Αν είσαι κι εσύ από εκείνους τους ανθρώπους που βρίσκουν μεγάλες κουβέντες, μεγάλων προσωπικοτήτων των γραμμάτων και των τεχνών και τις κάνουν μότο και τρόπο ζωής, ελπίζω ειλικρινά να μην επέλεξες αυτό τον στίχο της Μαρινέλας (για το αν η Μαρινέλα είναι μεγάλη προσωπικότητα της τέχνης, δεν σηκώνω κουβέντα· το πράγμα είναι αυταπόδεικτο και αν καθίσεις να το σκεφτείς ήρεμα, θα συμφωνήσεις μαζί μου!). Αν δεν σε πρόλαβα και σε βρήκε ήδη αυτό το κακό, αν είσαι δηλαδή από εκείνους τους ανθρώπους με την αστείρευτη υπομονή και κατανόηση για τον πλησίον σου, μόνο ένα πράγμα έχω να σου προβάλλω ως αντίλογο: και η υπομονή έχει τα όριά της!

Μπορεί ν’ ακουστώ (γι’ άλλη μια φορά) απόλυτος με αυτό που θα πω (έστω, με αυτό που θα γράψω!), αλλά  η υπομονή μου έχει αρχίσει να εξαντλείται! Pun FULLY intended! Που λες, αν το όνομά σου δεν είναι Ιώβ και σκοπός της ζωής σου δεν είναι να αγιοποιηθείς, δεν έχεις κανέναν απολύτως λόγο ν’ ανέχεσαι επ’ αόριστον συμπεριφορές που σε «χαλάνε» απ’ όπου και αν προέρχονται αυτές. Και όταν λέω «απ’ όπου κι αν προέρχονται», το εννοώ! Μπορεί να φαίνεται εύκολο να βάλουμε τις φωνές στον τύπο στο λεωφορείο που μπήκε με όρεξη για καυγάδες πρωινιάτικο (για κάποιους εξ ημών ακόμα και αυτή η, φαινομενικά απλή σύγκρουση μοιάζει βουνό!) αλλά τα πράγματα σκουραίνουν όταν αυτοί που δοκιμάζουν τα όρια της υπομονής μας είναι αγαπημένοι μας άνθρωποι: η οικογένειά μας, οι φίλοι μας, το άλλο μας μισό… Κι όμως, εκεί ακριβώς είναι που πρέπει κάποια στιγμή να πεις «ως εδώ!» γιατί, στην τελική, αυτές είναι οι σχέσεις που σ’ επηρεάζουν περισσότερο, αυτοί είναι οι άνθρωποι με τους οποίους μοιράζεσαι το μεγαλύτερο μέρος της ζωής σου και, με τους περισσότερους απ’ αυτούς (αφήνω απ’ έξω εκείνους με τους οποίους  μοιράζεσαι και το DNA), με δική σου πρωτοβουλία. Κακά τα ψέματα, κάποια στιγμή αυτό το «Ε, τι να κάνουμε; Έτσι είναι ο χαρακτήρας του!» πρέπει να σταματήσει να αποτελεί δικαιολογία και για τους άλλους και για εσένα γιατί μ’ αυτή τη λογική δικαιολογούμε στους πάντες τα πάντα!

Δεν θα ισχυριστώ ότι είναι εύκολη υπόθεση να συγκρουστείς με τους δικούς σου ανθρώπους. Το αντίθετο μάλιστα, πιστεύω ότι όσο πιο σημαντική είναι για σένα η σχέση σας, τόσο πιο δύσκολο είναι. Πάντα υπάρχει ο φόβος ότι μια σύγκρουση μπορεί να επιφέρει μια μόνιμη ρήξη και, ειδικά αν τους έχεις κακομάθει τηρώντας μέχρι τώρα σιγήν ιχθύος κάθε φορά που το φέρσιμό τους σ’ ενοχλούσε, μπορεί όντως να τους εκπλήξεις πολύ δυσάρεστα. Στο σημείο αυτό, όμως, έχω δύο επισημάνσεις. Κατ’ αρχάς, δεν αποκλείεται αν εκφράσεις τα συναισθήματά σου, ακόμα και αν το κάνεις με έντονο τρόπο όντας εν θερμώ, να εκπλαγείς με το πόσο θετικά θα επηρεαστεί η σχέση σας. Πολλές φορές κάνουμε το λάθος να κρίνουμε εξ ιδίων τα αλλότρια και να υποθέτουμε ότι, αφού εμείς κατανοούμε ότι μια συμπεριφορά είναι λανθασμένη και την αποφεύγουμε, το ίδιο ισχύει και για όλους τους άλλους ανθρώπους. Αμ δε! Καμιά φορά είναι αναγκαίο να ξεκαθαρίσουμε ακόμα και τα πιο απλά πράγματα! Μπορεί ο κολλητός σου να πέσει απ’ τα σύννεφα αν του πεις ότι δεν αντέχεις να σε στήνουν όταν έχετε κλείσει ραντεβού και μπορεί να μην έχει περάσει καν απ’ το μυαλό της σχέσης σου, ότι το να σου στέλνει μήνυμα στο κινητό όποτε το θυμηθεί, ακόμα και εκείνη την ώρα που είναι ξύπνιοι μόνο οι μοναχοί στο Άγιο Όρος που ετοιμάζονται για τον Όρθρο, εσένα σου προκαλεί αναστάτωση. Δεν μπορώ, φυσικά, να εγγυηθώ ότι τα πράγματα θ’ αλλάξουν σίγουρα προς το καλύτερο αλλά τουλάχιστον εσύ θα το βγάλεις από μέσα σου.

Το οποίο με φέρνει στην δεύτερη επισήμανσή μου! Αν ο άνθρωπος στον οποίο θα μιλήσεις σε θεωρεί τόσο σημαντικό όσο τον θεωρείς εσύ, δεν θα πρέπει να κάνει σαν κακομαθημένο παιδί που δεν  του αρέσει να του βάζουν τις φωνές. Θα δώσει σημασία σ’ αυτό που θα του πεις και θα προσπαθήσει να το σεβαστεί. Επίσης, αν δεν μπορεί ν’ αντέξει και αυτή την πλευρά σου που, καλώς ή κακώς είναι εξίσου… εσύ με όλες τις άλλες πλευρές σου, ίσως να μην έχει θέση στην ζωή σου ή η θέση του στην ζωή σου να μην είναι αυτή που του έχεις δώσει εσύ. Στην τελική, η δική μου λογική τουλάχιστον λέει ότι ένας άνθρωπος που σ’ αγαπάει πραγματικά δεν δοκιμάζει τα όριά σου συνεχώς και αυτά τα «όποιος αγαπάει παιδεύει» μου φαίνονται πιο παραμύθια και απ’ αυτό με τον Ιώβ! Όποιος αγαπάει, αγαπάει. Όποιος παιδεύει, δεν αγαπάει. And that, as they say, is that!