Όταν είσαι στο εδώ και το τώρα μπορείς να δεις τα πράγματα αλλιώς, από μια άλλη οπτική, μέσα από έναν καινούριο φακό. Τα δύσκολα, σκέψεις και συναισθήματα, παραμένουν δύσκολα αλλά με το να σταματήσεις να τα πολεμάς μπορείς να τα διαχειριστείς καλύτερα και να μην παρασύρεσαι σε αλυσιδωτές αντιδράσεις. Με το να παρατηρείς τον τρόπο που σκέφτεσαι και αισθάνεσαι, με το να παραμένεις “γειωμένος” κερδίζεις ένα κομμάτι αυτογνωσίας και αυτό σου προσφέρει μια αίσθηση ασφάλειας.
Εάν αναρωτιέσαι κατά πόσο το Mindfulness είναι μια τάση, μια μόδα περαστική, ίσως θα πειστείς από τις πολλές πλέον έρευνες από εμπεριστατωμένους οργανισμούς, που επιβεβαιώνουν τα οφέλη του, όπως η μείωση του στρες, η αύξηση της ικανότητας συγκέντρωσης, η μείωση της ευερεθιστότητας και άλλα πολλά. Όλα αυτά ακούγονται πολύ ωραία για να είναι αληθινά…σωστά; Που είναι η παγίδα; Το mindfulness δεν είναι χάπι, δεν προσφέρεται, θέλει δουλειά και πρακτική.
Μπορείς να ζεις με ενσυνειδητότητα στην καθημερινότητά σου με απλούς τρόπους. Όπως προτείνει ο Jan Kabat-Zinn μπορεί να είναι κάτι τόσο απλό όπως να αναρωτιέσαι σε διάφορες στιγμές της ημέρας σου “είμαι τώρα εδώ;”. Εάν είσαι ειλικρινής η απάντηση στην αρχή θα είναι πολύ συχνά “όχι”. Όταν οδηγούμε, όταν περπατάμε, όταν μιλάμε με έναν φίλο, όταν κάνουμε έρωτα…είμαστε πάντα εκεί; Άλλος απλός τρόπος mindfulness είναι να παρατηρήσουμε στη λεπτομέρεια την εμπειρία μας, τις σκέψεις που κάνουμε, τα συναισθήματα, τις αισθήσεις μας. Όταν περπατάω αντιλαμβάνομαι τις μυρωδιές, τα χρώματα γύρω μου, τους μύες που ενεργοποιούνται κ.λ.π.
Η βασική πρακτική του mindfulness είναι ο διαλογισμός. Όχι όμως έτσι όπως ίσως φαντάζεσαι. Δεν προσπαθείς να μείνεις ακίνητος, απόλυτα συγκεντρωμένος με σκοπό να αδειάσεις το μυαλό σου, να φτάσεις σε άλλα επίπεδα και να κυριαρχήσεις στις σκέψεις σου. Ο διαλογισμός της ενσυνειδητότητας έχει να κάνει με την παρατήρηση της εμπειρίας. Το μυαλό, εννοείται θα ξεφεύγει, είναι ανήσυχο και πηγαίνει αυθάδικα από τη μία σκέψη στην άλλη. Σκοπός σου είναι να το παρατηρήσεις, να αντιλαμβάνεσαι την σκέψη σου, το συναίσθημα και να επιλέγεις εάν θέλεις να το αφήσεις στην άκρη, να μην ασχοληθείς με αυτό την συγκεκριμένη στιγμή. Ο πιο εύκολος τρόπος για να ξεκινήσεις την προσπάθεια είναι η αναπνοή σου, είναι πάντα εκεί για εσένα και είναι εύκολο να παρακολουθήσεις τις διαδικασίες του σώματός σου όταν αναπνέεις. Την χρησιμοποιείς λοιπόν σαν άγκυρα και επιστρέφεις σε αυτήν όταν θέλεις να αφήσεις πίσω την σκέψη που σε πήγε το μυαλό σου. Στόχος μας τελικά είναι να αποδεχτούμε την κάθε εμπειρία μας, σκέψη ή συναίσθημα και όχι να τα ξεφορτωθούμε.