Να είμαστε άνθρωποι.

Αφού δεν μπορούμε και δεν θέλουμε να είμαστε κάτι άλλο.

Αφού δεν φτάσαμε να είμαστε εραστές, φίλοι, οικογένεια, συνάδελφοι, συνάνθρωποι, να είμαστε άνθρωποι.

Από αυτούς που λένε “καλημέρα” και το εννοούν.

Από αυτούς που ρωτάνε “τι κάνεις;” και τους ενδιαφέρει πραγματικά.

Από αυτούς που δεν υποχρεωμένοι να ανέχονται αλλά δέχονται.

Από αυτούς που δεν θέλουν να συγχωρέσουν αλλά δεν τιμωρούν.

Από αυτούς που δεν ερωτεύονται αλλά δεν πληγώνουν.

Από αυτούς που δεν αγαπούν αλλά δεν μισούν.

Από αυτούς που δεν γίνονται φίλοι αλλά δεν γίνονται εχθροί.

Από αυτούς που μπορεί να μην νοιάζονται αλλά δεν αδιαφορούν.

Από αυτούς που δεν θα πάρουν τηλέφωνο αλλά θα απαντήσουν στο τηλέφωνο.

Από αυτούς που δεν θα ψάξουν τον άλλο αλλά δεν θα εξαφανιστούν.

Από αυτούς που δεν θα χαιρετήσουν αλλά δεν θα αλλάξουν πεζοδρόμιο.

Από αυτούς που δεν θα παραχωρήσουν την θέση τους αλλά δεν θα πάρουν και την σειρά κάποιου άλλου.

Από αυτούς που δεν βοηθήσουν αλλά δεν θα κάνουν τα πράγματα πιο δύσκολα.

Από αυτούς που δεν θα ζητήσουν συγγνώμη αλλά δεν θα την απαιτήσουν.

Από αυτούς που δεν θα ανοίξουν την αγκαλιά τους αλλά δεν θα γυρίσουν την πλάτη.

Τέτοιοι.

Να είμαστε άνθρωποι.

Αφού δεν μπορούμε, δεν φτάνουμε να είμαστε κάτι άλλο.