαστε τι είναι αληθινό. Αυτό το άρθρο απο το τεύχος 17 του Darling έρχεται την κατάλληλη στιγμή. Ένας μίνι έλεγχος του τί πραγματικά χρειαζόμαστε.
Κάποτε άκουσα πως το Facebook είναι σαν το supermarket. Όλοι το επισκέπτονται, αλλά όχι για πολύ.
Ίσως συναντήσεις εκεί έναν φίλο ή γείτονα σου και να πείτε γρήγορα τα νεα σας! Τί κάνει η μαμά σου, πού έχει μετακομίσει το παιδί τους ή τί ψώνισε για μια συνταγή που είδε σε ένα βίντεο 30 δευτερολέπτων. Όπως ακριβώς το supermarket, έτσι και τα social media διαθέτουν μια πληθώρα προϊόντων – υπάρχουν όμως και πολλά που δεν μπορείς να βρεις εκεί, όπως για παράδειγμα ένα ποιότητας εστιατορίου French toast. Αν όμως τρέξεις εκεί όταν είσαι πολύ πεινασμένη, τότε είναι που ξεκινά η κατρακύλα.
Αναζητώντας με λαχτάρα την ουσία κάνεις κύκλους στους διαδρόμους – όπως το ένα scroll μετά το άλλο- κρατώντας για πολύ περισσότερο απο όσο πρέπει ένα καρότσι με προϊόντα που δεν σε ευχαριστούν. Πέρα απο το κυνήγι για το υπέροχο πρωινό, πόσο περισσότερο έχουμε την ανάγκη για μια γερή δόση οικειότητας, αληθινού διαλόγου και μιας πιο ουσιαστικής κατανόησης του χρόνου που περνά, και του χρόνου που αφιερώνουμε στο ‘μαζί;
Μερικές φορές, είναι λες και κοιτάζουμε απο τη βιτρίνα για να δούμε πώς είναι η ζωή των άλλων ή ο χαρακτήρας τους, προτιμώντας τα προϊόντα με την ένδειξη ‘χωρίς συντηρητικά’ ενώ είναι έστω και λιγάκι επεξεργασμένα. Δεν γίνεται να έχουμε την προσδοκία οτι αυτά θα είναι καλά για εμάς!
Τα social media μπορεί να μοιάζουν με ένα μαγαζί που είναι ανοικτό ολόκληρο το 24ωρο, αλλά τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με το σπιτικό φαγητό. Πολλές φορές αναζωπυρώνουν αναμνήσεις που είναι πολύ καυτές για να τις αγγίξεις και το Internet μοιάζει με ρεπόρτερ σε αγώνα ποδοσφαίρου με ένα μεγάφωνο στο χέρι, προσφέροντας να σου παρουσιάσει – μέσα απο ένα αδιάφορο κλικ – τί κάνει ο τάδε στη ζωή του.
Αλλά ίσως σκεφτείς, «Τί; Εννοείται πως μπορώ να ζήσω χωρίς Instagram. Βγαίνω βόλτες στη φύση. Σπάνια επισκέπτομαι το Facebook. Η ημερομηνία που έχω στο προφιλ μου στο Facebook δεν είναι καν η αληθινή. Δεν έχω Twitter. Ποιός νοιάζεται;»
Ο τρόπος με τον οποίο σκεφτόμαστε και αλληλεπιδρούμε ως κοινωνία έχει αλλάξει λόγω της ταχύτητας και του εύρους των social media και των «κύκλων ειδήσεων» τους – ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε την πραγματικά αληθινή και ειλικρινή οικειότητα, τον επικοδομητικό διάλογο και το πέρασμα του χρόνου και τα επιβεβαιώνουμε ο ένας στον άλλο. Στην εποχή μαζικής κατανάλωσης που ζούμε, πρέπει να καταλαβαίνουμε τί μπορούν και τί δεν μπορούν να μας προσφέρουν αυτά τα sites.
Περιμένουμε πάρα πολλά απο πωλητές όπως το Facebook, Twitter, Instagram και διάφορες άλλες πηγές ειδήσεων (ναι, τα blogs και τα μεγαλύτερα sites). Πολλές φορές νιώθουμε πως όλοι πουλάνε κάτι επειδή… συχνά, όντως το κάνουν.
Καθώς λοιπόν περιπλανιόμαστε στον ψηφιακό κόσμο, ας δούμε τί χρειαζόμαστε:
ΟΙΚΕΙΟΤΗΤΑ
Οι καρδιές μας αναζητούν την κατανόηση και την αναγνώριση. Το να γνωρίζουμε τους άλλους εις βάθος μας εμπνέει, μας κάνει να νιώθουμε ασφαλείς και μας υπενθυμίζει οτι δεν είμαστε μόνοι στους αγώνες μας, τις νίκες ή την πεζή ροή της καθημερινότητας. Η οικειότητα μας ωθεί να δούμε πέρα απο τον εαυτό μας.
ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ
Το μυαλό μας είναι γεμάτο περιέργεια και επιθυμία για δικαιοσύνη και αλήθεια. Είναι καλύτερο να ξετυλίγουμε τις σκέψεις και τα όνειρα μας μαζί με άλλους, ανακαλύπτοντας έτσι διαφορετικές εμπειρίες και σημεία που δεν θα είχαμε εντοπίσει αλλιώς.
ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΠΟΥ ΠΕΡΝΑ
Εαν έλεγα οτι θέλω να γίνω πιο υπομονετική και ρωτούσα ποιά πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης θα έπρεπε να χρησιμοποιήσω για να το καταφέρω, ποιά θα μου πρότεινες;
Θα μου απαντούσες πως αυτό ήταν εντελώς ασυνάρτητο. Τα social media, στην ουσία, αλλοιώνουν την αίσθηση του χρόνου – τόσο στο να μας κάνουν να τα τσεκάρουμε καθημερινά όσο και στο να χάνουμε την αίσθηση του χρόνου μεταξύ σημαντικών γεγονότων.
Κάθε ένα απο τα παραπάνω – οικειότητα, διάλογος και κατανόηση του χρόνου που περνά – είναι ανάγκες, όχι επιθυμίες.
Ίσως οι προσδοκίες μας πρέπει να είναι μεγαλύτερες – και να ανήκουν στο κόσμο όπου ζούμε, όχι σε έναν που έχουμε δημιουργήσει. Οι ψηφιακές δημιουργίες θα έχουν πάντοτε δυο διαστάσεις, η επικοινωνία όμως όχι.
Είσαι μέρος ενός όμορφου τοπικού και παγκόσμιου κύκλου ανθρώπων με δυναμισμό και έμπνευση.
Κάθε κομμάτι, κάθε άτομο δεν ορίζεται απο τον αριθμό των followers ή των εικονικών φίλων που έχει. Οι εμπειρίες ζωής όσων βρίσκονται κοντά και μακριά, νεότερων και μεγαλύτερων, μοιάζει περισσότερο με ένα ταξίδι στο χρόνο παρά ένα ατελείωτο scroll στο Instagram. Δεν θα βρούμε αγάπη και αξία σε αυτά.
Αντ’αυτού, ας επενδύσουμε περισσότερο στη δύναμη των ανθρώπων που βρίσκονται δίπλα μας, και όχι τόσο στο να δουλεύουμε σκληρά για να χτίσουμε την παρουσία μας στο Internet.
Τα social media περιορίζουν τα νεα μας σε tweets, τη δημοσιογραφία στον τέλειο συνδυασμό emojis και μας κάνουν να χρησιμοποιούμε τον όρο ‘Facebook φίλοι’ με προσοχή.
Αλλά, η πραγματική οικειότητα, ο διάλογος και η κατανόηση πως ο χρόνος περνά, πάντοτε θα μας ωθούν μπροστά με κάθε κύτταρο του είναι μας – και όχι ένα scroll του αντίχειρα – θα μας κάνουν να κινηθούμε, χωρίς το διπλο χτύπημα σε μια φωτογραφία για να υποστηρίξουμε έναν αγώνα ή φίλο μας.
Ο υπερ-κορεσμός είναι υπνωτικός, σου αποσπά την προσοχή.
Οι ουσιαστικές σχέσεις σε μαγνητίζουν, σου δίνουν ζωή.
Πρόλαβε το Facebook όταν σου λέει να ευχηθείς χρόνια πολλά στη θεία σου. Πάρε τηλέφωνο τη φίλη σου όταν ξέρεις πως την περιμένει μια δύσκολη ημέρα.
Πρόλαβε το Twitter όταν ψάχνεις πληροφορίες για τρέχοντα γεγονότα, ακούγοντας διαφορετικές φωνές. Εμπιστεύσου τους φίλους σου όταν ζητάς τη γνώμη τους για το τί πιστεύουν πραγματικά σχετικά με τις εθνικές κρίσεις, σχέσεις ισχύος, φυλετικές σχέσεις ή το Θεό.
Πρόλαβε το Snapchat με το να είσαι ουσιαστικά παρούσα σε κάποιο αστείο ή στιγμή, χωρίς να χρειάζεται να το ξέρει κανείς.
Μετάφραση: Δήμητρα Καρατζά
