Ο Μιχαήλ, αν και μεγάλωσε στα φώτα της δημοσιότητας, χάρη στους γονείς του, Γιάννη Πάριο και Σοφία Αλιμπέρτη, έχει επιλέξει να κρατάει χαμηλό προφίλ, μοιράζοντας τον χρόνο του ανάμεσα σε Αθήνα και Πάρο.

Σε ένα σύντομο διάλειμμα από την καθημερινότητα του στο νησί. κατάφερε να με συναντήσει στην Αθήνα, κάπου παραλιακά, όπου μιλήσαμε για τη χρόνια ενασχόληση του με τη φωτογραφία, το πρόσφατο επιχειρηματικό του βήμα, Mar Azul Resort, τη συμμετοχή του στα κοινά, αλλά και την προσωπική του εξέλιξη τα τελευταία δύο χρόνια. Βασικά, είπαμε πολλά, γελάσαμε ακόμα περισσότερο και ανανεώσαμε τη συνάντηση μας σε κάποια πιο μακρινή παραλία! Θα τα δεις όλα στη θαλασσινή κουβέντα που ακολουθεί.

Σε τι φάση σε βρίσκω αυτό το διάστημα;

Σε τι φάση με βρίσκεις αυτό το διάστημα…Έχω κουραστεί από το καλοκαίρι που μόλις συζητήσαμε. Από τη δουλειά μου κυρίως, γιατί ψυχολογικά είμαι ξεκούραστος. Θεωρώ πως σε ξεκουράζει να κάνεις πράγματα. Προτιμώ αυτό που γίνεται στην Πάρο αυτό το διάστημα, με το Mar azul και όποτε βρίσκω χρόνο με τις φωτογραφίες, να κάνω τα “καλλιτεχνικά” μου. Οπότε με βρίσκεις σε μια φάση καλή πνευματικά, αλλά έχω κουραστεί σωματικά! Θέλω να ξεκουραστώ.

Σε ανακάλυψα στο Instagram, πριν από αρκετό καιρό. Ομολογώ πως εντυπωσιάστηκα από τη συνολική αισθητική του feed σου, η οποία αποπνέει γυναικείο άρωμα και κυκλαδίτικη καλοκαιρινή αύρα. Πότε ξεκίνησες το φωτογραφικό σου ταξίδι και γιατί επέλεξες αυτή τη θεματική;

Λοιπόν…γενικά το φωτογραφικό μου ταξίδι, το ξεκίνησα με την πρώην κοπέλα μου πριν 8 χρόνια. Τότε δεν είχα την ίδια θεματική. Έβγαζα μόνο landscapes. Δηλαδή, δεν μου περνούσε καν από το μυαλό ότι θα φωτογραφίσω άνθρωπο κάποια στιγμή. Δεν ήθελα καθόλου. Εντάξει, που και που φωτογράφιζα την κοπέλα μου, αλλά αυτό που βλέπεις σήμερα στο προφίλ μου, έχει ξεκινήσει τα τελευταία δύο χρόνια. Κι άρχισε να μ’ αρέσει. Ξέρεις, όσο κάνεις κάτι που σου αρέσει και παίρνεις ένα χ feedback που είναι καλό, θες να το εξερευνήσεις περισσότερο. Κι εμένα μου βγαίνει τελείως αυθόρμητα και ειλικρινά όλο αυτό.

Όποτε θα πάμε με κορίτσια να βγάλουμε φωτογραφίες, σπάνια πάμε με ένα πλάνο στο κεφάλι μας. Πάμε και ό,τι μας βγει. Συνήθως λειτουργώ με την καρδιά! Φέτος λέω να κάνω μια έκθεση. Μου λένε χρόνια “Μιχάλη κάνε έκθεση, κάνε έκθεση” , που για ‘μένα αυτό είναι το ένα πράγμα που θέλω. Δηλαδή, έχω κάνει αρκετά πράγματα φωτογραφικά. Έχω δώσει υλικό σε περιοδικά, σε βιβλία, έχω κάνει χίλιες δυο φωτογραφίσεις και βίντεο. Για ‘μένα είναι το artistic side of it στη φωτογραφία. Ποτέ δεν με έλκυε να πάω να καλύψω ένα γάμο ή να πάω σε clubs. Αλλά κάποτε το έκανα και αυτό, για να βγάζω κάποια χρήματα. Έχει πολύ καλά χρήματα, αλλά είναι πολύ boring! Τώρα πια όμως, νιώθω ικανοποιημένος με αυτό που κάνω.

