Αυτές τις μέρες οι περισσότεροι από εμάς κρατάμε σφιχτά στο χέρι τη λίστα με τους στόχους για τους επόμενους μήνες. Για να χρειαστούν μόνο μερικές εβδομάδες για να αθετήσουμε λέξη προς λέξη τις υποσχέσεις μας. Eίναι παγκοσμίως αναγνωρισμένο και αποδεκτό, πλέον, ότι πιο εύκολο είναι να εφεύρεις έναν στόχο για τη νέα χρονιά παρά να τον τηρήσεις. Πριν όμως ξεκινήσεις τον θρήνο και τον οδυρμό για την ”αποτυχία” ίσως να θέλεις να εξετάσεις τα οφέλη της.
Οι μελέτες έχουν δείξει ότι μόνο το 19% των ανθρώπων τηρεί πραγματικά τους στόχους που βάζει κάθε Ιανουάριο. Αντίστοιχες έρευνες αποδεικνύουν ότι η εμμονή για να πειθαρχήσεις σε έναν τέτοιο στόχο, οδηγεί ακριβώς στο αντίθετο.
Όσο περισσότερο επιδιώκεις να σε βάλεις σε καλούπια, τόσο λιγότερο πιθανό είναι να το πετύχεις.
Σύμφωνα με τον Daniel Fryer, ψυχοθεραπευτή και συγγραφέα του The Four Thoughts That F * ck, το πρώτο εμπόδιο σε έναν στόχο προκύπτει αμέσως αφού τον επιβάλεις στον εαυτό σου. Ίσως ο πιο πετυχημένος τρόπος, λοιπόν, είναι να αντικαταστήσεις τη λέξη ”πρέπει” με το “θα ήθελα πολύ”. Κι αν θες, μπορείς να προσθέσεις κι ένα “αλλά δεν χρειάζεται να…”
Λοιπόν, ποια είναι η λύση;
Αν φυσικά οι στόχοι που βάζεις κάθε Ιανουάριο λειτουργούν για σένα και τελικά πετυχαίνουν, αυτό είναι υπέροχο. Μη σπαταλάς τον χρόνο σου εδώ πήγαινε να διαβάσεις συνταγές για ζυμαρικά. Για όσους από εμάς όμως οι στόχοι καταλήγουν σε μικρά errors, τότε ίσως να είναι καιρός για επανεξέταση και μία μικρή επανάσταση.
Συμφωνούμε -υποθέτω- πως όλες οι αλλαγές απαιτούν ένα σχετικό βαθμό πειθαρχίας· αλλά υπάρχει κάτι που πρέπει να ξεκαθαρίσουμε για τον καθορισμό αυτών των στόχων. Ο τρόπος που τον θέτουμε. Για παράδειγμα, το “Θέλω να σταματήσω το κάπνισμα”, θα μπορούσε να γίνει ένα πιο ρεαλιστικός στόχος όπως το “Θα μειώσω τα τσιγάρα που καπνίζω κάθε μέρα”. Με αυτόν τον τρόπο, προσπαθείς λιγότερο αυστηρά να πετύχεις αυτό που θες – και αυτό κάνει την επιτυχία πολύ πιθανότερη.
Και μην αισθάνεσαι άσχημα που θα πας ενάντια σε ό,τι εσύ αποφάσισες. Αυτό μάλλον λέγεται ευελιξία.
