Αν ήσουν κορίτσι στην Ελλάδα των ’90s και των ’00s, ξέρεις πολύ καλά ότι δεν υπήρχαν πολλές υπέρ-ηρωίδες στα κόμικς και τα παιδικά της τηλεόρασης με τις οποίες θα μπορούσες να ταυτιστείς. Αντιθέτως, τα αγόρια συμμαθητές σου είχαν πολλές περισσότερες επιλογές σε αυτό το κομμάτι.
Σήμερα, όμως, δεν ισχύει και το ίδιο για τα κορίτσια αυτής της εποχής σε διάφορες χώρες του κόσμου. Τρανό παράδειγμα γι’αυτό αποτελεί η περίπτωση της Nafessa Williams που υποδύεται την Thunder στη σειρά Black Lightning, μία μαύρη, λεσβία υπερ-ηρωίδα.
Η Nafessa Williams μεγαλώνοντας δε μπορούσε να ταυτιστεί με κανέναν υπερήρωα της τηλεόρασης
Σε πρόσφατη συνέντευξή της μίλησε για το πώς αισθανόταν κάθε φορά που διαπίστωνε ότι άλλος ένας χαρακτήρας δεν έμοιαζε με εκείνη. Ευτυχώς, όμως, από το 2017 που ξεκίνησε η σειρά, έχει λάβει πολύ θετικά σχόλια για αυτήν την επιλογή ρόλου. Είναι πολλά πλέον τα κορίτσια που μπορούν να αισθανθούν ότι υπάρχει μία ηρωίδα που τα εκπροσωπεί σωστά.
Τα σημεία που απαρτίζουν -και ξεχωρίζουν- την Thunder στη σειρά είναι δύο: είναι και μία μαύρη γυναίκα, αλλά και μία queer γυναίκα. Αυτόματα, μεγαλώνει ο αριθμός των ανθρώπων εκεί έξω που μπορούν να ταυτιστούν μαζί της. Το καλύτερο, όμως, είναι ότι αυτά τα δύο χαρακτηριστικά δεν παρουσιάζονται σαν κάτι ιδιαίτερο. Είναι αυτά που απλά απαρτίζουν την προσωπικότητα της και εν τέλει θεωρούνται δεδομένα για εκείνη. Κάπως έτσι επιτυγχάνεται και η κανονικοποίηση δύο θεμάτων-ταμπού που ταλανίζουν χρόνια τα κόμικς και την τηλεόραση.
Η Williams πλέον έχει άλλα κριτήρια όταν επιλέγει τους επόμενους ρόλους της
Ο ρόλος της Thunder στο Black Lightning τη βοήθησε να καταλάβει πολλά. Ανάμεσα σε αυτά και το ότι η τηλεόραση και ο κινηματογράφος χρειάζονται μεγαλύτερο inclusivity. Χρειάζεται δηλαδή να περιλαμβάνουν πολλούς διαφορετικούς χαρακτήρες, ώστε οι θεατές να νιώσουν για πρώτη φορά τη λεγόμενη “ορατότητα”. Από εδώ και στο εξής, λοιπόν, η Nafessa Williams δεν αντιμετωπίζει τους επόμενους ρόλους της σαν απλές δουλειές, αλλά σαν ευκαιρίες.
Ευκαιρίες να δείξει στα νέα κορίτσια και στους νέους ανθρώπους γενικότερα ότι τους βλέπει, τους ακούει και θέλει να τους εκπροσωπήσει. Για εκείνη είναι πολύ σημαντικό να υπάρξουν περισσότεροι μαύροι, queer σεναριογράφοι ή σκηνοθέτες. Ή γενικότερα να εμπλακούν περισσότεροι άνθρωποι σαν κι εκείνη στο χώρο. Ίσως τότε μπορούμε πλέον να μιλήσουμε για πραγματικό inclusivity.