Στα φωτογραφικά σου projects εξυμνείς τη Γυναίκα και την επαφή της με τη θάλασσα. Τί σημαίνει για ‘σένα “Γυναίκα”;

Γυναίκα σημαίνει σεβασμός. Η Γυναίκα για ‘μένα είναι τα πάντα. Είναι η Γη, η Θάλασσα, είναι η απόλυτη έμπνευση. Είστε the birth giver ρε φίλε!

Μοιράζεις το χρόνο σου ανάμεσα σε Αθήνα και Πάρο. Αν σου έλεγαν να επιλέξεις μόνο έναν τόπο για το υπόλοιπο της ζωής σου, ποιος από τους δύο θα ήταν;

Πάρο! (γέλια) Υπάρχουν τόσοι παράγοντες! Η ποιότητα ζωής, η ποιότητα του φαγητού, η ποιότητα των ανθρώπων…Αέρας, φύση, θάλασσα.. Δεν έχει φανάρια! (γέλια) Τι να σου λέω τώρα, Για ‘μένα όλα είναι καλύτερα. Είναι πιο απλοϊκά, είναι μικρή η κοινότητα… Λες καλημέρα! Κατεβαίνω κάτω να πάρω έναν καφέ και θα πω, οκτώ καλημέρες! Και θα μου πουν “Καλημέρα Μιχάηλ!”.

Πρόσφατα άνοιξε τις πόρτες του, το Mar Azul Resort, στην Παροικια της Πάρου. Αν δεν κάνω λάθος, είναι και το πρώτο σου επιχειρηματικό βήμα. Θες να μας πεις δυο λόγια για το νέο σου εγχείρημα;

Το Mar Azul, άνοιξε στην Πάρο, γιατί αγαπώ τον τόπο μου πάρα πολύ. Μου έχει δώσει τόσα πολλά, που αν έκανα κάτι, θα έπρεπε να το κάνω εκεί πέρα. Κατά τη γνώμη μου, επιχειρηματικά, είναι και πιο σωστή επιλογή. Στην Αθήνα έχει πάρα πολλές επιλογές για διαμονή παντού. Έχει πνιγεί ο τόπος νομίζω. Όπου να ‘ναι θα πνιγεί και η Πάρος! Επίσης, το κτίσμα προϋπήρχε. Ανακαίνιση έγινε. Εναρμονίζεται αρκετά με το γύρω περιβάλλον, το design του είναι αρκετά boho. Το interior, το έχει κάνει η μητέρα μου (Σοφία Αλιμπέρτη), η οποία είναι πάρα πάρα πολύ ταλαντούχα σε αυτό! Δεν ξέρω που το βρήκε αυτό το ταλέντο. Η μητέρα μου – φαντάζομαι γνωρίζεις τι έκανε όλη της τη ζωή- ήταν ηθοποιός, παρουσιάστρια, αυτά έκανε. Είναι η καλλιτεχνική φλέβα μάλλον!

Θέλει τέχνη να κάνεις τον άλλον να μπαίνει σε έναν χώρο και να νιώθει ότι είναι το σπίτι του. Ας πούμε, νοίκιασα εγώ φέτος ένα σπίτι στην Πάρο και δεν είχε χρόνο η μητέρα μου, γιατί έχει δυο μαγαζιά στο νησί, έχει αρκετές δουλειές.. Οπότε το έφτιαξα μόνος μου. Δεν μένω σε αυτό το σπίτι! Δεν μπορώ! Νιώθω ότι είμαι σε ένα νοσοκομείο (γέλια).

