Ήταν μεσημέρι Δευτέρας όταν πήρα από το Savoir Ville την αποστολή να γίνω για μια εβδομάδα veggie.  I accepted the challenge λοιπόν, γιατί ούτως ή άλλως τρώω πολλά λαχανικά, φρούτα και λαδερά, οπότε ήταν μια ευκαιρία να το πάω ένα βήμα παραπέρα. Και οι μέρες μου κύλησαν κάπως έτσι:

Την πρώτη ημέρα το ‘ανακοίνωνα’ σε όλους: ‘Παιδιά, εγώ για 5 ημέρες είμαι vegan’, ‘Δεν σας το είπα, κόβω το κρέας..για 5 μέρες’ λες και ήθελα να το πιστέψω εγώ καταρχήν, αλλά και σαν να ζητούσα συμπαράσταση και κατανόηση! Τι να κάνω κι εγώ, ήταν και του Αγ. Νικολάου και το ‘ριξα στα γλυκά.

Μεσημεριανό: Μακαρονάδα με κόκκινη σάλτσα, πιπεριές και μανιτάρια.

Τη δεύτερη ημέρα στη δουλειά μπορώ να πω πως δεν είχα και τόσο στη σκέψη μου ότι ‘απαγορεύεται’ για μένα το κρέας, μέχρι και την ώρα του μεσημεριανού, όπου έβγαλαν όλοι τις φαγητάρες τους κι εγώ δειλά δειλά άνοιξα το τάπερ με το πλιγούρι μου. Και ενώ γενικά τρελαίνομαι για πλιγούρι (ειδικά όταν είναι μαγειρεμένο με τσιγαρισμένο κρεμμύδι, κόκκινο πιπέρι και φέτα ή γιαούρτι), εκείνη τη φορά ένιωθα άβολα και ότι δεν θα χόρταινα με τίποτα με αυτά τα σπυράκια σιταριού.

Η τρίτη ημέρα ξημέρωσε  και εφόσον είδα πως η καλή μου η μανούλα είχε μαγειρέψει αρακά καθησυχάστηκα, γιατί τον λατρεύω! Και κάπου εκεί είναι που συνειδητοποίησα πως αν το μεσημεριανό μου είναι ένα αγαπημένο φαγητό, δεν έχω πρόβλημα να στερηθώ το κρέας. Εξάλλου το βραδινό μου συνήθως είναι κάτι ελαφρύ, μια σαλάτα ή φρούτα. Όμως δεν είχε φτάσει ακόμη το σκ για να τεστάρω τις αντοχές μου σε πιο junk καταστάσεις.

Η τέταρτη ημέρα του mission μου συνέπεσε να είναι Παρασκευή. Και ενώ είναι η πιο λαχταριστή ημέρα της εβδομάδας γιατί συνοδεύεται και από την ανυπομονησία για τον ερχομό του ΣΚ, εγώ είχα τα νευράκια μου είναι η αλήθεια. Θες λόγω της συσσωρευμένης κούρασης από τις προηγούμενες ημέρες; Θες ότι υποσυνείδητα σκέφτηκα πως τα δύσκολα μιας no meat διατροφής φαίνονται το ΣΚ; Η ουσία είναι πως τελικά έφαγα φακές.

Την πέμπτη και τελευταία ημέρα του mission, ένιωσα κάτι σαν ‘απελευθέρωση’ όχι γιατί επιτέλους ολοκληρωνόταν, αλλά γιατί διαπίστωσα πως δεν ήταν και τόσο αδύνατο να το πετύχω. Αντάμειψα τον εαυτό μου με μακαρονάδα με μανιτάρια και τυριά και γλυκό πανακότα στο Parmigiani του Πειραιά.

Μετά από αυτό το mission έμαθα τα εξής:

• Μπορούμε να βελτιώσουμε τη διατροφή μας αν το αποφασίσουμε, χωρίς άγχη και ενοχές, αρκεί να ακούμε τον εαυτό μας, τις αντιλήψεις μας και το σώμα μας
• Διάβασα πως η μικρότερη κατανάλωση κρέατος κάνει το σώμα πιο ελαφρύ, όχι απαραίτητα σε θερμίδες, αλλά ενεργειακά, κάτι που βοηθάει και στην πρακτική της yoga.
• Οι μικροί καθημερινοί στόχοι είναι εξίσου σημαντικοί με τους πιο μεγάλους και φέρουν πραγματικές αλλαγές στη ζωή μας.