Η αγάπη της για την Τέχνη και όχι μόνο την οδήγησε στην Αγγλία σπουδάζοντας Καλές Τέχνες στο Πανεπιστήμιο De Montfort University στο Leicester. Παρά το νεαρό της ηλικίας της η Νάτια Ταβελούδη έχει καταφέρει να εντυπωσιάσει με τα έργα και τις δημιουργίες της. Λατρεύει τη φωτογραφία και συγκεκριμένα να αποθανατίζει στιγμές από την καθημερινότητα, όπως και παλιά αντικείμενα. Οτιδήποτε φαίνεται με μια γρήγορη ματιά η Νάτια δεν θα το προσπεράσει αλλά θα σταματήσει και θα το εξερευνήσει. Πρέπει να δώσεις σημασία για να δεις πραγματικά, λέει, και όχι να είσαι ένας απλός θεατής.
Αλήθεια, πως ξεκίνησε η αγάπη σου για την τέχνη;
Πάντα θυμάμαι τον εαυτό μου να περιμπλέκετε σε οτιδήποτε αφορά δημιουργικότητα, οτιδήποτε μπορεί να δώσει τροφή στον εσωτερικό σου κόσμο κάνοντας τη ψυχή σου να αναπτυχθεί. Πάντοτε είχα μεγάλη αγάπη για τις τέχνες, το θέατρο, την λογοτεχία και όλο αυτό δεν μπορούσε παρά να επηρεάσει την αισθητική μου και τον τρόπο σκέψης μου. Έτσι με τα χρόνια αποφάσισα να σπουδάσω αυτό που τόσο πολύ αγαπώ.
Από πού εμπνέεσαι συνήθως ;
Είμαι άνθρωπος που ζω πολύ έντονα την κάθε στιγμή, τις πλείστες φορές οι εμπνεύσεις μου πηγάζουν από γεγονότα της προσωπικής μου ζωής, τα οποία θέλω να τα εκφράσω μέσα απο τη τέχνη μου. Ένα άλλο θέμα που ασχολήθηκα για αρκετά χρόνια είναι η φθορά του χρόνου, λόγω του ότι διακατέχω μια απίστευτη αγάπη για τα παλιά αντικείμενα.
Τι είναι αυτό που θες να πεις με τα έργα σου, ποιά είναι η επιδίωξή σου;
Είναι πολύ σημαντικό το ότι μέσα απο την τέχνη μπορείς να περάσεις πολλά μηνύματα τα οποία πρόκειται να επηρεάσουν τους γύρω σου. Ακόμα εξελίσσομαι ως καλλιτέχνης και δεν έχω καταλήξει σε ένα μόνιμο νόημα πίσω από τα έργα μου, πειραματίζομαι με θέματα που με απασχολούν ανα περιόδους.
Το body art πως ήρθε στη ζωή σου;
Επειδή όπως σου έχω αναφέρει, πάντα είχα μεγάλη αγάπη για το θέατρο και το ‘body art’ , συνδέεται άμεσα με το θέατρο και το ‘performance’ γενικότερα. Θεωρώ ακόμα πιό όμορφο τη χρησιμοποίηση του ίδιου του καλλιτέχνη μέσα στο έργο του καθώς το μήνυμα που θέλει να δείξει σε κάθε νέο ‘artwork’ είναι πιο μοναδικό, αφού ο καλλιτέχνης γίνεται ένα με αυτό και του δίνει ένα πιο προσωπικό στοιχείο.
Πως συνδέεται η τέχνη με την φωτογραφία άραγε;
Η φωτογραφία είναι και αυτή μια τέχνη, είναι από μόνη της ένας τρόπος έκφρασης, όπως ένας ζωγράφος επιλέγει τι θα ανατυπώσει σε ένα καμβά, έτσι και ένας φωτογράφος επιλέγει τι θα αποθανατίσει μέσα από το φακό του. Μιά φωτογραφία έχει τη δύναμη να εκφράσει μηνύματα και να μιλήσει στη ψυχή του κάθε ανθρώπου, βλέποντας μέσα από τα μάτια του φωτογράφου, από τη δική του οπτική γωνία.
Πώς βλέπεις να εξελίσσονται τα έργα σου με τα χρόνια;
Καθώς είμαι νεαρή καλλιτέχνης, ακόμα εξελίσσομαι και πειραματίζομαι. Δοκιμάζοντας τον εαυτό μου σε νέες τεχνικές και θεματολογίες, επικεντρώνομαι περισσότερο στις εγκαταστάσεις (installations) , φωτογραφία, painting και το performance. Με το πέρασμα του χρόνου βρίσκω τον εαυτό μου να ασχολείται με κάτι διαφορετικό παρ’ολα αυτά πάντα καταφέρνω να δώσω το προσωπικό μου στοιχείο σε ότι ασχολούμε.
Πως βιώνει ένας νέος καλλιτέχνης σαν εσένα, την οικονομική , και όχι μόνο, παγκόσμια καταστροφή;
Ο κάθε άνθρωπος επηρεάζεται από την καθημερινότητα βιώνοντας έντονα την οικονομική κρίση και γενικότερα το τι συμβαίνει στο κόσμο γύρο του, άρα είναι επόμενο να επιρεάζεται και η τέχνη του. Παρόλο που δεν ασχολήθηκα καθαρά με ‘political art’ προσπαθώ μέσα απο τη τέχνη μου να μεταφέρω κοινωνικά μηνύματα, όπως όταν ασχοληθηκα με τη ‘φθορά του χρόνου’, αναδεικνύωντας την ομορφιά του παλιού και του εγκαταλελειμμένου.
Διακρίνω πως έχεις μια ιδιαίτερη αγάπη στο μαυρόασπρο, ή όχι;
Ναι είναι αλήθεια, πολλές απο τις φωτογραφίες μου είναι μαυρόασπρες, εξ επιλογής μου, αφού δείχνουν πιο δραματικά τα ‘textures’ και δεν δίνουν έμφαση στα χρώματα . Επικεντρώνομαι στην ουσία των πραγμάτων, τις πλείστες φορές οι φωτογραφίες μου αποτελούν λήψεις από την καθημερινή ζωή και ιδιαίτερα κάνοντας αναδρομή στο παρελθόν. Είναι μαυρόασπρες καθώς τον παλιό καιρό δεν είχαν έγχρωμα φιλμ και στην τελική θέλω να δείξω πως οι φωτογραφίες μου δεν αποτελούν φευγαλέες ματιές και προκαλούν τον παρατηρητή να σκεφτεί.
25 – 27 Αυγούστου τι θα έβλεπε κανείς από εσένα αν ερχόταν στην έκθεση σου «Mind the Art»;
Στο ‘‘Mind the art’’ έχω κομμάτια από διάφορους περιόδους της πρακτικής μου, που έχουν να κάνουν πάλι με τη ‘φθορά του χρόνου’. Ήταν μια συνεργασία με ακόμα δύο συμφοιτήτριες μου, καθώς συνεργαστήκαμε στο παρελθόν με κοινή μας έκθεση στην Αγγλία με θεματικό ‘Deflower art’ . Στην παρούσα έκθεση ‘Mind the art’ παρουσιάζω μια συλλογή με ‘mixed media’ όπως: κολάζ, paintings και φωτογραφίες. Στην έκθεση παρουσιάζω πίνακες με παλιές πόρτες, παλιά παράθυρα κάνοντας αναδρομή στο παρελθόν της πόλης μου, της παλιάς Λεμεσού, μέσα απο τις φωτογραφίες και τα πορτραίτα ηλικιωμένων ανθρώπων, δίχνωντας αναμνήσεις. Συνδύασα ζωγραφίζοντας πάνω σε ξύλινη επιφάνεια, αφού η υφή του θυμίζει ηλικιωμένο πρόσωπο (ρυτιδιασμένο δέρμα). Όπως έχω αναφέρει, είμαι λάτρης των παλιών αντικειμένων, αυτός είναι και ο λόγος που η φθορά του χρόνου είναι συχνά πηγή έμπνευσης μου. Οτιδήποτε κρύβει ένα μυστήριο πίσω του, προσπαθώντας να δείξω στο κοινό ότι η τέχνη μπορεί να είναι οτιδήποτε και οπουδήποτε, μπορεί ακόμα και να κρύβεται πίσω απο κάτι άσχημο, παλιό και ξεχασμένο.
Σημαντική στιγμή για εσένα ως καλλιτέχνης μέχρι σήμερα ποιά θα μου έλεγες;
Πιστεύω πως πολύ σημαντικά για εμένα ήταν τα πρώτα μου βήματα, ξεκινώντας με την πρώτη έκθεση στην Αγγλία και μετά με το αποκορύφωμα την έκθεση που ακολούθησε στην Κύπρο. Σημαντική στιγμή επίσης είναι η κάθε υλοποίηση ενός θεματικού κύκλου για εμένα, καθώς μπαίνω τώρα στον τρίτο χρόνο των σπουδών μου, θεωρώ ότι οι πιο σημαντικές στιγμές στο μέλλον της καριέρας μου έρχονται.
Μελλοντικά σχέδια;
Πρώτος μου στόχος είναι, να αποφοιτήσω με ένα καλό βαθμό απο το De Montfort University όπου και φοιτώ BA Fine Arts. Μετέπειτα, θα ήθελα να κοιτάξω για μεταπτυχιακές σπουδές, καθώς και για διάφορες επαγγελματικές ευκαιρίες και συνεργασίες, τόσο στο εξωτερικό όσο και στην Κύπρο.
Η σελίδα της στο facebook: https://www.facebook.com/NatiaArt?ref=br_rs