Έτσι, το interior, το ανέλαβε εκείνη, εξ’ ολοκλήρου, κι έκανε τρομερή δουλειά. Μιλάμε για ένα σύμπλεγμα σπιτιών, δυο βίλες, τρεις σουίτες. Οι δύο βίλες είναι καθαρά κυκλαδίτικες. Οι σουίτες όμως είναι πιο boho, με ξύλο και σε καφέ αποχρώσεις. Φέτος, ήταν η πρώτη μας χρονιά. Ο πιλότος. Και πήγε καλά. Είναι κάτι που αγαπώ πάρα πολύ. Το κτίριο αυτό, ήταν το σπίτι μου κάποτε. Εκεί μεγάλωσα. Επειδή πάντοτε μου άρεσε να φιλοξενώ κόσμο, είμαι καλός host (!), αν έρθεις στο Mar Azul, θα σε φροντίσω. Θα σε κάνω να νιώσεις σαν το σπίτι σου. Είσαι φίλος μου. Επίσης θα φας από το μποστάνι μας! Πέρα από το welcome basket, το πρωί που θα ξυπνήσει ο επισκέπτης, έχουμε απέξω φρούτα, λαχανικά, ό,τι βγάζει το μποστάνι μας.

Προέρχεσαι από μια οικογένεια καλλιτεχνών, κυρίως τραγουδιστών. Δύο ερωτήσεις (!) Πώς ξέφυγες από την παράδοση; (γέλια) και πόσο δύσκολο ήταν/ είναι για ‘σένα, να χαράξεις τη δική σου επαγγελματική πορεία ως Μιχαήλ;

Καθόλου δύσκολο να ξεφύγω! Ίσα ίσα, ήταν πανεύκολο. Μου είχε πει ο πατέρας μου (Γιάννης Πάριος), όταν ήμουν μικρός “Μην τραγουδήσεις ποτέ στη ζωή σου!” (γέλια). Αν ακούσεις τη φωνή μου θα καταλάβεις! Έχεις ακούσει που λένε το μήλο κάτω από τη μηλιά…Εγώ βγήκα ένα αχλάδι (γέλια). Όλο το υπόλοιπο με βρήκε μόνο του. Μια ασχολία μου, που λίγοι γνωρίζουν είναι ότι γράφω πεζά. Δεν τα έχω κάνει τίποτα, αλλά τα γράφω. Αφορούν κυρίως σκέψεις και ιστορίες από τα βιώματα μου. Τα βάζω σε ένα χαρτί, όπως τα νιώθω. Το ίδιο κάνω και με τη Φωτογραφία. Θέλω αυτό που νιώθω εγώ όταν τη βγάζω, να το νιώσεις κι εσύ. Θέλω να πάρεις κάτι από αυτό.

Το να είσαι καλλιτέχνης και συγχρόνως επιχειρηματίας, είναι δύο δραστηριότητες αντικρουόμενες. Πώς καταφέρνεις να ισορροπείς την καθημερινότητα σου;

Ωραία ερώτηση…γιατί το βιώνω αυτή την περίοδο. Μέχρι πέρυσι, πρόπερσι, στο φωτογραφικό προφίλ μου στο Instagram, θα έβλεπες ότι ανέβαζα νέο υλικό σχεδόν σε καθημερινή βάση. Φέτος, σχεδόν καθόλου. Δεν είχα χρόνο να δημιουργήσω καλλιτεχνικά. Διέθεσα όλο τον χρόνο μου στο Mar Azul. Τώρα που τελειώνει η σεζόν και λίγο ηρεμούν τα πράγματα, έχω λίγο περισσότερο χρόνο. Πάντα θα βρω λίγο χρόνο να κάνω squeeze in φωτογραφίσεις. Όταν γυρνάω από τη δουλειά, βλέπω την κάμερα μου και γυρνάω από την άλλη! Της λέω συγγνώμη (γέλια). Είναι άσχημο όταν αναγκάζεσαι να βάλεις στο συρτάρι τη δημιουργία. Με ενοχλεί πάρα πολύ μεν, αλλά καταλαβαίνω πως είναι αναγκαίο κακό αυτή τη στιγμή.

