Βρισκόμαστε ήδη, ένα χρόνο αντιμέτωποι με την πιο περίεργη κατάσταση που ως τώρα έχουμε βιώσει. Ένα χρόνο με τηλεργασία, τηλεκπαίδευση και τηλεκαφέδες με φίλους. Ένα χρόνο που φορέσαμε περισσότερες φόρμες από όσες νομίζαμε πως έχουμε.
Κατά την διάρκεια αυτού του διαστήματος, άλλοι αποφάσισαν να επενδύσουν στον εαυτό τους, άλλοι στην δουλεία και άλλοι απλά προσπάθησαν να επιβιώσουν περιμένοντας τον ερχομό της ελευθερίας. Όλοι όμως ήρθαμε αντιμέτωποι με εικόνες που μας σημάδεψαν και σίγουρα θα θυμόμαστε.
Για μένα μια τέτοια εικόνα, ήταν πριν λίγες μέρες στην πλατεία Μικρασιατών, στην παλιά πόλη Ρεθύμνου. Γύρω- γύρω παντού ζωή, ποδήλατα, παιδιά, rollers, skate, φωνές, σαν ποτέ να είχε συμβεί τίποτα… λίγο παρακάτω ήταν ένα κοριτσάκι με κοτσιδάκια, το οποίο έτρωγε ένα παγωτό, νομίζω βανίλια – φράουλα , έχοντας κατεβάσει λίγο την μάσκα του. Κάπως έτσι, επανήλθα ξανά στην πραγματικότητα και σκέφτηκα εκείνη την μέρα, που θα φάμε εκείνο το παγωτό, χωρίς καμία μάσκα στο πιγούνι μας. Δυστυχώς, δεν έχω να μοιραστώ μαζί σας αυτήν την εικόνα, αλλά μερικοί ταλαντούχοι φωτογράφοι, μοιράζονται μαζί μας την δική τους έντονη στιγμή, εκείνο το κλικ που σημάδεψε την χρονιά τους.
Κι ας ελπίσουμε σε μέρες γεμάτες φως!
Θεοδώρα Ξανθέα
«Ονειρεύομαι ότι ζωγραφίζω και μετά ζωγραφίζω ότι ονειρεύομαι» είχε πει ο Βίνσεντ Βαν Γκογκ και ίσως το μυστικό τελικά σε αυτή την ιστορία είναι να μην πάψουμε να ονειρευόμαστε και να δρούμε κάνοντας τη ζωή μας ένα όνειρο.
Αντώνης Κονσολάκης
Κάποιες φορές νοσταλγώ το να καθυστερώ σε κάτι… πλέον βέβαια δουλεύω από το σπίτι.
Μάνος Παπαδάκης
Οι άνθρωποι πάντα κοιτούσαν έξω από το παράθυρο και ονειρεύονταν. Η εικόνα όμως των άδειων δρόμων και των κλειστών μαγαζιών, άραγε μας γεμίζει απελπισία ή πείσμα για ένα καλύτερο αύριο;
Άννα Κριτσωτάκη
Η κατάσταση που ζούμε τον τελευταίο καιρό μας έκλεισε όλους στα σπίτια μας, αναγκαστήκαμε, όμως ελπίζω να μας έφερε περισσότερο κοντά με τον εαυτό μας.
Γιώργος Κανάκης
Αν και οι οδηγίες είναι να κρατάμε αποστάσεις, πιστεύω ότι ο covid μας έφερε πιο κοντά. Πιο κοντά στον εαυτό μας, πιο κοντά σε αυτούς που αγαπάμε και που κρατήσαμε απόσταση για να μην τυχόν τους μεταφέρουμε τον ιό, πιο κοντά σε πράγματα τα οποία βρίσκαμε πάντα δικαιολογία ότι δεν έχουμε αρκετό ελεύθερο χρόνο για να τους αφιερώσουμε και πιο κοντά σε απλά καθημερινά πράγματα τα οποία θεωρούσαμε δεδομένα.
Κατερίνα Μεταξά
«Κι αισθάνονται τα χέρια σαν ν’ αγγίζουν πάλι» (Επέστρεφε, του Κ.Π. Καβάφη)
Μαρίνα Λυπάκη
Ένας χρόνος κοινωνική «απομάκρυνση» ή αλλιώς «απομόνωση». «Παύση» ή αλλιώς «στασιμότητα», αναμένοντας την επιστροφή μας στην «κανονικότητα» . Σ’αυτόν τον χρόνο που πέρασε λοιπόν μη βάλεις αποσιωπητικά… μονάχα μια άνω τελεία · #dreamscantbequarantine
Πάνος Κοσμίδης
Ζωή δεν είναι μόνο αυτό που βλέπεις και αγγίζεις, αλλά και αυτό που αγαπάς και σκέφτεσαι! Όσο πιο κοντά ερχόμαστε με τον εαυτό μας, τόσο πιο κοντά ερχόμαστε και με τους ανθρώπους δίπλα μας. Πιστεύω, η δύναμη μας φάνηκε μέσα σε αυτόν τον ένα χρόνο…
Αστρινός Αλεξάκης
«Ελλάδα ευχαριστούμε για την έμπνευση»
