Είναι ορισμένα πρωινά που ξυπνάς νιώθοντας ανατρεπτικός και επαναστάτης (aka «αντιδραστικός έφηβος») και που λες ότι σήμερα θ’ αλλάξεις τον κόσμο! Εντάξει… μην υπερβάλουμε κιόλας, ίσως όχι τον κόσμο αλλά από κάπου πρέπει ν’ αρχίσουμε όλοι, έτσι δεν είναι; Σήμερα λοιπόν αποφάσισα να καταρρίψω έναν μύθο και να διορθώσω μια κατάφορη αδικία!
Για κάποιον ανεξήγητο λόγο, επικρατεί στο μυαλό πολλών γυναικών η αντίληψη ότι οι άνδρες διαφέρουν πάρα πολύ από τις ίδιες στον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνονται τον όρο «σχέση». Δεν πρόκειται να υποστηρίξω ότι είμαστε ίδιοι σε όλα γιατί αυτό θα ήταν, το λιγότερο, ανακριβές αλλά πιστεύω πως είναι ιερό καθήκον μου (μιλάμε αυτή τη στιγμή νιώθω τουλάχιστον ο ιεραπόστολος του ανδρικού φύλου!) να θίξω τα κακώς κείμενα.
Ας πούμε λοιπόν τα πράγματα με τ’ όνομά τους, χωρίς φόβο και (με πολύ) πάθος: το πώς βιώνει ο καθένας από εμάς το θέμα «σχέση» είναι παντελώς άσχετο με το φύλο του. Τουναντίον (πάντα ήθελα να την χρησιμοποιήσω κάπου αυτή τη λέξη), πολλές φορές μια κοπέλα μπορεί να φερθεί με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που μπορεί να φερθεί ένας άντρας. Τι σας κάνει να πιστεύετε ότι εμείς δεν ξημεροβραδιαζόμαστε με ένα τηλέφωνο στο χέρι περιμένοντας ένα μήνυμά σας ή μία κλήση σας που, καμιά φορά, δεν έρχονται ποτέ;! Και εμείς μετά αναρωτιόμαστε τι είπαμε ή κάναμε λάθος, αν δώσαμε κάποιο λάθος σήμα ή αν η συμπεριφορά μας σας τρόμαξε και σας έκανε να τραπείτε σε άτακτη φυγή αναζητώντας καταφύγιο στην κορυφή κάποιου βουνού, όσο πιο μακριά μας γίνεται. Το ενδεχόμενο δε, να αναζητήσατε καταφύγιο στην αγκαλιά κάποιου άλλου, δεν θέλουμε ούτε να το σκεφτόμαστε! Το οποίο, πλάκα πλάκα, με φέρνει στην δεύτερη ένστασή μου! Πιστέψτε με, δεν έχετε εσείς το μονοπώλιο στην ανασφάλεια και την ζήλια. Μπορούμε κι εμείς να περάσουμε ώρες στο προφίλ σας στο Facebook και να τρωγόμαστε με τα ρούχα μας για τον χάλια που σας κρατάει απ’ την μέση στην φωτογραφία απ’ το club που πήγατε χθες «με τα κορίτσια»! Το ότι μπορεί να το χειριστούμε διαφορετικά και να μην κάνουμε σκηνή, δεν σημαίνει ότι το προσπερνάμε (ή ότι δεν θέλουμε να σπάσουμε τα μούτρα αυτού του κα…λού παιδιού!).
Δεν έχει περάσει ούτε βδομάδα απ’ όταν φίλος μου, μου είπε ότι η κοπέλα του, του έστειλε μήνυμα για να του ανακοινώσει ότι θέλει λίγο χρόνο για να σκεφτεί «πώς πάει η σχέση τους» μόνο και μόνο για να του στείλει και πάλι μήνυμα λίγες ώρες αργότερα με το οποίο τον ενημέρωνε προφανώς ότι «δεν πάει η σχέση τους» και άρα θα ήταν μάλλον καλύτερα να χωρίσουν. Και χώρισαν. Με SMS. Εν έτει 2015 και έχοντας τελειώσει και οι δύο το γυμνάσιο απ’ το 2005 (γιατί μόνο σ’ αυτή την ηλικία θα δεχόμουν έναν τέτοιο χωρισμό)! Και η κοπέλα να αρνείται να του μιλήσει και να του εξηγήσει γιατί, τόσο πεισματικά όσο αρνείται ο Σαμαράς το γεγονός ότι δεν είναι πια Πρωθυπουργός. Και ο άλλος να μένει με την απορία! Καταλαβαίνω, φυσικά, πόσο δύσκολη είναι μια τέτοια συζήτηση και υποθέτω ότι ο οποιοσδήποτε θα προτιμούσε να την αποφύγει, απλώς θέλω να πω ότι δεν είμαστε μόνο εμείς που προτιμούμε ν’ αποφύγουμε μια σύγκρουση και μια δυσάρεστη κατάσταση.
Θέλω να καταλήξω στο ότι άνθρωποι είμαστε κι εμείς, βρε αδερφέ, προγραμματισμένοι να έχουμε τα ίδια αισθήματα και τους ίδιους φόβους μ’ εσάς που περιμένουν απλώς τις κατάλληλες συνθήκες για να εκδηλωθούν! Μην ψαρώνετε με τον macho, μυστηριώδη και λιγομίλητο τύπο άντρα που βλέπετε στις χολιγουντιανές ταινίες. Πολλοί από εμάς είμαστε άντρες…γαλλικού κινηματογράφου: ευαίσθητοι και ρομαντικοί –συχνά σε βαθμό ποινικά κολάσιμο! Που θα σας πάρουμε τηλέφωνο μέσα στην μέρα μόνο και μόνο γιατί μας έλειψε η φωνή σας ή θα κρύψουμε χαρτάκια «Σ’αγαπώ» μέσα στο πορτοφόλι σας (κάνοντάς σαν ν’ αναρωτιέστε «να συγκινηθώ; Να ξεράσω;»). Και πολλές από εσάς νιώθετε να πνίγεστε ή να πλήττετε λόγω αυτού. Προς Θεού, δεν το λέω σαν κατηγορία! Κάτι τέτοιο είναι απολύτως θεμιτό, ελεύθεροι άνθρωποι είμαστε! I’m just stating facts, που λέμε στο χωριό μου!
ΥΓ: Συγχωρείστε μου τον παρενθετικό λόγο. Η θεραπεύτρια μου προσπαθεί να με βοηθήσει με την εμμονή μου να βάζω παντού παρενθέσεις ακόμα και αν δεν χρειάζονται.
ΥΓ2: (Όπως εδώ για παράδειγμα!)
