Δεν τελειώνουν, λένε, οι αγάπες. Δεν ξεχνιούνται οι μεγάλοι έρωτες. Ναι αμέ!

Πόσες φορές ένιωσες τα μυαλό σου «καθηλωμένο» σ’ έναν άνθρωπο, σε μια σχέση, πόσα προσχήματα κράτησες λίγο πριν εκραγείς και πόσες φορές έγραψες και ξαναέγραψες, προσευχόμενος για μια απάντηση που ποτέ δεν ήρθε;

Θυμήσου λίγο με πόση άνεση έφυγες ή άφησες ανθρώπους να φύγουν μακριά σου, πόσοι προσπάθησαν να σε τραβήξουν απ’ το κρεβάτι σου και απλά δε σηκώθηκες; Και αφού δε σηκώθηκες, δεν είδες ούτε ήλιο, ούτε φεγγάρι, δε μου κράτησες το χέρι, ούτε έπαιξες μαζί μου.. Δε μου έδωσες κουράγιο, ούτε και προλάβαμε να πούμε εκείνα που λέγονται μετά από καιρό αγκαλιά στον καναπέ μας..

Δε μου λείπει ο έρωτας σου, αλλά εσύ. Δε φοβάμαι για μετά από ‘σένα, δε φοβάμαι ούτε καν σ’ έχω ανάγκη! Είναι μόνο που ό,τι γράφω είναι για ‘σένα και όταν έρχεσαι θέλω να μένεις πάντα λίγο παραπάνω. Κι αν δεν έρχομαι, είναι γιατί δεν ξέρω να φεύγω, ούτε ν’ αποχωρίζομαι. Δε φοβάμαι, μα δεν το κρύβω πως  όταν ακούω για ‘σένα, κάτι τρυπάει ακόμα την καρδιά μου. Φρόντισα να λογικευτώ και να χαρώ για την ζωή σου μετά από μας.  Αλήθεια το έκανα. Και δε μου στοίχισε ούτε στο ελάχιστο, γιατί ακόμα θυμάμαι να σ’ αγαπώ για ‘σένα περισσότερο απ’ ότι για ‘μενα. Κι ας πίστευες το αντίθετο.

Κανείς όμως δεν πάει κόντρα στη ζωή, ούτε εσύ ούτε κι εγώ. Και οι αγάπες και οι έρωτες τελειώνουν και οι άνθρωποι χάνονται και οι υποσχέσεις είναι παρηγοριά και καταφύγιο. Για λίγο όμως ναι; Για λίγο γιατί μετά ξεχνιέσαι και δε σηκώνεσαι απ’ το κρεβάτι που λέγαμε. Τα θυμάσαι, τα σκέφτεσαι κι αναπολείς. Ωραία όλα αυτά, αλλά τσακίσου τώρα από ‘κει γιατί δεν είναι για χόρταση. Μη μου πεις πως διανοήθηκες καν να μπεις εμπόδιο στη ζωή να κάνει τον κύκλο της, να κάνει τα δικά της! Θα πρέπει στ’ αλήθεια ν’ αγαπάς την ήττα. Σήκω!

Τελειώνουν οι έρωτες, μα μη φοβάσαι! Γιατί ακόμα κι αν ξεχάσω το άρωμα σου, την αγκαλιά σου.. θα τα νιώθω! Και κάθε φορά που θα προσπαθώ ν’ αμφισβητώ πόσο σπουδαίο κεφάλαιο ήσουν, θα εμφανίζεται μια επιβεβαίωση που θα με φέρνει στα ίσια μου. Κάποιος με το ίδιο άρωμα, με παρόμοιο βλέμμα, κάποιος που έμενε κοντά σου και που όταν στέκεται προφίλ φέρνει κάτι σ’ ένα συμφοιτητή σου που είχαμε πετύχει ένα βράδυ στο στέκι μας. Θυμάσαι; Μα τώρα τι να λέμε;

Τελειώνουν οι έρωτες, αλλά μεταξύ μας τώρα. Αν είναι τόσο δυνατό που δεν μπορείς να εξηγήσεις το πώς και το γιατί, αν δε χωράει σε λέξεις, τραγούδια, αν δε χωράει στο κεφάλι σου. Μη βιαστείς να πεις πως τελείωσε. Σήκω απ’ το κρεβάτι γρήγορα, φόρεσε το πιο όμορφο φόρεμά σου και φρόντισε να πεις όσα λιγότερα γίνεται όταν θα τον δεις. Τελειώνουν, αλλά μη βιαστείς. Έχε το μυαλό σου καθαρό και την καρδιά σου ανοιχτή!

Χριστίνα Τερζή