Ζούμε σ’ έναν κόσμο που κάποιοι φεύγουν και κάποιοι μένουν. Είσαι κάποιος ή ξέρεις κάποιον που έχει ζήσει την απώλεια του γονιού, του αδερφού, του φίλου, του συντρόφου. Ζούμε σ’ έναν κόσμο γεμάτο από ανθρώπους που έμειναν. Είμαστε αυτοί που έμειναν, αυτοί που συνεχίζουν. Είμαστε αυτοί που προχωράμε και δημιουργούμε και κάνουμε τα επόμενα βήματα χωρίς αυτούς που έφυγαν.
Με το παραπάνω μοιράζομαι το γράμμα μιας αναγνώστριας για έναν άνθρωπο που δεν είναι στα επόμενα βήματα μαζί της.
”Έχω μείνει εδώ και συνεχίζω τόσο καιρό χωρίς εσένα και είναι δύσκολο αυτό. Εποχή με τον τίτλο ”με σένα” και εποχή με τον τίτλο ”χωρίς εσένα”. Αναρωτιέμαι που είσαι τώρα και αν παίζεις επιτραπέζια, αν μιλάς δυνατά και αν φωτίζεις τον χώρο που βρίσκεσαι με το χαμόγελό σου. Αναρωτιέμαι αν με βλέπεις, αν μοιράζεσαι τις ιστορίες μας και αν γίνομαι αυτό που ήλπιζες. Αναρωτιέμαι αν θα ήσουν περήφανος για όσα έχω καταφέρει. Αυτά τα λίγα ή τα πολλά. Αναρωτιέμαι αν με βλέπεις να προσεύχομαι, να φυλάς τα βήματα μου, αν είαι εσύ που μου δίνεις δύναμη όταν λυγίζω. Αναρωτιέμαι αν θα ήσουν ακόμα εδώ θα ήσουν ο ίδιος άνθρωπος; Αναρωτιέμαι κάθε φορά που βρέχει και ακούω την βροχή αν είναι το σημάδι σου στο παράθυρό μου ότι είσαι εδώ και να μην ανησυχώ. Αναρωτιέμαι αν θα άντεχες όλη την γκρίνια μου, αν θα γελούσες με όλα τα αστεία μου, αν θα κουνούσες το κεφάλι σου όταν σου έκανα απανωτές ερωτήσεις για όλα. Αναρωτιέμαι αν τα μεσημέρια που ο ήλιος με τυφλώνει είναι κάποιο πείραγμα δικό σου.
Και ελπίζω να βλέπεις πόσα προσπαθώ να κάνω. Ελπίζω να βλέπεις πως οδηγώ σωστά και δεν μιλάω στο τηλέφωνο. Ελπίζω να βλέπεις πως διαβάζω ωραία βιβλία, δεν βλέπω πολύ τηλεόραση, διαβάζω εφημερίδες. Ελπίζω να βλέπεις πως τρώω πρωινό και πηγαίνω στο γυμναστήριο. Πως με προσέχω. Ελπίζω να βλέπεις πως παίρνω ομπρέλα. Ο καιρός περνάει αλλά η αγάπη μου δε ξεφτίζει και ελπίζω να το βλέπεις και αυτό. Ζω όπως μου αρέσει και ελπίζω να χαίρεσαι για αυτό.
Μα πιο πολύ απ΄όλα ελπίζω να καμαρώνεις για όσα γίνομαι κάθε μέρα. Αυτό με κάνει πιο δυνατή και μου δίνει δύναμη να σε κρατάω στην καρδιά μου.”