“Mute. 1998 Θεσσαλονίκη. Μπλε βαμμένο δωμάτιο. Συγκάτοικος με τρεις αγνώστους. Ένα cd player. Ένα mini disk. Κανένα κινητό τηλέφωνο. Μουσική με ακουστικά στ’ αυτιά. Το αριστερό δεν δουλεύει. Μονοφωνικό αποτέλεσμα. Κατά τη διάρκεια ακρόασης τζαζ κομματιού γεννήθηκε ο Μαέστρος. Και άλλοι ήρωες που παρέα με τον εφευρέτη τους δεν τραγουδούσανε ποτέ. Ούτε στη χαρά, ούτε στον πόνο. Λαχτάρα για μουσική, φόβος για τραγούδι όμως. Οι ήρωες αυτοί βγήκαν να δουλέψουν βαθιά στη νύχτα. Για να φάει ψωμί ο εφευρέτης. Με σοφία η Σοφία θα τα βγάλει όλα αυτά στο φως. Που θα το σχεδιάσει η άλλη Σοφία. Και με τα φώτα της Φωτεινής θα γεννηθούν κι άλλα, που θα τα πάρει ο ήλιος της Ηλιάνας και θα τα απογειώσει για να πετάξουν όλοι μαζί πάνω στης Μαγδαληνής το σκηνικό. Τα λόγια είναι περιττά.”

Μπορεί όλες αυτές οι πληροφορίες για την παράσταση να μας έχουν μπερδέψει σχετικά με την υπόθεση. Αυτό το μυστήριο είναι που την κάνει ξεχωριστή. Ο Γιώργος Χρυσοστόμου είναι ένας ταλαντούχος ηθοποιός, που κατάφερε να τιμηθεί πριν λίγα χρόνια με το βραβείο Δημήτρης Χορν. Οι δουλείες του έχουν αγαπηθεί από το κοινό, αφού όλες είναι προσεγμένες και ιδιαίτερες. Το Mute είναι μία πολύ προσεγμένη παράσταση σε όλους τους τομείς. Από την ερμηνεία έως τους φωτισμούς.