Τι σου είναι τα βιβλία βρε παιδί μου… Ένας χάρτινος θησαυρός που σε περιμένει να τον ανακαλύψεις.

Ένα σύνολο λέξεων, που εισχωρούν στο κεφάλι σου, στο μυαλό σου, στην καρδιά σου και εν τέλει ενισχύουν το γνωσιακό εύρος και πεδίο κάνοντάς σε να εκκρίνεις ντοπαμίνη.

Πολύ σωστά διαβάσατε. Σύμφωνα με την Μάρθα Μπέρνς αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Νορθουέστερν «όταν μαθαίνουμε κάτι νέο και συναρπαστικό, ο ανθρώπινος νους εκκρίνει ντοπαμίνη, μια ισχυρή χημική ουσία του εγκεφάλου και αυτή η ουσία μεταξύ άλλων είναι υπεύθυνη στο να συγκρατούμε πληροφορίες».

Τα βιβλία λοιπόν είναι μια πηγή ενέργειας, μια πηγή χαράς, μια πηγή γνώσης και αυτοβελτίωσης

Δεν έχει πολλή μεγάλη σημασία ποιο βιβλίο θα επιλέξεις γιατί όποιο κι αν είναι αυτό το μόνο σίγουρο είναι πως στο διάβασμά του κάτι θα αποκομίσεις.

Θυμάμαι από μικρό παιδί να περιτριγυρίζομαι από βιβλία. Βλέπετε με θείο μου τον συγγραφέα, σεναριογράφο, δημοσιογράφο και σκηνοθέτη Νίκο Τσιφόρο, με ένα παππού καλλιτέχνη, με έναν θείο ζωγράφο και με ένα μπαμπά διαφημιστή, τα βιβλία κατείχαν πρωταγωνιστικό ρόλο στα σπίτια όλης της οικογένειας. Ήταν σίγουρα περισσότερα στον αριθμό από τα καλλυντικά όλων των γυναικών της οικογένειας μαζί, περισσότερα από τα κουζινικά, περισσότερα από τα εργαλεία στις εργαλειοθήκες των ανδρών της οικογένειας και πάει λέγοντας. Νομίζω το πιάσατε το νόημα. Τα βιβλία σε λίγο θα ήθελαν από μόνα τους ένα σπίτι στο οποίο εμείς θα πηγαίναμε επίσκεψη.

Δεν θα αναφερθώ στις εγκυκλοπαίδειες, αυτό είναι ένα άλλο κεφάλαιο. Αυτοί οι τόμοι, με το hardback δέσιμο, το ωραίο πλαστικοποιημένο χαρτί, τις αμέτρητες εικόνες που θύμιζαν μουσεία φωτογραφίας και όχι βιβλία με την κλασσική τους έννοια.

Σαφέστατα βιβλία όπως, Τα Παιδιά Της Πιάτσας, Ο Σατανάς Ινκόγκνιτο, Στα Γήπεδα η Πόλη Αναστενάζει, Τα Ρεμάλια Ήρωες, Παραμύθια πίσω από τα κάγκελα και πολλά άλλα είναι μόνο κάποια που εξ ορισμού βρισκόντουσαν στα σπίτια όλης μας της οικογένειας λόγω του Νίκου Τσιφόρου. Βιβλία τα οποία απολάμβανες να διαβάζεις περισσότερες από μια φορές και κάθε φορά, θα συγκρατούσες και κάτι διαφορετικό, διαφορετικό από τις προηγούμενες αναγνώσεις σου.

Αυτό είναι ένα από τα μαγικά στοιχεία των βιβλίων. Ανάλογα με την ηλικία σου και την εξέλιξή σου, θα διαφέρουν από την πρώτη φορά που τα διάβασες γιατί πολύ απλά εσύ αλλάζεις αλλά αυτά παραμένουν τα ίδια.

Όταν φτάνουν περίοδοι όπως τα Χριστούγεννα, το Πάσχα και το καλοκαίρι πάντα η πρώτη κίνηση που θα κάνω είναι να επισκεφθώ την βιβλιοθήκη μου. Αφού κάνω την πρώτη μου επίσκεψη σε αυτήν, η επόμενη θα είναι στην βιβλιοθήκη του πατέρα μου και ύστερα σε φίλους που έχουν την ίδια μανία με εμένα, δηλαδή, να καταπίνουν βιβλία.

