Ήταν περίπου πριν 7 χρόνια, έκανα την πρακτική μου ως νηπιαγωγός σε ενα σχολείο, έχουνε μαζευτεί 4 νηπιάκια γύρω μου και με ρωτάνε διάφορα τύπου “πώς σε λένε,γιατί σε λένε έτσι, χαχαχα δεν έχω ακούσει ξανά αυτό το όνομα, είναι αστείο” και άλλα τέτοια γλυκόλογα. Σε κάποια φάση λοιπόν με πλησιάζει ένας τυπάκος: “Έχεις μαμά;” “Ναι, έχω” του απαντάω. “Και την αγαπάς;” “Φυσικά, πάααρα πολύ” λέω με χαμόγελο. “Γιατί;;” “Γιατί με στηρίζει και με βοηθάει όταν έχω προβλήματα, είναι πάντα δίπλα μου”. Αν δεν σας έχει κοιτάξει ποτέ 4χρονο με απόλυτη βαρεμάρα, δεν έχετε νιώσει τι θα πει εξευτελισμός. Πριν λοιπόν με εγκαταλείψει το crew, προσθέτω γρήγορα: ” Εμμμ και γιατί μυρίζει όμορφα, μυρίζει πολύ όμορφα η μαμά μου” , για να πάρω την απάντηση: “Αυτό είναι πάρα πολύ ωραίο” Από τότε και μετά αποφάσισα οτι θα πάρω το αίμα μου πίσω για εκείνη την ημέρα. Και κάθε χρόνο,παραμονές της γιορτής της μητέρας,σε όποιο τμήμα,σχολείο, χώρα βρίσκομαι κάνω στο team μου την εξής ερώτηση: -Την αγαπάς τη μαμά σου; -Ναι -ΓΙΑΤΙ; Και αφού μου απάντησουν, ατάκες σαν αυτές που θα δείτε παρακάτω, κάθε χρόνο, σε όποιο σχολειο,τμημα, χώρα βρίσκομαι, σκεφτομαι ποσο όμορφα μυρίζει η μαμά μου. -Αγαπάω τη μαμά μου γιατί μου δίνει φιλιά στο μπράτσο -Αγαπάω τη μαμά μου γιατί έχει πολύ μεγάλη αγκαλιά -Αγαπάω τη μαμά μου επειδή μαγειρεύει, παίζει με εμένα,τον αδερφό μου και τον μπαμπά μου και επειδή είναι αστεία σαν αστείος κλόουν -Αγαπάω τη μαμά μου επειδή ειναι μαμά μου.Αλλα δεν ξέρω γιατί. -Αγαπάω τη μαμά μου γιατί με ακούει όταν της διαβάζω βιβλία.Ααα και επειδή μου φτιάχνει γάλα καθε βραδυ -Αγαπάω τη μαμά μου γιατί μαγειρεύει και χορεύει, αλλά εντάξει δε χορεύει τόσο καλά. -Η μαμά με πάει στην παιδική χαρά και καμιά φορά τρώμε κοτομπουκιές -Αγαπάω τη μαμά μου όταν πλένουμε παρέα τα χέρια μας με σαπούνι -Αγαπάω τη μαμά μου γιατί είναι όμορφη και επειδή μου καθαρίζεο το δωμάτιο -Αγαπάω τη μαμά μου γιατί είναι μια νεράιδα και έχει ουράνιο τόξο και χρυσόσκονη

Στεφανία Καποδίστρια