Αυτή η προτροπή από μόνη της είναι ανώμαλη, εφόσον σε προστάζουν να ρυθμίσεις το νευρικό σου σύστημα, κάτι σχετικά ακατόρθωτο εκτός αν στρώσεις ένα ματ χαλάκι επιτόπου και κάνεις yoga ή κάτι άλλο χαλαρωτικό, αλλά πρέπει να υπακούσεις! Οποιαδήποτε άλλη κίνηση ή κουβέντα ακολουθήσει σε χρωματίζει σαν απροσάρμοστο στους ανθρώπους γύρω σου.

Σαν άτομο που αγχώνεται σχετικά εύκολα, δεν μπορώ να κρεμάσω πάνω μου μια ταμπέλα με οδηγίες ούτε να έχω απαιτήσεις από όσους δεν με γνωρίζουν απλά μπορώ να σημειώσω εδώ, το εξής: Με το να γαβγίζετε σε άτομα που βλέπετε ότι αισθάνονται ξένα μέσα στο ίδιο τους το δέρμα ή στον επαγγελματικό τους χώρο, είναι σαν να τους κολλάτε στον τοίχο και να τους κρεμάτε ένα άλικο γράμμα. Το άγχος και η ανασφάλεια που αισθανόμαστε έρχεται σε χρόνο dt στην επιφάνεια και είμαστε ικανοί να βάλουμε ακόμα και τα κλάματα γιατί συνειδητοποιούμε πόσο κοντά είμαστε, στο να βγούμε εκτός ελέγχου. Κάποιοι είναι πιο θεατρικοί με το άγχος τους και σίγουρα πιο ευδιάκριτοι, αλλά οι υπόλοιποι προσπαθούν να κρύψουν την ρετσινιά τους. Υπάρχουν παρόλα αυτά κάποιες καθημερινές συμπεριφορές ή περιέργειές που δεν κρύβονται με τίποτα.

Υπερευαίσθητοι. Όποτε κάποιος αναφέρεται σε θέματα που έχουν έστω και μια ελάχιστη σχέση με κάτι που έχουν κάνει ή πει στο παρελθόν το παίρνουν προσωπικά, λες και προσπαθούν να τους επιτεθούν. Δεν έχουν ακριβώς την μύγα αλλά καλύτερα να αποστασιοποιηθείς εκείνη την στιγμή από την συζήτηση για να αποφύγεις τυχόν παρεξηγήσεις.

Υποχόνδριοι. Ότι αισθάνονται ξένο στο σώμα τους, τους οδηγεί σε συμπεράσματα ότι έχουν κάτι επικίνδυνο. Πχ μπορεί να έχουν βγάλει ένα απλό σπυράκι κοντά στο στόμα τους και νομίζουν ότι έβγαλαν έρπη και πλακώνουν τις ειδικές κρέμες ή τους πέφτουν τα μαλλιά επειδή αλλάζουν οι εποχές (ή επειδή τα τραβάνε συνέχεια) και πιστεύουν ότι έχουν έλλειψη βιταμινών και παίρνουν συμπληρώματα διατροφής γιατί φοβούνται ότι θα καραφλιάσουν, ότι θα σπάσουν τα νύχια τους κλπ. Αυτό περνάει και στο χώρο που κινούνται, είτε είναι το γραφείο είτε είναι το σπίτι τους . Μπορεί να δούνε ένα λεκέ στον τοίχο και φαντάζονται ότι έπιασε μούχλα από την υγρασία του χειμώνα και καλούν συνεργεία για να προλάβουν κάποια καταστροφική ζημιά.

Μανία με την καθαριότητα και την τακτοποίηση. Οι άνθρωποι που είναι πολύ αγχωμένοι αισθάνονται ότι δεν μπορούν να ελέγξουν τον εαυτό τους οπότε προσπαθούν να ελέγξουν τα πάντα γύρω τους. Είναι συνέχεια με πανάκια Dettol και αν πας σπίτι τους πιστεύεις ότι μπήκες σε κάποιο set φωτογράφησης για περιοδικό διακόσμησης σπιτιού. Δεν υπάρχουν πεταμένα ρούχα πουθενά, τα παπούτσια είναι όλα στοιχισμένα με καθαρισμένους ακόμα και τους πάτους τους. Πιάτα στον νεροχύτη δεν παραμένουν παραπάνω από μισή ώρα που έχει τελειώσει το φαγητό και τα πλυντήρια πάνε και έρχονται συχνά, αν όχι σε καθημερινή βάση.

Όνειρα, εφιάλτες & προκαταλήψεις . Θα έχεις παρατηρήσει ότι παρόλο που θα σου αναφέρουν ότι είδαν κάποιο περίεργο όνειρο την προηγούμενη νύχτα, αρνούνται κατηγορηματικά να το συζητήσουν και να το αναλύσουν με τον φόβο μην πραγματοποιηθεί. Είναι σχεδόν αστεία προκατειλημμένοι με τα πάντα. Μαύρες γάτες, δεν σου δίνουν το μαχαίρι στο χέρι παρά θα το ακουμπήσουν κάτω πρώτα, δεν περνάνε κάτω από σκάλες και το 13 τους ακούγεται πιο τρομακτικό και από το 666 σαν νούμερο. 

Αγοραφοβία. Συνήθως κατηγορούν τα μέσα μεταφοράς ότι είναι βρώμικα και μπορεί να κολλήσουν μικρόβια αν πιάσουν έστω και την κολόνα στα βαγόνια του τρένου αλλά πραγματικά αυτό που τους “ σκιάζει “ είναι όλα τα υποθετικά σενάρια κλοπής, ξυλοδαρμού, εκτροχιασμό του τρένου και διάφοροι άλλοι παρανοϊκοί λόγοι που δεν θα παραδεχτούν αλλά μπορεί  να αναφερθούν σε κάτι τέτοιο χαριτολογώντας.

Περηφανεύονται για μικρά πράγματα που οργανώνουν. Βάζουν μικρούς καθημερινούς στόχους, όπως το να συνδυάσουν τα ψώνια του supermarket ταυτόχρονα με την ώρα που θα έχουν σχολάσει τα παιδιά τους από το σχολείο ή ορίζουν deadlines που ξέρουν από πριν ότι θα μπορούν να έχουν ολοκληρώσει την δουλειά  τους. Η επίτευξη τέτοιων στόχων τους χαροποιεί ανεξήγητα, είναι σαν να θυμίζουν στον εαυτό τους ότι το τιμόνι το οδηγούν αυτοί και όχι η τύχη τους.