Πριν από δύο εβδομάδες, ήρθε πάλι αυτή η περίοδος του χρόνου. Αυτή που η διατροφή μου αποτελείται από ατελείωτες σελίδες χαρτιού, με αμέτρητες λέξεις, σκέψεις και προβληματισμούς. Μα υπάρχει ωραιότερο πράγμα; Ένα βιβλίο μπορεί να σε συνοδεύσει παντού. Η υφή του χαρτιού και ο ήχος της αλλαγής σελίδας είναι σαν το καλοκαιρινό αεράκι της αλλαγής τοπίου και περιβάλλοντος, η μυρωδιά του είναι σαν φούρνος σε νησί στις 05.00 το πρωί μετά από ξενύχτι που η ανάγκη για τυρόπιτα στριφτή είναι το μόνο που πράγμα που σκέφτεσαι.

Απολαμβάνω από μικρή αστυνομικά μυθιστορήματα

Μέσα στα χρόνια έχω διαβάσει πάρα πολλά, τόσα που φοβάμαι να τα απαριθμήσω αλλά που πιστεύω ακράδαντα πως με έχουν διαμορφώσει. Από αυτά μπορώ να αναφέρω μερικά, όπως εκείνα της Αγγελικής Νικολούλη, Ονειρεύτηκα το Δολοφόνο σου, Έρωτας Φονιάς, Θα Γίνω η Σκιά σου. Άλλες αναγνώσεις απολαυστικές ήταν εκείνες του: Herman Koch, Εξοχικό με πισίνα και Το Δείπνο. Ένα που με σημάδεψε καθώς ήταν πολύ καλογραμμένο και με ωραία υπόθεση ήταν εκείνο της Paula Hawkins: To Koρίτσι Του Τρένο, το οποίο οφείλω να παραδεχτώ πως το διάβασα αφού είδα την ομώνυμη ταινία στο σινεμά και παρόλα αυτά, κατάφερε να με κρατήσει σαν να μην είχα δει ποτέ μα ποτέ την ταινία.

Άλλα συγκλονιστικά βιβλία που πρέπει να διαβάσει κανείς κατά την άποψή μου είναι τα εξής: Edgar Allan Poe, Οι Φόνοι στην Οδό Μόργκ, Jo Nesbo: Ο Κοκκινολαίμης, Τaibo II Paco Ignacio: Η σκιά της σκιάς, Attia Maurice: Το μαύρο Αλγέρι και άλλα! Είναι πολλά και αλήθεια με απατά και η μνήμη μου για την οποία μάλιστα δεν φημίζομαι και με εκπλήσσει αλήθεια που θυμάμαι και αυτά. Μάλλον έτσι εξηγούνται οι πολλαπλές αναγνώσεις ίδιων βιβλίων – γιατί απλά δεν έχω καλή μνήμη και όχι γιατί δεν ήταν καλά τα βιβλία!

Σε άλλα είδη, το τελευταίο διάστημα, αφού θέλησα να βγω από τον συναρπαστικό κόσμο του μυθιστορήματος, το γύρισα στα βιβλία που έχουν πρακτική εφαρμογή και θα τα χαρακτήριζε κανείς, χρηστικά.

Ένα μάλιστα που απολαμβάνω τις τελευταίες ημέρες και που με ρωτάει πολύς κόσμος καθώς ανεβάζω φωτογραφίες του στο Instagram είναι το Talk like Ted του εξαιρετικά ταλαντούχου Carmine Gallo. Θα μου πεις εντάξει ρε Δάφνη εσύ μιλάς στα TedX εμας γιατί να μας είναι χρήσιμο; Διότι η γνώση που προσφέρουν αυτές οι 347 σελίδες είναι πολύτιμη. Ο Gallo πέραν από συγγραφέας είναι εκπαιδευτής επικοινωνίας σε κάποιες από τις μεγαλύτερες εταιρείες στον κόσμο και πρώην εκφωνητής – ανταποκριτής για το CNN και το CBS έχοντας δουλέψει με στελέχη στην Intel, Cisco, Chevron, Hewlett – Packard, Coca – Cola, Pfizer (πιο επίκαιρη εταιρεία από ποτέ) και πολλούς ακόμη κολοσσούς ενώ γράφει στο forbes.com τη στήλη My Communication Coach.

