Φέτος το καλοκαίρι έζησα μια βραδιά που θα θυμάμαι για πάντα. Βρέθηκα στο αγαπημένο μου νησί, με τους αγαπημένους μου φίλους, σε μια συναυλία που με γοήτευσε και με ταξίδεψε. Εκείνη τη νύχτα γνώρισα τον Μπάμπη Στόκα. Έναν εξαιρετικό τραγουδιστή και έναν υπέροχο άνθρωπο.

Αφού παραγγείλαμε και καθίσαμε στην μπάρα, ξεκίνησε η κουβέντα μας για την κοινή αγάπη που έχουμε στον καφέ. Διανύοντας τον μήνα καφέ εδώ στο Savoir Ville, τον ρώτησα αν είναι εθισμός ή διεκπεραίωση για εκείνον. Απάντησε κατευθείαν πως χωρίς τον ελληνικό του καφέ το πρωί, δεν μπορεί να ξεκινήσει η μέρα του. Έχοντας επιστρέψει πρόσφατα από την περιοδεία του ρωτώντας τον για τις συναυλίες που έδωσε, μου εξήγησε πόσο τυχερός νιώθει που εισπράττει τόση αγάπη και είναι ευγνώμων για όλα όσα έχει ζήσει.

Έχεις περιοδεύσει σε όλη την Ελλάδα. Ξεχωρίζεις κάποιον τόπο;

Ιθάκη και Παξοί. Δύο μέρη με απίστευτα χρώματα που προσδίδουν μια αίσθηση ηρεμίας μαζί με λίγη ανησυχία. Φοβερό πάντρεμα.

Πρώτο πράγμα που κάνεις όταν φτάνεις στο μέρος όπου θα παίξεις;

Θα πάω στους αρχαιολογικούς χώρους. Έχω κόλλημα. Τους έχω επισκεφθεί όλους.

Πώς σε βρίσκει η «μετά» περιοδείας εποχή;

Με βρίσκει στην ολοκλήρωση ενός project που σκεφτόμουν χρόνια. Ετοίμασα έναν δίσκο με παλιά μου τραγούδια, διασκευασμένα, προσωπικά μου αλλά και από τους Πυξ Λαξ που τα τραγουδούν διάφοροι φίλοι μου και παιδικοί μου ήρωες. Συμμετέχουν ο Θηβαίος, η Γαλάνη, η Τσανακλίδου, η Αλεξίου, ο Ρους, η Μπάμπαλη και ο Παπακωνσταντίνου.

Ξεχωρίζεις κάποιο τραγούδι από τον δίσκο;

Υπάρχει ένα τραγούδι, λέγεται «Της Φωτιάς» και είναι σε στίχους του Άλκη Αλκαίου, ένα από αυτά που μου είχε αφήσει πριν φύγει.

Είναι αγχωτική διαδικασία η ηχογράφηση ενός δίσκου;

Η ηχογράφηση ενός δίσκου είναι για εμένα μια χαλαρωτική διαδικασία. Απολαμβάνω να ηχογραφώ. Με βάζει σε μία τάξη, σε μία ροή να ολοκληρώσω τα τραγούδια μου. Απολαμβάνω το να βρίσκομαι με την μπάντα μου και να δημιουργούμε.

Μελωδία ή στίχος;

Να δημιουργώ στίχους ήταν πάντα το φόρτε μου. Αυτό που με ανησυχεί ήταν πάντα η κινητήριός μου δύναμη που με έκανε να γράφω στίχους. Απλούς, με νόημα, που να κλωτσάνε αυτόν που τους ακούει. Το να γράφω στίχους το βλέπω ως ανάγκη, όχι ως δουλειά.

Μέσα από τα τραγούδια σου προσπαθείς να ξορκίσεις κάτι;

Να αφορίσω την μοναξιά. Επιδιώκω την μοναχικότητα αλλά σιχαίνομαι την μοναξιά.

Έχω διαπιστώσει ότι τα τραγούδια που αγαπώ περισσότερο τελικά είναι αυτά που μου δημιουργούν εικόνες όταν τα ακούω. Και τα δικά σου το κάνουν.

Όλα μου τα τραγούδια κρύβουν από πίσω μια μου στιγμή, μια συγκεκριμένη «φωτογραφία» της ζωής μου. Θεωρώ ότι ο κόσμος αγαπά ένα τραγούδι όταν βρίσκει μέσα του ένα κομμάτι του εαυτού του. Μια εικόνα που έχει ζήσει.

Κάνοντας το απαραίτητο διάλειμμα για τη φωτογράφιση, στην επιστροφή μας στην μπάρα τον ρώτησα αν έχει κάποιο αγαπημένο στέκι και αν είναι λάτρης της μπάρας σε ένα μπαρ. Ως ανήσυχο πνεύμα, του αρέσει να ανακαλύπτει νέα μαγαζιά αλλά εκεί που πραγματικά περνάει όμορφα είναι μέρη όπου έχει φίλους. Ωραίο μπαρ θεωρεί αυτό που έχει ατμόσφαιρα και καλή μουσική. Και ναι, στα μπαρ κάθεται μόνο στην μπάρα γιατί του αρέσει η προσωπική επαφή (και η άμεση ανανέωση του ποτού του!)

Τελευταία φορά που πέρασες όμορφα έξω;

Στην Καλαμάτα. Γενικά μ΄ αρέσει να περνάω καλά με φίλους, κι εκεί έχω πολλούς. Όταν είμαι με τους φίλους μου, πάντα διασκεδάζουμε.

Αγαπημένο ποτό;

Πλέον απολαμβάνω να πίνω κρασί και τζιν.

Οι ερωτήσεις του «ΑΝ»

Αν ήσουν αόρατος για μία μέρα…

Θα κρυφοκοίταζα όλο τον κόσμο. Θα μ’ άρεσε να κάνω πράγματα που τώρα δεν μπορώ, σε όλα τα επίπεδα!

Αν σε ταξίδευα στο 1990…

Ωπ, έχω ξαναπάει εκεί! Θα έβγαινα στα τότε μπαράκια και θα το διασκέδαζα με την ψυχή μου. Τότε, η διασκέδαση ήταν πιο «αγνή», οι άνθρωποι γούσταραν να κάνουν ουσιαστική παρέα, να μιλούν, να γελάνε, να γνωριστούν. Νομίζω πως πια οι άνθρωποι έξω, παρόλο που ένα μαγαζί μπορεί να είναι γεμάτο, πιο πολύ χάνονται παρά έρχονται κοντά.

Αν σε πήγαινα στο 2040…

Μμ, δεν έχω ιδέα για το αύριο.

Αν ήσουν χρώμα θα ήσουν…

Μπλε.

Αν ναυαγούσες σε ένα νησί, ποιων 5 καλλιτεχνών θα έπαιρνες μουσική μαζί σου;

Μπορώ να πω 10;

Χωρίς δεύτερη σκέψη θα διάλεγα, Ben Harper/Pink Floyd/ Smashing Pumpkins/Massive Attack/Depeche Mode και από Έλληνες καλλιτέχνες τον Μάλαμα/Κατσιμίχες/Χατζιδάκι/Παυλίδη/Κατσιμίχες (επί δύο)

Αν έπρεπε να φύγεις εξορία πού θα διάλεγες να πας;

Στην Ινδία. Λόγω πολιτισμικότητας. Θέλω τη διαφορετικότητα. Με κάνει να μην βαριέμαι.

Οι ερωτήσεις του «ΘΑ»

Θα ήθελες να συνεργαστείς με…

Mε τον Σωκράτη Μάλαμα ή τον Ορφέα Περίδη.

Θα άλλαζες κάτι στην μουσική «παιδεία» του κόσμου;

Θα ήθελα να βλέπω τον κόσμο να μην φοβάται να ακούσει αυτό που πραγματικά θέλει. Όπως λέγανε και οι αρχαίοι «Είσαι αυτό που ακούς». Αυτά που σε πάνε πιο μπροστά ή σε ταξιδεύουν στο πίσω. Που σε κάνουν να ερωτεύεσαι, να προβληματιστείς, να νιώσεις πιο δυνατός κι ας φαίνεται αρχικά πως μοιάζεις αδύναμος.

Θα ήθελες οι άνθρωποι να είναι…

Αγαπώ τους ανθρώπους που είναι αυθεντικοί, που δείχνουν τα πάθη και τις ανασφάλειές τους. Θέλω οι άνθρωποι να μη μπαίνουν σε καλούπια. Να είμαστε απείθαρχοι. Με λόγο και ουσία όμως.

Θα ήθελες να πρωταγωνιστήσεις σε ταινία του…

Του Στάνλεϊ Κιούμπρικ. Ή του Τσάρλι Τσάπλιν.

Θα ήθελες να έχεις γράψει εσύ το τραγούδι…

Έχω ζηλέψει τραγούδι των Κατσιμιχαίων. «Τα κορίτσια της συγγνώμης». Λατρεύω το θέμα που περιγράφει.

Θα ήθελες να κλείσεις κάποια ανοιχτή υπόθεση με το παρελθόν;

Δεν υπάρχει καμία εκκρεμότητα.

Μου μιλάει αρκετή ώρα για την κόρη του. Η πιο αγνή αγάπη και «εξάρτηση» που έχει στη ζωή του. Μου εξηγεί πόσο φοβερό συναίσθημα είναι μιας και είναι η πρώτη φορά που δεν είναι ο «στρατηγός» της ζωής του. «Σε όλες μας τις σχέσεις προσπαθούμε να είμαστε εμείς αυτός που θα έχει τον έλεγχο. Με το παιδί γίνεσαι αυτομάτως υποδεκανέας και το ωραίο είναι πως το απολαμβάνεις τρελά! Είναι το μοναδικό πράγμα που με κάνει να φοβάμαι. Μ’ έχει ανάγκη ακόμα. Κι εγώ αυτή. Θέλω να είμαι υγιής για να βρίσκομαι δίπλα της.»

Το αύριο σε ανησυχεί;

Το αύριο δεν με απασχολεί. Ουσιαστικά το αύριο δεν υπάρχει, ούτε το χθες. Ασχολούμαι με το σήμερα. Θέλω να ζω όμορφα, να κάνω πράγματα που με ευχαριστούν και να προσπαθώ καθημερινά να ξεπεράσω τον εαυτό μου έστω και λίγο. Δεν το καταφέρνω πάντα. Το χειρότερό μου είναι να οπισθοδρομώ και απεχθάνομαι να μένω στάσιμος.

Τον βομβάρδισα με ερωτήσεις και τις απάντησε όλες. (σχεδόν)

Φοβάσαι την αποτυχία;

Όταν βλέπεις την επιτυχία να φεύγεις, και την αποτυχία να γυρνάς. Αυτό πιστεύω.

Αγαπημένη σου λέξη…

Χαρμολύπη. Ένα μινόρε με στίχους που πονάνε.

Το καλύτερο live που έχεις δει…

Στο Λονδίνο, τον Ben Harper.

Τελευταία αγαπημένη μουσική σου ανακάλυψη;

Οι Alt-J. Πολύ ενδιαφέρουσα μπάντα.

Κάτι αστείο που συνέβη επάνω στην σκηνή και θυμάσαι έντονα…

Θυμάμαι στα εγκαίνια του Πάρκου Τρίτση τον Κατσιμίχα την ώρα της συναυλίας να αφήνει το μικρόφωνο και να κάνει πους απς.

Αγαπάς να ανοίγεις τις συναυλίες σου με…

Τον Υπνόσακο.

Μια λαμογιά που έχεις κάνει;

Πολλές. Δεν σου λέω όμως!

Δημήτρης Μητροπάνος.

Από τους πιο αρσενικούς ανθρώπους που έχω γνωρίσει. Ένας άντρας με λαϊκό ένστικτο. Ένας σπουδαίος τραγουδιστής. Ο καλός μουσικός είναι ο καλός άνθρωπος έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι.

Τι σε ελκύει σε μια γυναίκα;

Η μυρωδιά της.

Και τι σε απωθεί;

Να μην έχει προσωπικότητα. Να ακολουθεί το σύνολο χωρίς να το υποστηρίζει πραγματικά. Είναι μεγάλη υπόθεση να είσαι ο εαυτός σου.

Οπαδός των γνωμικών και των παροιμιών, όταν τον ρώτησα για το πεπρωμένο και την μοίρα, μου είπε πως πιστεύει ότι τίποτα δεν συμβαίνει τυχαία στην ζωή μας και το επισφραγίζει με έναν στίχο του φίλου του Άλκη Αλκαίου, «Εκεί που δεν το περιμένεις έρχεται η αγάπη να σε βρει». Παρόλα αυτά θεωρεί πως ό,τι καλείς, έρχεται. Ακόμα και όταν αναρωτήθηκα «Έρωτας ή καψούρα», απάντησε αμέσως. «Η καψούρα είναι γονατιστή. Ο έρωτας δεν είναι. Είναι περήφανος. Και τα δύο πάντως ξεκινάνε και τελειώνουν με μία ματιά.»

Τρεις ώρες μετά, και έχοντας ακόμη άπειρες ερωτήσεις στο μυαλό μου να του κάνω, με αποχαιρέτησε δίνοντάς μου ραντεβού στον Ζυγό όπου θα εμφανίζεται από τέλος Νοεμβρίου. Ταυτόχρονα θα ετοιμάζει τον νέο προσωπικό του δίσκο που θα βγει στις αρχές του καλοκαιριού.

Αναμένουμε λοιπόν να ταξιδέψουμε με τα νέα του τραγούδια.

Μπάμπη, σε ευχαριστώ!

Ευχαριστούμε το 9Βήτα Home Bar για τη φιλοξενία του.

Φωτογραφίες @LeonidasVassilopoulos