Στον λογαριασμό σου στο Instagram, εκφράζεις κατά καιρούς την άποψη σου για διάφορα κοινωνικά θέματα και το σημαντικότερο, προτείνεις τρόπους βοήθειας και συμμετοχής στα κοινά. Υπάρχει κάποια πρωτοβουλία που σε συγκίνησε πρόσφατα και θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας;

Κοίτα που βρισκόμαστε τώρα. Πόσα σκουπίδια βλέπεις γύρω σου; Τα βλέπω τόση ώρα, πλαστικά μπουκάλια, τσιγάρα, ένα αλουμινόχαρτο…Θα έπρεπε να είναι το νούμερο ένα πράγμα που δεν θα κάνεις! Γενικά νομίζω ότι ο κόσμος, θέλει λίγο σπρώξιμο για να κάνει κάτι. Πράγματα τα οποία θεωρώ εγώ αυτονόητα, για κάποιον άλλον δεν είναι. Είδες, σε ρώτησα αν έχεις κάποιο χαρτί να βάλω την τσίχλα μου για να μην την πετάξω κάτω. Οποιαδήποτε πρωτοβουλία γίνεται για καλό σκοπό με συγκινεί.

Αν δω μια πρωτοβουλία που αξίζει και δεν προωθείται αρκετά, θα την προωθήσω εγώ. Το “Πάρε ένα Σκουπίδι από το Αιγαίο”, το ξεκίνησε η φίλη μου η Θέμιδα Σακελλαρίου. Το ξεκίνησε μόνη της, γιατί απηύδησε να βλέπει σκουπίδια όλη την ώρα και με τη βοήθεια γνωστών και φίλων που το προωθούσαμε διαδικτυακά, έχει πάρει αρκετές προεκτάσεις ως εγχείρημα. Προς το παρόν, οργανώνει τοπικούς καθαρισμούς, στο Καβούρι συγκεκριμένα, όπου πάμε όλοι εμείς και τη βοηθάμε. Μια άλλη πρωτοβουλία που παρακολουθώ, είναι το Emfasis Foundation. Βοηθούν τους αστέγους και τους άπορους στην Αθήνα. Ζητούν πολύ βασικά πράγματα. Μητρικό γάλα, ανεμιστήρα, φουρνάκι microwave κλπ.

Έχεις μια ιδιαίτερη σχέση με τα ζώα. Πώς προέκυψε;

Μεγαλώσαμε με ζώα. Γεννήθηκα και υπήρχε η Bianca, το σκυλάκι μας! Σύμφωνα με τα λεγόμενα της μαμάς μου – γιατί ήμουν πολύ μικρός για να τη θυμάμαι- η Bianca καθόταν δίπλα μου, υπομονετικά, ό,τι κι αν της έκανα ως μωρό (γέλια). Όποιο πλάσμα δεν έχει φωνή, θέλω να το βοηθήσω να ακουστεί. Οπότε αν με βλέπεις να ανεβάζω κατά καιρούς αγγελίες με σκυλάκια και γατάκια για να βρουν σπίτι, είναι γιατί θέλω πραγματικά να τα βοηθήσω. Μακάρι να μπορούσα να τα πάρω όλα σπίτι μου! Δεν μπορώ. Έχουμε ήδη δυο σκυλιά, μένουμε και σε διαμέρισμα στην Αθήνα, στην Πάρο είμαστε όλοι μαζί σε ένα σπίτι και επικρατεί ένας χαμός!

Ωστόσο νομίζω πως το οφείλω, από τη στιγμή που έχω κάποιο base, κάποιους followers που μου δίνουν καλό engagement, να προωθήσω όσο μπορώ ζητήματα που με αφορούν. Έχω βοηθήσει πάρα πολλά ζωάκια να βρουν το παντοτινό τους σπίτι και χαίρομαι πάρα πολύ γι’ αυτό!

Πώς αντιλαμβάνεσαι εσύ, ως νέος άντρας, όλη αυτή την κοινωνική αλλαγή που συμβαίνει γύρω μας, σε σχέση με τη θέση της γυναίκας στην κοινωνία αλλά και τη στάση που κρατούμε ως Έλληνες απέναντι σε σχετικά ζητήματα που απασχολούν την επικαιρότητα;

Θα σου μιλήσω για τη δική μου περίπτωση. Το αφεντικό του “μαγαζιού” (Mar Azul), είναι γυναίκα! Ναι, ζούμε σε μια κοινωνία η οποία ανταμοίβει περισσότερο τον άντρα, κι ας κάνουμε την ίδια δουλειά, και ας έχουμε τις ίδιες ικανότητες. Δυστυχώς αυτό αποτελεί μια πραγματικότητα. Νομίζω όμως, πως είναι στο χέρι ανθρώπων, όπως εγώ και εσύ, που θα είμαστε σε λίγα χρόνια εμείς η νέα κοινωνία, αυτοί που θα αποφασίζουμε πώς κινούνται τα πράγματα. Στον κύκλο μου τουλάχιστον, στην άμεση παρέα μου, δεν παρατηρώ φαινόμενα ανισότητας. Και μάλλον έχουμε συνδράμει όλοι για να συμβεί κάτι τέτοιο.