Kαι να μην μιλήσεις λοιπόν ποτέ στο TedX –γι’ αυτό μην παραπλανάσαι από τον τίτλο και το απορρίψεις, σου εξιστορεί περιπτώσεις σε προσωπικό επίπεδο για το πως να διαχειρίζεσαι το άγχος, πως να κάνεις μια καλή παρουσίαση, πως να μιλάς σε κόσμο, σου δίνει στοιχεία και βοηθήματα για τη γλώσσα του σώματος και φυσικά it goes without saying ότι μέσα σε αυτό το βιβλίο υπάρχουν κρυμμένοι θησαυροί. Links για site που δεν ήξερες, άλλα βιβλία τα οποία μπορείς να αγοράσεις για να διευρύνουν ακόμη περισσότερο τη γνώση σου και φυσικά στατιστικά στοιχεία τα οποία μπορείς κάλλιστα να οικειοποιηθείς και να χρησιμοποιήσεις ανάμεσα σε γνωστούς και αγνώστους μια Τρίτη απόγευμα μετά τη δουλειά καθώς θα απολαμβάνεις την παγωμένη σου μπίρα.

Υπάρχουν και άλλα βιβλία τα οποία σνόμπαρα, καθώς δεν άρεσε παλαιότερα στη νοοτροπία μου ένας ηθοποιός ξαφνικά να παρουσιάζεται ως συγγραφέας, ένας καθηγητής γιόγκα να γράφει κωμωδίες και πάει λέγοντας, την οποία νοοτροπία στην πορεία μου απέρριψα με μεγάλη επιτυχία καθώς συνειδητοποίησα πως κάθετί που μαθαίνεις είναι περιουσιακό σου στοιχείο. Είτε το πουλήσεις είτε το κρατήσεις, το δηλώνεις στο Ε9 σου.

Ένα τέτοιο βιβλίο είναι της Cameron Diaz: The Body Book – Feed, move, understand and love your amazing body, όπου έχοντας περάσει νευρική ανορεξία, κάνοντας διατροφή με όλων των ειδών τα μοντέρνα super foods και τις εναλλακτικές τους (που δεν ξέρουμε στ΄αλήθεια αν μας κάνουν καλό ή τουλάχιστον όχι όλα) και κάνοντας συστηματική γυμναστική, με κέρδισε. Είχε κάτι να μου πει η Cameron και την διάβασα.

Δεν σου κρύβω μάλιστα πως έχω και ένα βιβλιό – φετίχ

Όταν μπαίνω να αγοράσω ένα βιβλίο – για το οποίο έχει προηγηθεί έρευνα, δεν πάω στα τυφλά – πάντα αγοράζω και 2 ακόμη σε περίπτωση που είτε το τελειώσω γρήγορα, είτε δεν με καλύψει, είτε με κουράσει και χρειαστώ ένα διάλειμμα – και όταν λέω διάλειμμα εννοώ να διαβάσω παράλληλα ένα άλλο βιβλίο για να μου φύγει η ένταση από το προηγούμενο. Επίσης, πάντοτε τα βιβλία μου συνοδεύονται από στυλό. Θέλω να σημειώνω, να τσακίζω τις σελίδες να βάζω post it και να ΘΥΜΑΜΑΙ.

Σε κομμωτήρια, δημόσιες υπηρεσίες, τράπεζες, αεροπλάνα, βαπόρια, σε ιατρικούς χώρους αναμονής ευτυχώς διατηρώ ακόμα το βιβλίο και όχι το κινητό. Με κοιτάνε περίεργα. Δεν με νοιάζει. Αν με νοιάξει, ψευτοκοιτάζω το κινητό μου.