Αν κάναμε ένα gallop σε ένα τυχαίο δείγμα εκατό ανδρών, νομίζω ότι η πλειοψηφία θα συμφωνούσε πως οι πέντε χειρότερες λέξεις που μπορεί να πει μια γυναίκα σ’ έναν άνδρα (μετά το “Δεν έχει τίποτα στο ψυγείο”) είναι χωρίς αμφιβολία αυτό το “Σε βλέπω μόνο σαν φίλο”. Για κάθε έναν από εμάς που το έχει ακούσει, υπάρχει (τουλάχιστον) μία από εσάς που το έχει πει και η αλήθεια είναι ότι, όσες φορές και να το έχεις ακούσει, ποτέ δεν το συνηθίζεις. Θυμάστε εκείνη την σκηνή στο “Ψυχώ” του Χίτσκοκ στην οποία ο Anthony Perkins μαχαιρώνει ξανά και ξανά την Janet Leigh μέσα στην μπανιέρα του μοτέλ; Λοιπόν, για να καταλάβετε πάνω κάτω πώς αισθανόμαστε κάθε φορά που μας πετάτε αυτή την ατάκα, σας λέω ότι νιώθουμε σαν την Janet Leigh. Που τη μαχαιρώνουν. Ξανά και ξανά!

Να σημειώσω εδώ ότι δεν είμαι από εκείνους που πιστεύουν ότι δεν μπορεί να υπάρξει ειλικρινής φιλία μεταξύ ανδρών και γυναικών (αν τολμούσα να πω κάτι τέτοιο, οι γυναίκες φίλες μου θα έπεφταν να με φάνε) και ότι δεν αναφέρομαι φυσικά σε εκείνη την περίπτωση στην οποία ένα αγόρι και ένα κορίτσι είναι φίλοι για χρόνια, πριν το αγόρι συνειδητοποιήσει ότι η φίλη του είναι ΚΑΙ κορίτσι και την ερωτευτεί (γνωστό στην παγκόσμια ιατρική βιβλιογραφία ως «σύνδρομο Ρον Ουέσλι-Ερμιόνη Γκρέιντζερ»). Σε αυτή την περίπτωση είναι πολύ πιθανό το αγόρι να βρίσκεται, όντως, σ’ αυτό που στα ελληνικά αποκαλούμε friendzone αλλά γι’ αυτή την περίπτωση θα μιλήσουμε εκτενέστερα άλλη στιγμή (έτσι, για να σας τρώει η αγωνία!).

Η περίπτωση στην οποία αναφέρομαι είναι πιο απλή και καθημερινή: αγόρι γνωρίζει κορίτσι – αγόρι ερωτεύεται κορίτσι – αγόρι ομολογεί στο κορίτσι τα (μέχρι πρότινος) ανομολόγητα συναισθήματα του – κορίτσι ραγίζει καρδιά αγοριού. Τι την ραγίζει δηλαδή; Κομμάτια την κάνει! Γιατί εκεί που ο άλλος έχει ανοιχτεί όσο δεν πάει, έχει εκφράσει τα πιο βαθιά του συναισθήματα και, γενικά, έχει εκτεθεί ανεπανόρθωτα, το κορίτσι τον κοιτάζει μ’ ένα βλέμμα όλο συγκατάβαση, οίκτο και μια δόση «τι-λες-ρε-που-θα γυρίσω-εγώ-να-κοιτάξω-εσένα;!» και τον αδειάζει. Σαφέστατα δεν είναι δυνατόν να αρέσουμε πάντα σε αυτούς που μας αρέσουν. Αν κάτι τέτοιο συνέβαινε, οι άνθρωποι θα ήταν πολύ πιο ευτυχισμένοι και οι ψυχολόγοι πολύ πιο φτωχοί. Το να μην σας ελκύουμε για τον οποιονδήποτε λόγο είναι απολύτως θεμιτό. Αυτό που μου φαίνεται παράλογο, είναι να μην μας το πείτε ευθέως. Θέλω να πω, δεν είμαστε ηλίθιοι, καταλαβαίνουμε! Δεν είναι ότι μας περνάει απ’ το μυαλό πως στον λίγο χρόνο που μας γνωρίζετε καταφέραμε να γίνουμε τόσο σημαντικοί για εσάς ώστε να μην θέλετε να διακινδυνεύσετε την μεταξύ μας σχέση με το να την πάτε ένα βήμα παραπέρα! Ξέρουμε ότι υπάρχει κάτι πάνω μας που σας χαλάει, απλώς δεν ξέρουμε τι. Καταλαβαίνουμε επίσης ότι χρησιμοποιείται αυτή την ατάκα για ν’ αποφύγετε μια δυσάρεστη κατάσταση τόσο για εσάς όσο και για εμάς και ότι φοβάστε την αντίδρασή μας ή, ίσως, ότι θα μας πληγώσετε αν μας πείτε, πχ, ότι δεν είμαστε ο τύπος σας αλλά σας εγγυώμαι ότι η ειλικρίνεια είναι (και) σε αυτή την περίπτωση ο καλύτερος δρόμος και, κατά πάσα πιθανότητα, αυτός που θα μας πληγώσει λιγότερο.

 Εκτός των άλλων, γενικά, φάσκετε και αντιφάσκετε αν τη μια στιγμή ψάχνετε άντρες που δεν φοβούνται να μιλήσουν ειλικρινά για τα αισθήματά τους και να εκτεθούν και την άλλη «επαινείτε» αυτή την ειλικρίνεια με ένα προκατασκευασμένο ψέμα. Ελάτε λίγο στην θέση μας και αναλογιστείτε πόσες φορές έχετε σκεφτεί ότι θα προτιμούσατε μια αλήθεια –ακόμα και επώδυνη- αντί για μια ωραιοποιημένη εκδοχή της. Μόνο έτσι μπορεί ο άλλος ν’ αρχίσει να ξεπερνά μια κατάσταση και να προχωρά στην ζωή του. Επίσης, σκεφτείτε πόσο πιο δυσάρεστο θα ήταν να παίρναμε τοις μετρητοίς αυτό το «σε βλέπω μόνο σαν φίλο» και, ξαφνικά, ακόμη και από αντίδραση, να προσπαθούσαμε να γίνουμε τα… κολλητουμπινάκια σας! Τρομακτικό και μόνο σαν σκέψη!