Εγώ, η οικογένεια μου, τα αδέλφια μου, μεγαλώσαμε σεβόμενοι ο ένας τον άλλον. Ανεξάρτητα από το ποιος είσαι, τι είσαι, από που προέρχεσαι, τι θρησκεία έχεις…Οπότε θα σου πω ότι ζω λίγο σε “φούσκα” εγώ, αλλά είναι ωραία αυτή η “φούσκα’! Και όποιος έρχεται δίπλα μου, θα φροντίσω να τον βάλω μέσα σε αυτό.

Κακώς βέβαια την αποκαλώ “φούσκα”, γιατί είναι η πραγματικότητα. Είναι η δική μου πραγματικότητα. Είτε το καλό, είτε το κακό, όταν μοιράζεται με άλλους, γιγαντώνεται. Γι’ αυτόν ίσως το λόγο, θεωρώ πως θα έπρεπε να προωθούμε τα θετικά πρότυπα περισσότερο, γιατί όσο συνεχίζουμε να προωθούμε μόνο το αρνητικό, θα συνεχίζει να παίρνει κι άλλες προεκτάσεις.

Πριν σε αποχαιρετήσω, θέλω να μου πεις ποια είναι τα προσεχή σου πλάνα αλλά και κάποια προσωπικά σου θέλω για τον χειμώνα που έρχεται.

Αυτή τη στιγμή τα πλάνα μου έχουν ως εξής…Θα ήθελα να πάω διακοπές κάπου, έστω και μια βδομάδα, γιατί στην Πάρο δεν κάνω διακοπές. Θα ήθελα να πάω σε ένα άλλο νησί. Μηλο, Κέα…θέλω να πάω να δω κάτι διαφορετικό! Ξέρεις τι συμβαίνει. Είμαι στην Πάρο από μέσα Απριλίου. Και έρχονται μέσα στον Αύγουστο σιγά σιγά όλοι οι φίλοι και μου λένε “Έλα, πάμε να βγούμε!” Και τους λέω “Σε παρακαλώ άσε με λίγο, είμαι εδώ πέρα τόσο καιρό!” (γέλια).

Από επαγγελματικά πλάνα, θέλω να κάνω μια έκθεση, όπως σου προείπα, και τον χειμώνα θα συνεχίσω να ασχολούμαι αρκετά και με το Mar Azul. Τέλος, θα ήθελα να προσθέσω ότι στο παρελθόν, έχω περάσει πάρα πάρα πολύ δύσκολα ψυχολογικά. Είχα φοβερά ψυχοσωματικά. Έχω ηρεμήσει τα τελευταία δύο χρόνια. Παρόλα αυτά, δεν σταματάς ποτέ να δουλεύεις με τον εαυτό σου. Απλά τώρα είμαι σε μια φάση που το ελέγχω, δεν με ελέγχει. Φοβάμαι μήπως κάποια στιγμή με ξαναενοχλήσει. Πάει κι έρχεται. Το βλέπω και στον αδελφό μου (Νικόλας) και σε κάθε άνθρωπο που ξέρω ότι βιώνει κάτι τέτοιο.

Πιστεύω πως όποιος το περνάει, έχει ανεπτυγμένη τη συναισθηματική του νοημοσύνη. Πρέπει όλοι να πάμε σε ψυχολόγο. Όσο αναγκαίο είναι να κάνουμε μπάνιο και να πλένουμε τα δόντια μας, το ίδιο αναγκαίο είναι να επισκεφθούμε έναν ψυχολόγο.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΑ: Eιρήνη Βιτώρου: H δημιουργός πίσω από το “Κουμπάκι” είναι η πιο αφιλτράριστη influencer που έχεις γνωρίσει