Ξεκίνησε ως ένα κακόγουστο αστείο όλο αυτό με το Tinder. Να βλέπω ένα app το οποίο σου βρίσκει γκόμενο και να το χρησιμοποιούν οι περισσότεροι γύρω μου. Κάνεις swipe left και σου βγάζει μια σφραγίδα “Nope” ή swipe right και σου βγάζει ένα “Yeap”. Δεν υπάρχουν ίσως, ούτε “καλό παιδί”, ούτε “φαίνεται λίγο μαλάκας”, ούτε “μπορεί να έχει καλό εσωτερικό κόσμο”. Καμία από τις παραπάνω επιλογές. Μόνο δύο. Ναί ή όχι. Και αυτό το συμπέρασμα πρέπει να το βγάλεις μέσα από 4 φωτογραφίες.

Παρ’ όλα αυτά, με έφαγε η περιέργεια. Μπορεί γιατί σαν social media Freak θέλω να τα χρησιμοποιώ όλα. Μπορεί γιατί κάτι μέσα μου να πίστευε ότι θα έβρισκε κάτι που θα άξιζε λίγη προσοχή παραπάνω, μέσα σε όλο τον πανικό των ημερών (μπα, καμία σχέση). Μα, για να είμαστε ειλικρινείς, ήθελα απλώς να δω τι παίζει. Να γελάσω, να κλάψω και να συζητήσω με μερικούς αγνώστους. Στην συνέχεια απλώς σκέφτηκα πως δεν ξέρω αν μπορώ να αντέξω μια εβδομάδα σε αυτόν τον κόσμο. Πιο πολύ γιατί δεν ήξερα. Άλλοι ήταν εκεί για το εύκολο σεξ, άλλοι για να βρουν όντως την επόμενη σχέση τους και άλλοι απλώς για να καυλαντίσουν. Προσωπικά, το βρήκα χαοτικό όλο αυτό.

Spoiler Alert: Στις τέσσερις μέρες απλώς σταμάτησα να το ανοίγω

Ένα βράδυ Πέμπτης, λίγο πριν φύγω για Κύθηρα αποφάσισα να δω τι θα γινόταν αν δημιουργούσα για μια εβδομάδα Tinder. Τι θα έλεγα, αν θα μου άρεσε κανείς εκεί μέσα, αν θα άρεσα εγώ σε κανέναν και γενικά, να ζήσω αυτό που οι περισσότεροι θεωρούν πως είναι άγχος στην καθημερινότητα τους, γνωστό και ως Cyber dating. Έκανα λοιπόν και εγώ το πείραμά μου.

Είδα φωτογραφίες με παιδιά (wtf), είδα αγόρια να ξαπλώνουν σε χρυσές αμμουδιές (εντάξει παιδιά, τα πρακτορεία μοντέλων δεν σας βρίσκουν μέσα από το Tinder), είδα κοσμογυρισμένους, είδα selfies (λάθος τους), είδα κοιλιακούς (εκτιμήθηκαν), είδα σκυλιά και γατιά, και είδα και ομαδικές φωτογραφίες. Στο τελευταίο απλώς απόρησα. Ύστερα από κανένα μισάωρο swiping to the left αποφάσισα να γίνω λιγότερο επιλεκτική. Και έκανα το πρώτο μου swipe right. Όχι να το παινευτώ, γιατί είμαι και χαμηλών τόνων, αλλά απ’ ότι φάνηκε ήταν Match. Καλά μέχρι εδώ, αλλά τώρα τι;

Και περίμενα. Τι άλλο να έκανα; Αλλά το αγόρι έστειλε και μιλήσαμε και φάνηκε πολύ νορμάλ. Πράγμα που δεν περίμενα για να είμαι ειλικρινής. Βγήκαμε για έναν καφέ και το αγόρι ήταν πάρα πολύ ενδιαφέρον τύπος. Χαμογελαστός και λίγο αγχωμένος μιλούσε για τον εαυτό του μέχρι που δήλωσα τον σκοπό που είχα δημιουργήσει το tinder και ξαφνικά έμοιαζε να χαλάρωσε λίγο. Όπως βλέπεις ακόμη και στο cyber dating δεν είναι όλα χαλαρά και ωραία, ούτε καν εύκολα. Και αφού μου είπε ένα σωρό ιστορίες για ραντεβού του μέσα από τον Tinder, ο καθένας πήρε τον δρόμο του. Πεπεισμένη πλέον, ότι αυτά τα applications δεν είναι “υγιεινά” αποφάσισα να βγω με ακόμη έναν.

