Ανεξάρτητα από το χρόνο, που ο καθένας από εμάς έχει επενδύσει στο κομμάτι των κατασκευών, δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ευφυΐα για να αντιληφθεί πως για οποιαδήποτε εργασία επιλέξει να κάνει, θα χρειαστεί το αντίστοιχο εργαλείο. Ο όρος του “εργαλείου”, σε μια περισσότερο ευρύτερη έννοια, θα μπορούσε να αναφέρεται σε ολόκληρο το φάσμα των “εργασιών” που ανά περιόδους ο κάθε άνθρωπος πραγματοποιεί στη ζωή του, μέσα από τις επιλογές του.

Η μόδα εδώ και πάρα πολλά χρόνια, στέκεται στο πλευρό κάθε ανθρώπου που επιθυμεί να διατηρήσει την αυθεντικότητα της σκέψης και του χαρακτήρα του, αρνούμενος ωστόσο να παραμείνει ανεπηρέαστος από τις “τάσεις” της κάθε εποχής. Προσφέρει ακούραστα το χέρι της σε οποιονδήποτε το ζητά, αποτελώντας ένα είδος οχήματος με μοναδική αποστολή, την “κατασκευή” μιας νοοτροπίας όπου το συναίσθημα του κεκτημένου, δεν θα μπορέσει ποτέ να εξαγοράσει τις προοπτικές μιας περισσότερο διευρυμένης και εξελιγμένης αντίληψης. Αν ο καθένας από εμάς, πραγματοποιήσει μια ιστορική αναδρομή της μέχρι τώρα ζωής του, μέσα από τα άτομα που ήρθαν και έφυγαν, τις αντιλήψεις που μετασχηματιζόντουσαν, και γενικότερα το οποιαδήποτε είδος “ανακαίνισης” πραγματοποιούσε, όλα είχαν ως σταθερό σημείο αναφοράς τη μόδα. Αυτή αποτελούσε το “πολυεργαλείο” που αναζητούσαμε, για οποιαδήποτε κατασκευή και αν αποφασίζαμε να πραγματοποιήσουμε, παρέχοντας ταυτόχρονα και τη μοναδική αίσθηση της απόλυτης προσωπικής έκφρασης-ελευθερίας. Η μόδα κάθε εποχής, είναι ουσιαστικά μια ειλικρινέστατη και ευγενής προσπάθεια της ανθρώπινης αναζήτησης, να δώσει αξία σε οτιδήποτε εμφανίζεται ως πρόταση για ολόκληρο ωστόσο το φάσμα της ζωής του και όχι μόνο εκείνο της ένδυσης. Πρεσβεύει αλλά κυρίως εκπροσωπεί την πρόθεση του να ξεπερνά κανείς ολοένα και περισσότερο τα φαινομενικά δημιουργικά του όρια. Αποτελεί ένα μανιφέστο επανάστασης σε κάθε αρνητικό παρελκόμενο που φέρει μαζί της η ρουτίνα και ο εφησυχασμός. Αν λοιπόν ένα κοινό σημείο μεταξύ όλων των ανθρώπων, είναι η τάση τους να μην παραμένουν μονοδιάστατοι και επαναπαυμένοι, τότε αντίστοιχα το ίδιο είναι και η μόδα. Ίσως, αν ο τρόπος παρατήρησης των ανθρώπων, εστιάσει λιγότερο στα χρώματα και στα υφάσματα, δίνοντας μεγαλύτερο ενδιαφέρον στην ανάγκη της έκφρασης, της εξέλιξης, της αλλαγής αλλά και της αποχής…εκεί ξανασυγκλήνουμε στη μόδα. Σε αυτή εναποθέτουμε την ελπίδα πως ανεξάρτητα από την βιολογική ηλικία του καθενός μας, θα υπάρχει πάντα η δυνατότητα έκφρασης της νεανικότητας του πνεύματος μας, μέσα από όποιο τρόπο κρίνουμε κατάλληλο.