Όταν πήγαμε στο Λονδίνο, ξέραμε πως θα πάμε να επισκεφτούμε κάποιους φίλους που μένουν στην επαρχία και έχουν μια μεγάλη φάρμα σε ένα προάστιο τρεις ώρες μακριά από το Λονδίνο.
Φτάνοντας, λοιπόν, στο Hereford, συνειδητοποιήσαμε πως η φάρμα που είχαμε στο μυαλό μας ήταν πολύ διαφορετική από την πραγματική, η οποία τελικά κατέληξε να είναι μια μεγάλη έκπληξη για εμάς.
Η έκταση της φάρμας ήταν 3.000 εκτάρια πράσινου, ντυμένου με πολύχρωμα φύλλα που προσέδιδαν μια ρομαντική νότα στο οπτικό μας πεδίο.
Πανέμορφα φυτά και δέντρα, δεντρόσπιτα και ρυάκια “ντύνουν” το σπίτι της οικογένειας. Μας ξενάγησαν στα κτήματα που έχουν, κι εκεί συστηθήκαμε πρώτη φορά με το γνωστό Apple Cider. Το cider γίνεται από μια συγκεκριμένη ποικιλία μήλων, ενώ συνήθως χρησιμοποιείται συμπυκνωμένος χυμός μήλου κι όχι φρέσκος.
Οι καλύτεροι και πιο ποιοτικοί μηλίτες έχουν έντονη γεύση και σκούρο χρώμα, σε αντίθεση με τους μηλίτες μαζικής παραγωγής, οι οποίοι θυμίζουν στο χρώμα περισσότερο την ξανθιά μπίρα. Υπάρχουν διάφορα είδη – medium, dry, scrumpy. Το τελευταίο είναι το πιο παραδοσιακό και έχει ιδιαίτερα χαρακτηριστική γεύση.
Για να μπορεί να οριστεί ένα ποτό ως «μηλίτης», πρέπει να έχει τουλάχιστον 35% χυμό μήλου. Η διαφορά στη διαύγεια του ποτού προέρχεται από το φιλτράρισμα στα στάδια της παραγωγής του.
Υπάρχει επίσης και ανθρακούχος μηλίτης και είναι αρκετά δημοφιλής μιας και στην Αγγλία είναι πολύ διαδεδομένο ποτό και το βρίσκεις σε όλες τις παμπ.
Η ποικιλία αυτή που συναντήσαμε, χρησιμοποιείται αποκλειστικά για την παραγωγή του ποτού αυτού. Χρειάζονται τρεις μήνες για τη συλλογή του, έτσι ώστε να φτάσει στον τελικό προορισμό, που είναι το εργοστάσιο.
Αρχικά, όταν τα μήλα είναι έτοιμα, τα ταρακουνούν να πέσουν από το δέντρο. Έπειτα, ειδικό τρακτέρ που έχει πάνω του ένα εξάρτημα σαν μεγάλο πιστολάκι, περνά μέσα από το χωράφι και “φυσά” τα φύλλα μακριά έτσι ώστε να μείνει στο χώμα μόνο ο καρπός. Σε αυτό το στάδιο ένα μηχάνημα περνά και τα συλλέγει, οδηγώντας τα σε ένα μεγάλο τεχνητό κολπίσκο, όπου εκεί αρχικά ξεπλένονται και διαχωρίζονται από τα φύλλα που τυχόν έχουν πάνω τους.
Όταν καθαρίσουν λοιπόν απ´ όλα τα “περιττά”, καταλήγουν όλα σε ένα χώρο που τα βλέπει ο ήλιος και είναι εκτεθειμένα στον αέρα και τη βροχή μέχρι να έρθει η ώρα τους να καταλήξουν στο τελικό στάδιο και να ξεκινήσει το ταξίδι τους για τα πιεστήρια.
Στο εργοστάσιο στοιβάζονται σε πιεστήρια και στη συνέχεια εκθλίβονται. Ο χυμός τους πραγματοποιεί αλκοολική ζύμωση για περίπου πέντε μήνες πριν το προϊόν περάσει στη φάση της τελικής του μορφής και της εμφιάλωσης.
Η Αγγλία αποτελεί κύριο παραγωγό του ποτού αυτού, μιας και ο καιρός της ευνοεί την παραγωγή της συγκεκριμένης ποικιλίας μήλου.
Κάτι μου λέει πως σύντομα θα μας απασχολήσει πολύ το ποτό αυτό μιας και πληροφορίες μου λένε πως θα γίνει ωραία βάση για απολαυστικά κοκτέιλ!