Τον πέτυχα τυχαία στο νησί που θα πήγαινα διακοπές και επειδή είχαμε και κοινούς γνωστούς, δεν υπήρχε κανέναν πρόβλημα να τον συναντήσω και από κοντά. Συμπαθέστατος τύπος, με ένα διάπλατο χαμόγελο και διάθεση για συζήτηση, γλέντια και ιστορίες. Εκείνος λέει, πως το tinder το έχει φτιάξει για πλάκα, γιατί “όλοι έχουν”. Εγώ σου λέω πως ίσως μέσα σε όλη αυτή την πλάκα, κάτι να λείπει από εκείνον. Παρ’ όλα αυτά, αυτές είναι μόνο εικασίες δικές μου.

Μετά από τέσσερις μέρες chating με ένα σωρό ενδιαφέροντες τύπους, που είχαν πολλά να πουν, υποσχέθηκα στον εαυτό μου πως θα αντέξω για την υπόλοιπη βδομάδα. Δεν είπα ποτέ όμως ότι θα αντέξω ανοίγοντάς το. Και το έκλεισα.

Συμπερασματικά λοιπόν, το μόνο που κατάλαβα μέσα από την περιέργειά μου και το challenge αυτό, ήταν το ότι τίποτα σε ολόκληρο τον κόσμο δεν συγκρίνεται με την πρώτη ματιά και τα πρώτα λεπτά μιας συζήτησης από κοντά. Σε μια εποχή που προσπαθούν να απλοποιηθούν τα πάντα, κάνουμε το λάθος να δεχόμαστε αλλαγές που μας στερούν την μαγεία της καθημερινότητας. Την μαγεία του βλέμματος, της εικόνας, του συναισθήματος. Όπως σιγά σιγά χάνεται ο ρομαντισμός από τις ζωές μας, έτσι θα χαθεί και το πιο κοντινό που έχουμε σε αυτόν. Η πρώτη επαφή.

Μέσα από αυτήν την εμπειρία του tinder, συνειδητοποίησα πράγματα για εμένα, το περιβάλλον μου και την tres apelpistque κατάσταση όλων μας. Κατάλαβα πως δεν είναι σωστό να λες ανθρώπους προβληματικούς χωρίς να έχεις μιλήσει μαζί τους, επειδή έτυχε να δημιουργήσουν προφίλ σε ένα dating app. Κατάλαβα πως η ζωή είναι πολύ μικρή για να την ζεις μέσα από το κινητό σου και πως αν σηκώσεις το κεφάλι θα δεις πολύ πιο όμορφα πράγματα απ’ όσα θα διαβάσεις. Κατάλαβα πως οι παππούδες μας και οι γιαγιάδες μας ήταν ευτυχισμένοι και θαρραλέοι γιατί κανείς δεν τους έδινε εναλλακτική ώστε να κάνουν τα πράγματα πιο απλά. Γιατί αν δεν προσέγγιζαν την κοπέλα τώρα, ίσως την έχαναν. Κατάλαβα επίσης, πως οι ανθρώπινες σχέσεις δεν δημιουργούνται μα ούτε κρατιούνται μέσα από ένα application και πως ακόμη και αν ψάχνεις μόνο να κάνεις σεξ, είναι πολύ πιο υγιεινό να σηκωθείς να πας στο κοντινότερο μπαρ σου και να βρεις το επόμενο ons σου. Μα περισσότερο απ’ όλα κατάλαβα πως υπάρχει κόσμος εκεί έξω που νιώθει πως δεν μπορεί να επικοινωνήσει. Σε έναν κόσμο που η επικοινωνία είναι το Α και το Ω.