Εγώ ποτέ δε θα σου ζητούσα να αποβάλλεις το παιδί από μέσα σου. Πολύ φοβάμαι όμως πως οι περισσότεροι το διώξατε όταν ακόμα ήσασταν παιδιά. Η παιδικότητα δεν εκφράζεται μέσω της ανωριμότητας, της μη λήψης ευθυνών και ενός γενικευμένου παλιμπαιδισμού που είναι ίδιον της εποχής μας. Ζώντας σε μια κοινωνία που νοσεί, ο μηχανισμός άμυνας που θα έπρεπε να αναπτύξουμε δεν είναι η απομόνωση, η επιφυλακτικότητα και η καχυποψία. Καλύτερος μηχανισμός άμυνας από το να παραμένεις παιδί δεν υπάρχει και θα σου εξηγήσω το γιατί.

Τα παιδιά από τη φύση τους (και πριν μετατραπούν σε κακέκτυπα των γονιών τους) έχουν μία λογική η οποία είναι απαλλαγμένη από κάθε φίλτρο κοινωνικών πρέπει και συμβάσεων. Σκέφτονται πιο απλοποιημένα και είναι περισσότερο κοντά στις ενστικτώδεις ανάγκες τους. Αυτό δε σημαίνει πως σου προτείνω να παραμείνεις σε εκείνο το στάδιο, αλλά να εξελιχθείς χωρίς να παρεκκλίνεις σημαντικά από αυτή την κατεύθυνση που έχεις από τη φύση σου. Στη φύση σου είναι φυσικά να ζεις σε οργανωμένες κοινωνίες, μιας και ο άνθρωπος είναι κοινωνικοπολιτικό ον, μα αυτό δε σημαίνει πως πρέπει να φορτωθείς εσύ τα λάθη, την υποκρισία και τα κόμπλεξ των προηγούμενων κοινωνιών. Φυσικά υπάρχει ιστορικός χρόνος και οι κοινωνίες του παρελθόντος συνδέονται άρρηκτα με τις παροντικές και εκείνες του μέλλοντος. Ο άνθρωπος όμως είναι αυτός που τις καθορίζει και εκείνος που μπορεί να τις αλλάξει.

Αν εσύ παραμείνεις παιδί μέσα σου δε σημαίνει πως θα είσαι ανώριμος, και ανίκανος να πάρεις σημαντικές αποφάσεις. Το αντίθετο. Σημαίνει πως τα σημαντικά και τα ουσιώδη, τα οποία εξυπηρετούν την πνευματική και σωματική σου επιβίωση, θα συνεχίσουν να είναι σημαντικά και ουσιώδη. Σαν παιδί ποτέ σου δεν αναλώθηκες σε ασήμαντες αναζητήσεις. Η ευτυχία ήταν η μόνη σου επιδίωξη. Τώρα σαν ενήλικος, έχοντας διανύσει μία σημαντική απόσταση από την παιδική ανεμελιά, που βρέθηκες; Αν δε θυμάσαι πως ένιωθες τότε, μάλλον κάτι έκανες λάθος. Οι άνθρωποι πρέπει να μεγαλώνουν, να ωριμάζουν, να χρησιμοποιούν το μυαλό τους για τα σύνθετα, τα πολύπλοκα, μα πως θα το κάνεις αυτό αν πλέον έχασες όσα από τη φύση σου δοσμένα ήταν;

Να κρατήσεις το παιδί μέσα σου, και να το μεγαλώσεις να γίνει ένας αξιόλογος άνθρωπος. Αν το αποβάλεις, τότε μια ζωή θα ψάχνεις να το βρεις και ούτε που θα το καταλάβεις. Ο άνθρωπος χτίζεται, και η βάση αυτού του οικοδομήματος είναι η παιδική ηλικία. Δε σταματάς να είσαι παιδί, αλλά εξελίσσεις το παιδί που είσαι. Διαφορετικά, ενστερνίζεσαι μία πραγματικότητα ξένη προς εσένα, απότοκο μιας νοσηρής κοινωνίας που ποτέ δεν κατάλαβες. Ο καλύτερος μηχανισμός άμυνας είναι να διατηρήσεις το παιδί μέσα σου. Έτσι ποτέ δε θα στεναχωρηθείς για τα ανούσια, ποτέ δε θα κυνηγήσεις τα ψεύτικα.

Οι άνθρωποι γεννιούνται σοφά παιδιά, και καταλήγουν ψευτοδιανοούμενοι ενήλικες. Εσύ να κάνεις τη διαφορά. Να παραμείνεις ένα σοφό παιδί, και κάθε μέρα να έχεις ως στόχο σου να γίνεσαι ακόμα σοφότερο. Να αγαπάς τα παιδιά, να αγαπάς εσένα.