Είναι θα λέγαμε κάποια στιγμή στη ζωή που έρχεται εκείνη η ώρα, η ώρα αλήθειας. Είναι εκείνες οι στιγμές που δεν χωρούν πλέον ψέματα, ιδίως στον ίδιο σου τον εαυτό.
Η ζωή δεν είναι ρομαντική κομεντί στην τηλεόραση, ούτε αισθηματική νουβέλα για εφήβους. Είναι σκληρή και άδικη. Αλλά με κάποιον περίεργο τρόπο, έχει έναν ιδιαίτερο μηχανισμό για να διορθώσει τις αδικίες και να φέρει την ισορροπία, αρκεί να είσαι διατεθειμένος να την εμπιστευτείς και να δώσεις τον καλύτερό σου εαυτό.
Συνήθως οι μεγάλοι έρωτες καταλήγουν στις μεγαλύτερες και πιο σκληρές μας απογοητεύσεις. Το ίδιο συμβαίνει και με τη δουλειά των ονείρων μας, που εν τέλει δεν πήραμε ή με εκείνο το ταξίδι που πολύ θέλαμε αλλά ακυρώσαμε τελευταία στιγμή. Αυτά που με πάθος κυνηγάμε και διεκδικούμε, είναι και αυτά που μας πληγώνουν περισσότερο σε περίπτωση που δεν κατορθώσουμε να τα πραγματοποιήσουμε.
Τις προάλλες κάπου διάβασα ξανά το «ότι δεν αποκτήσαμε, είναι και ότι δεν θελήσαμε αρκετά» του Νίκου Καζαντζάκη.
Το σκέφτηκα πολύ, πάρα πολύ και αυτόματα ήρθαν στο μυαλό μου όλα αυτά που ήθελα και δεν κατάφερα ποτέ. Κι όμως αρκετά από αυτά, αν με ρωτάς τώρα, ήταν στιγμιαίες παρορμήσεις, άλλα όμως ήταν πράγματα που ήθελα πολύ και εγώ η ίδια απομάκρυνα από εμένα, εξαιτίας μιας λάθος διαχείρισης, μιας λάθος προσέγγισης ή τακτικής.
Μετά από κάθε μεγάλη απογοήτευση στην πορεία μας, πάντα έρχεται η στιγμή της πτώσης. Αυτή η πτώση συνήθως είναι ψυχική. Είναι εκείνες οι μέρες που δεν θέλεις να σηκωθείς από το κρεβάτι, που ξεσπάς συνεχώς σε κλάματα και ψάχνεις να βρεις «τι στο καλό πήγε πάλι τόσο λάθος;». Η αλήθεια είναι πως αυτές οι μέρες είναι τόσος σημαντικές για εσένα, ακόμη κι αν εκείνη τη στιγμή εσύ δεν μπορείς να το καταλάβεις, ακόμη κι αν εσύ απλώς πονάς.
Η πτώση αυτή και η εσωτερική σου αναζήτηση, είναι η κινητήριος δύναμή σου. Πάντα χρειαζόμαστε μια συζήτηση με τον εαυτό μας και καλό είναι όταν αυτή συμβαίνει να είμαστε ειλικρινής, να αναγνωρίζουμε τις λάθος κινήσεις μας και να προσπαθούμε να βρούμε νέα πατήματα και ισορροπίες.
Καταλαβαίνεις λοιπόν, γιατί αυτή η πτώση σου είναι τόσο απαραίτητη;
Αρκεί εσύ να τη διαχειριστείς δημιουργικά και να σε βοηθήσει να σηκωθείς και να φτάσεις ψηλότερα. Είναι σπουδαίο μέσα από δύσκολες καταστάσεις, μέσα από απογοητεύσεις, ερωτικές, επαγγελματικές, προσωπικές, εσύ να μπορείς να ανακαλύψεις έναν καλύτερο εαυτό. Έναν εαυτό πιο σταθερό, με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και αυτό-κατανόηση.
Ζούμε την περίοδο που ξαφνικά η ζωή μας μετατράπηκε σε κάποιου είδους κακόγουστη ταινία, γεμάτη αβεβαιότητα και άγχος. Είναι όμως αυτό αρκετό για να ζούμε μόνο γκρίζες μέρες ή πρέπει να γίνει το κίνητρο μας για μέρες γεμάτες ελπίδα; Τα στατιστικά ανθρώπων με κατάθλιψη αυξάνονται χρόνο με τον χρόνο, λες και ο άνθρωπος μαζί με την εξέλιξη της τεχνολογίας προσπαθεί διαρκώς να καταστρέψει κάθε ευτυχισμένη στιγμή του, κάθε ίχνος ευτυχίας.
Μια αφορμή. Μια αφορμή είναι η κάθε δυσκολία και εσύ θα επιλέξεις σε τι θα τη μετουσιώσεις. Σε δύναμη για μια καλύτερη και πιο ουσιαστική προσπάθεια ή στη σταγόνα που θα ξεχειλίσει το δικό σου ποτήρι αισιοδοξίας.
Είναι ΟΚ να ζοριστείς, είναι εντάξει να κλάψεις, να απομονωθείς, να πονέσεις, να έχεις τις δύσκολες σου μέρες… αλλά είναι ακόμη καλύτερο να μπορέσεις να τις διαχειριστείς βοηθώντας τον εαυτό σου.
