Μόλις βρεθείς σε μια παραλία, κλείσε τα μάτια και πάρε μια χούφτα άμμο. Μην τα ανοίξεις! Πες μου τι νιώθεις, ή μαλλον σκέψου τι νιώθεις. Τώρα άνοιξε τα ματιά σου και δες. Χιλιάδες κόκκοι άμμου στη χούφτα σου και αν τους εξετάσεις έναν έναν, κανένας δε θα σου θυμίσει άλλον. Όσους κόκκους έχει η χούφτα σου, τόσα διαφορετικά χρώματα και σχήματα κρύβονται εκεί μέσα. Ο κάθε κόκκος έχει διαφορετική μορφή, αλλά κανένας δεν παύει να είναι ένας κόκκος άμμου. Κανείς δε μπορεί να του το στερήσει και κανείς δεν του αρνείται αυτή του την υπόσταση.

Όσο μικρός και αν είναι ο καθένας, χρειάζονται πολλοί από δαύτους για να πλημμυρίσουν οι παραλίες με άμμο. Χωρίς αυτούς, οι παραλίες σε τίποτα δε θα θύμιζαν αυτές που γνωρίζουμε. Μα τι θα γινόταν αν ο κάθε κόκκος ηταν ίδιος και απαράλλαχτος με όλους τους υπόλοιπους, σε ακούω να λες. Τίποτα. Απλά η άμμος θα είχε διαφορετική μορφή, ίσως πιο βαρετή, ίσως πάλι και πιο όμορφη. Κανεις δεν ξέρει! Οι κόκκοι είναι όλοι μοναδικοί και αυτή η πραγματικότητα δεν αλλάζει. Και ξέρεις γιατι; Μα επειδή για να αλλάξει μια πραγματικότητα κατά βούληση, πρέπει και οι δύο να ανήκουν σε εσένα ή τουλάχιστον στο ίδιο άτομο.

Και να είσαι σίγουρος πως κανένας κόκκος δε θα επιθυμούσε να μοιάζει σε κάποιον άλλο, αφού έτσι θα έχανε τη μοναδικότητά του. Γιατί ο κόκκος, το μόνο που έχει μέσα σε αυτό το αχανές σύνολο στο οποίο είναι ενταγμένος, είναι αυτή του η μοναδικότητα. Εάν την αρνηθεί, εάν γίνει σαν όλους τους άλλους, η ύπαρξή του θα χάσει την αυθεντικότητα της και θα καταστεί μία καρικατούρα ύπαρξης. Μπορείς φυσικά εσύ, καθώς περπατάς στην άμμο, να ξεδιαλεγεις κάθε κόκκο που δε βρίσκεις και τόσο όμορφο, ή που δεν ταιριάζει με εκείνους που σου αρέσουν, και να τον βάζεις σε μία πλαστική σακούλα. Μπορείς ακόμα να αφιερώσεις όλη σου τη ζωή για να ομογενοποιήσεις την άμμο και να κάνεις την παραλία που διάλεξες σαν εκείνες με τη λευκή ψιλή άμμο που φαίνονται τόσο όμορφες και τακτοποιημένες.

Μα άφησέ με να σου πω πως καμία σακούλα δε θα χωρέσει όλους τους κόκκους που  σου αρέσουν, όσο μεγάλη και αν είναι, όσο μικρούτσικοι αν σου φαίνονται εκείνοι. Καμία  ζωή δεν φτάνει για να ομογενοποιήσεις ένα σύστημα που γεννήθηκε ή δημιουργήθηκε να απαρτίζεται από διαφορετικά στοιχεία. Μην προσπαθήσεις, και όχι επειδη είναι δύσκολο, μα επειδή δεν εχεις δικαίωμα. Αυτο που μπορείς και είναι υποχρέωση σου να κάνεις, είναι να διαμορφώσεις τον εαυτό σου έτσι ώστε να μην αναλώνεται στο να μισεί το διαφορετικό ή εκείνο που του φαντάζει παράξενο!

Λογικά τώρα θα αναρωτιέσαι αν τόση ώρα σου μιλάω πραγματικά για μια χούφτα άμμου.

Φαντάσου τώρα πως είσαι ένας γίγαντας τόσο ψηλός ώστε να μπορούσες αν ήθελες, να έπαιζες ποδόσφαιρο με τον πλανήτη Γη. Διάλεξε μια ήπειρο, κλείσε τα μάτια σου πάρε τυχαία μια χούφτα ανθρωπότητας. Αυτή τη φορά μη νιώσεις μονο τις μορφές, αλλα πλησίασε το χέρι δίπλα στο αυτί σου. Άκουσε εκατομμύρια διαφορετικές προσωπικότητες να ξεδιπλώνονται για εσένα με μονάχα ένα μέσο: τη φωνή.

Άνοιξε ξανά τα ματιά σου και θα βρεθείς μπροστά σε δυο επιλογές. Η πρώτη ειναι να συνθλίψεις όποιον άνθρωπο δε σου αρέσει εμφανισιακά, ή όποιον είναι κάτοχος της πιο εκνευριστικής φωνής που μπόρεσες να ακούσεις ποτέ. Εκείνον που  όσο ήταν κοντά στο αυτί σου, άκουσες να λέει πράγματα που ούτε φανταζόσουν πως κανεις μπορούσε να πει, όσο μικρός και αν είναι. Η δεύτερη ειναι να αδειάσεις τη χούφτα σου απαλά, επιστρέφοντας όλους τους ανθρώπους σε εκείνο το μέρο, από όπου τους πήρες και να τους επιτρέψεις να υπάρχουν όπως μονο εκείνοι ξέρουν. Δε θα σου μαρτυρήσω τις συνέπειες όποιας από τις δύο αποφάσεις πάρεις . Μέχρι τώρα έχω την απαίτηση από εσένα να έχεις καταλάβει.

Θα σου πω μόνο πως υπάρχουν άνθρωποι που επιλέγουν το πρώτο και άλλοι το δεύτερο! Με ρωτάς, πως θα ξέρεις ποιο ειναι το σωστό; Είναι απλό!

Κλείσε τα μάτια σου …