Οι εκδοχές του καθενός σχετικά με τον τρόπο που κινούνται όλα τα γεγονότα και οι καταστάσεις γύρω από τη ζωή του, ποικίλλουν ανάλογα με τη προσωπική κοσμοθεωρία του και σαφέστατα από τις πεποιθήσεις του. Απόρροια των παραπάνω, η δημιουργία αναγκών, η γέννηση “εξαρτήσεων” και μια λεπτομερέστερη περιγραφή του ορισμού της προσωπικής ακεραιότητας που καθημερινά είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα, αποτελούν το βασικότερο παράγοντα πίσω κάθε επιλογή μας.

Ανάμεσα στις επιλογές μας, κάποιες από αυτές μας προσδίδουν μια ιδιαίτερη ικανοποίηση σαν συναίσθημα, που με τη σειρά του μας οδηγεί στη δημιουργία μιας “διαρκούς” ανάγκης για ικανοποίηση που ακούει στο όνομα εξάρτηση. Συνήθως η εξάρτηση, παρουσιάζεται σαν συνέπεια της υποβάθμισης της αξιοπρέπειας ή σαν το αποτέλεσμα μιας πολτοποίησης του είναι. Το να εξαρτάται κάποιος από οτιδήποτε, αποτελεί πάντα μια προσωπική επιλογή (αν και εκούσια), καθώς δεν υπάρχει εξαναγκασμός εξάρτησης, χωρίς τη δική του συγκατάθεση. Η μόδα βάλλεται διαρκώς από επιχειρήματα που σαν αιχμή του δόρατος χρησιμοποιούν τον εθισμό και την εξάρτηση που προκαλούν στο διαφόρων ηλικιών κοινό της, γεγονός που επιπλέον συνοδεύεται από το στοιχείο της εμπορικότητας και της διαρκούς προώθησης.

Αν αλλάξουμε τη στάση μας απέναντι στη μόδα, και δεχτούμε (έστω και υποθετικά) πως περικλείει κάτι πολύ περισσότερο από κομμένα και ραμμένα υφάσματα, που εναλλάσσονται τόσο χρωματικά όσο και γεωμετρικά ανά συχνά χρονικά διαστήματα, τότε ίσως μπορέσουμε να αφουγκραστούμε τα πιο “ψιλά γράμματα” που προσπαθεί να μας εκφράσει μέσα από κάθε της νέα απόπειρα-συλλογή. Κάθε νέα σεζόν στο χώρο της μόδας, παράλληλα με τις νέες τάσεις στα ρούχα, παρουσιάζει και μια αντίστοιχη σαν νέο τρόπο αντίληψης-σκέψης. Πρόκειται για μια διαρκής εξερεύνηση της δημιουργικότητας και της ανακάλυψης νέων σχεδιαστικών μοτίβων, που πέρα από την ανύψωση του αισθητικού επίπεδου, στοχεύει και στη εξέλιξη του ανθρώπου ως προς την προσωπική του ακεραιότητα.

Η μόδα στέκεται δίπλα μας καθ όλη τη διάρκεια της εξέλιξης μας, παρέχοντας μας με οτιδήποτε ανταποκρίνεται στον τρόπο σκέψης και την αισθητική της εκάστοτε χρονικής περιόδου που διανύουμε, χωρίς ωστόσο να ασκεί κριτική ή να βγάζει συμπεράσματα. Η μόδα ήταν, είναι και θα είναι ένα μέσο για κάθε προσωπική επανάσταση ενάντια σε όσα ο καθένας από εμάς πίστευε ότι αντιπροσώπευε και στη πορεία αντιλήφθηκε, πως λόγω της εξέλιξης του ή κάποιας “ανακάλυψης” που έκανε, δεν του “χωράνε” πια. Αν η κατάκτηση της προσωπικής ακεραιότητας μπορεί να θεωρηθεί σαν τη μεγαλύτερη περιπέτεια για κάθε άνθρωπο, τότε σίγουρα η μόδα αποτελεί το μοναδικό διαχρονικό σύμμαχο ενάντια στις διαρκείς εξερευνήσεις του.

Ίσως κάποιες φορές που έχουμε την αίσθηση ότι ζήσαμε όλα τα συναισθήματα και δεν έμεινε τίποτε νέο να βιώσουμε, πέρα από τα ίδια συναισθήματα σε μικρότερες εντάσεις, να χρειαζόμαστε απλά μια στιγμιαία “βοήθεια” για να προσπαθήσουμε ξανά από την αρχή, έχοντας όμως την ίδια δίψα για ζωή. Ίσως τότε αντιληφθούμε πως η ζωή είναι τρομερά πολύτιμη για να εξαρτάται από οτιδήποτε πέρα από την ανάγκη μας να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι..