Κάθε φορά που μια γυναίκα παρομοιάζει τον Mr. Grey με τον Mr. Darcy, η περηφάνια αυτομαστιγώνεται και μια μαύρη γάτα βάφεται γκρι. Λοιπόν, κορίτσια. Ένιωσα τη βαθιά ανάγκη να μοιραστώ αυτό το πόνημα μαζί σας επειδή πολλά ακούω και διαβάζω τελευταία και θα ξεχάσουμε κι αυτά που ξέρουμε, τελικά.
Ας ξεκινήσουμε απ’ το εξής. Ο μυστηριώδης, λάγνος πλην συμπλεγματικός σαδομαζοχιστής πορνοστάρ Mr. Grey ουδεμία σχέση έχει με τον ρομαντικό, εσωστρεφή Mr. Darcy, διαχρονικό σύμβολο ανδρισμού, ηθικής κι ευαισθησίας. Εκτός, βέβαια, από το γεγονός ότι κι οι δυο είναι πλούσιοι και γοητευτικοί που κάτω απ´ το σκληρό τους προσωπείο κρύβουν μία καρδιά ατόφιο χρυσάφι. Όπως το 99% των χαρακτήρων που προορίζονται προς τέρψιν του γυναικείου κοινού, δηλαδή. Πού ήμουν εγώ τη νύχτα που το χειροφίλημα έγινε χειροδίκημα και η αυταπάρνηση, αυτοταπείνωση καλέ;; Σε ποιό νηπιαγωγείο μαδούσα τη μαργαρίτα μου ενώ εσείς οι άλλες σπουδάζατε με υποτροφία στο Sirina College; Γιατί περί αυτής της κραυγαλέας εξίσωσης πρόκειται και να με συμπαθάτε, δε το λέω προσωπικά.
Δε θα αρνηθώ πως οι εποχές έχουν αλλάξει κι ότι κι εμείς γουστάρουμε πιο πολλά ζοριλίκια όπως και να το κάνουμε, ούτε φυσικά εννοώ πως η σημερινή ανεξάρτητη γυναίκα δεν έχει ανάγκη από μια απελευθερωμένη σεξουαλική ζωή μέσα στην οποία μπορεί να απολαμβάνει όποιον ρόλο επιθυμεί μπλα μπλα μπλα (καίω και το σουτιέν μου στο τζάκι καθώς γράφω). Δε θα αντιπαραβάλλω καν το Pride and Prejudice με το 50 Shades of Grey. Άλλωστε, επρόκειτο για δύο εντελώς διαφορετικά είδη. (Όχι δε θα μπω στη διαδικασία να μιλήσω για ποιότητα και για διαφορά του άρλεκιν από το καλοδουλεμένο ερωτικό ανάγνωσμα και να μπλέξω μέσα Λεοπόλδους Μάζοχ και άλλους μάστερ του είδους, με βλέπετε τί επίπεδο κρατάω). Άλλωστε, όλες κάποια στιγμή στη ζωή μας και άρλεκιν διαβάσαμε και πορνό θα δούμε και τιμή μας και καμάρι μας. Βεβαίως.
Θα διαφωνήσω, όμως, κάθετα με την πανηγυρική αποθέωση και ανάδειξη του Mr. Grey στον ιδανικό και uber συγκλονιστικό mind-fucker σύντροφο -γιατί δεν μιλάμε απλώς για σεξουαλικό παρτενέρ- και δη στην οποιαδήποτε υπόνοια σύγκρισής του με το απαύγασμα της γυναικείας λογοτεχνίας και -ίσως- τον πιο ολοκληρωμένο ανδρικό χαρακτήρα που έχει ηθογραφηθεί τα τελευταία 200 χρόνια.
Ξέρω πως η έλλειψη ενός σύγχρονου προτύπου στα χνάρια του Mr. Darcy είναι μεγάλο πλήγμα και όλες μας προσπαθούμε να καλύψουμε το κενό. Κάτι κατάφερε ο Disney -καλή του ώρα εκεί που παγώνει- το οποίο επί ματαίω προσπαθεί να καταστρέψει ο Χριστόφορος (που τον αγαπώ για να εξηγούμαστε). Άντε και να δεχτώ ότι ο Noah -και εν γένει το symbol που προσπαθεί να πλασάρει τα τελευταία χρόνια ο Ryan Gosling- τρέχει ξοπίσω του καταϊδρωμένος ενώ ταυτόχρονα ο Mr. Big τον σπρώχνει κατά λάθος καθώς πάει στο διπλανό γήπεδο golf. Άντε να βάλω μέσα και τους τύπους αλά Ed Westwick (άλλος ανώμαλος αυτός) που προσπαθώ χρόνια να τους καταπιώ για να γίνω μοντέρνα και δε μιλάω.
Αλλά όχι και να μου συγκρίνετε τη Julie Andrews με τη Jenna Jameson , στα καλά του καθουμένου, γιατί θα το πάθω το καρδιακό και θα μου πείτε στο τέλος-τέλος κι ότι το κάνω για να παίξω τον γιατρό!
Ο Mr. Grey είναι ο Mr. Grey και ο Mr. Fitzwilliam Darcy είναι ο καταπληκτικότερος-ευγενικότερος-πολυπλοκότερος-ερωτικότερος-σύντροφος-εραστής-φίλος-λογοτεχνικός ήρωας ever. Ορίστε. Ξεκάθαρα πράγματα και δημοκρατικά.
