Ο φίλος ενός φίλου μιας φίλης είναι άνεργος και σπάει κουμπαράδες ή ψάχνει σε παλιά παλτό για ξεχασμένα λεφτά για μπορέσει να πάει ένα σαββατοκύριακο για ορειβασία. Αγαπάει την ορειβασία, τον κάνει ευτυχισμένο. Είναι παθιασμένος και αυτό τον κάνει ευτυχισμένο απλά δεν είναι σίγουρος αν θα μπορεί μεθαύριο να πληρώσει το ενοικιό του. “Για να μην τρελαθώ το κάνω” εξηγεί όταν τον κοιτάζεις παραξενεμένος. ”Λέτε να θέλει ο ιδιοκτήτης του σπίτιου μου τρελό ενοικιαστή;” και χαμογελάει διστακτικά.

Τον θαύμασα πολύ αφού εγώ έχω υπάρξει από εκείνους που έχουν φάει φακές τρεις μέρες συνεχόμενες προκειμένου να δώσουν το ενοίκιο.  Τις στιγμές που ζορίζομαι την λύση μου δίνουν τρεις χαρακτήρες, ένας φανταστικός και δύο αληθινοί. Ο φανταστικός χαρακτήρας είναι η Χαρούλα Πεπονάκη του Ρετιρέ (δεν θες αλλη μια επανάληψη για να καταλάβεις για ποια λέω) η οποία λέει στους ανθρώπους αυτά που νιώθει απευθείας. Θα σου πει ”είσαι μαλάκας”, θα μαλώσει, θα γίνει έξαλλη αλλά και εσυ θα ξέρεις τι είσαι για την Χαρούλα αλλά και η Χαρούλα θα είναι ήρεμη τελικά επειδή είπε όσα νιώθει ότι είσαι. Η Χαρούλα θα διεκδικήσει τα δικαιωματά της στην εφορία και στο ΙΚΑ και θα ρισκάρει να την πουν γεροντοκόρη επειδή γκρίνιαζει για τα στραβά που συμβαίνουν. Η Χαρούλα θα πέσει να κοιμηθεί το βράδυ ήρεμη επειδή αυτά που είχε να πει τα είπε. Μεγάλο πράγμα να λες αυτό που νιώθεις. Ενα tweet που έγραψα πριν από καιρό: “λες να παντα σ ευχαριστώ, σ αγαπώ, συγνώμη, θέλω να κλάσω” πήρε 348 retweets σε μερικές μέρες. Άρα ίσως ο περισσότερος κόσμος να εκτιμήσει εαν του λες τι σκέφτεσαι. Ακόμα και αν δεν το εκτιμήσει εσύ θα είσαι εντάξει με τον εαυτό σου. Δεν είναι και λίγο.

Ο δεύτερος, υπαρκτός άνθρωπος που δίνει την λύση στις λυπημένες μέρες είναι η φίλη μου η Ήβη. Είναι συνεργάτης στο site και στο περιοδικό αλλά είναι και φίλη. Η Ήβη είναι σοβαρή, είναι κλειστή, είναι σταθερός χαρακτήρας, δεν έχει ξεσπάσματα ενθουσιασμού κάθε τρία λεπτά αλλά όταν σου λέει ότι κάτι της αρέσει, ξέρεις ότι της αρέσει. Δεν θα την ρωτήσεις δεύτερη φορά. Ξέρεις ότι δεν το λέει από ενθουσιασμό. Η Ηβη λοιπόν υποστηρίζει ότι ώρες ώρες πρέπει να είσαι χαρούμενος χαζά. Συμφώνησα μαζί της σήμερα το πρωί. Συζητήσαμε ότι πρέπει να χαίρεσαι ενώ δεν έχεις λόγο βρε αδερφέ. ‘”Λίγο στην τρέλα” όπως λέει. Να σπας κουμπαράδες όπως ο φίλος του φίλου μιας φίλης επειδή κάνεις αυτό που εσύ αγαπάς και πιστεύεις και ίσως την επόμενη μέρα να μην έχεις λεφτά να πάρεις τυρόπιτα. Το μυστικό όμως συμπληρώνει ”είναι να μη το κάνεις κάθε μέρα. Να μπορείς την επόμενη μέρα να είσαι σοβαρός και υπεύθυνος να μπορείς να αντιμετωπίσεις την έλλειψη της τυρόπιτας. Γιατί θα χαθείς εάν συνεχίσεις να είσαι χαρούμενος και πεινασμένος. Αυτό δεν είναι χαρούμενος χαζά, είναι χαζοχαρούμενος και έχει διαφορά.

Τέλος θυμάμαι συχνά μια παλιά μου φίλη και την αγαπημένη της θεία που ζούσε σε ψυχιατρείο, την οποία η φίλη μου έβλεπε μια φορά τον μήνα σε επισκεπτήριο μαζί με την μαμά της. Η θεία ήταν μια περίπτωση άκακη αλλά πραγματικά σε άλλον κόσμο, σε άλλη εποχή, με πολλούς φανταστικούς φίλους. Μια ρομαντική οπτασία που είχε την άνεση να μπορεί να μιλάει στον ενικό στον βασιλιά Κωνσταντίνο και να μπορεί να συγχίζεται με την μοδίστρα της γιατί δεν έχει έτοιμο το φόρεμα για τον χορό το βράδυ. Η ατάκα που έλεγε η θεία όταν την πίεζαν να κάνει κάτι ήταν το ”δεν θα με τρελάνετε εσείς εμένα, εγώ θα σας τρελάνω” και συνέχιζε να κάνει τα δικά της μαλώνοντας με την Μαργαρίτα την μοδίστρα.

Κατ΄εμέ αυτές οι φιλοσοφίες θα μας σώσουν όλους. Να λες αυτά που θες σ αυτούς που πρέπει και να τα λες όλα. Μετά θα τα προχωράς με την συζήτηση και μάλλον θα τα λύνεις. Να γίνεσαι λίγο χαζός μ αυτά που αγαπάς. Να σπας κουμπαράδες για να κάνεις μια τρέλα. Να χαίρεσαι ένα πρωί χωρίς λόγο και ας είσαι σκατά το απόγευμα. Και ας είναι όλα στραβά.

Κράτα την κατά τα άλλα πολυπαιγμένη ατάκα της θείας στο μυαλό σου και όταν ζορίζεσαι σκέψου τα τρία παραπάνω κορίτσια και εμπνεύσου είτε για μερικές αλλά δυνατές αλήθειες α λα Χαρούλα Πεπονάκη, είτε για τρέλες για κάτι που σε κάνει χαρούμενη α λα Ήβη, είτε για να μη σε τρελάνουν οι άλλοι αλλά εσύ εκείνους με την χωρίς λόγο χαρά σου α λα θεία.

ΥΓ Εαν το καλοσκεφτείς και οι τρεις περιπτώσεις έχουν λίγη τρέλα μέσα τους. Οποτε η λύση είναι στον τίτλο.