Η γοητεία των Ισπανών ανδρών αποτελεί ένα ακόμη true story. Όσο για τις Ισπανικές ταινίες; Μάλλον θα ήθελα να είμαι αυτή που θα ενσαρκώνει έναν αισθηματικό ρόλο. Έλα όμως που δεν είμαι ηθοποιός και μέσα σε όλα δεν ξέρω και Ισπανικά.

Η Ρακέλ ξέρει και κυρίως γράφει

Μια αθεράπευτα ρομαντική και αυτή δεν είναι η πρωταγωνίστρια της ταινίας, αλλά εγώ. Ένα κρυολόγημα στα μέσα του Οκτώβρη και μια αναπάντεχη όρεξη για scrolling μπροστά στην tv, υπήρξαν ιδανικές αφορμές για να επιλέξω την κατηγορία στο Netflix: Αισθηματικές ταινίες.

Τηλεκριτικός δεν είμαι, αλλά μια συνολική ματιά μπορώ να στη μεταφέρω κι ας μην επιλέξεις να δεις ποτέ τη συγκεκριμένη ταινία. Θα είσαι και εσυ ίσως από αυτούς που ορκίζονται να μην ξανά δουν ποτέ ρομαντικού περιεχομένου ιστορίες. Υπάρχουμε και εμείς όμως. Εμείς που εμπνεόμαστε μέσα από αυτές και αυτό είναι ένα ακόμα true story.

Το «αληθινό» μυθιστόρημα της Αριάνας Γκοντόι

Η ταινία βρέθηκε πολύ γρήγορα στις τοπ 10 ελληνικές προτιμήσεις. Πρόκειται για ένα ειδύλλιο άνευ προηγουμένου. Έναν έρωτα που πολύ γρήγορα κάτι μου θύμισε.

Εγώ δεν είμαι η πρωταγωνίστρια

Η Ρακέλ είναι και πρόκειται για μια νεαρή κοπέλα η οποία έχει ερωτευτεί τον όμορφο γείτονα της, Άρες. Αυτό που επιλέγει να κάνει μπορεί και να θεωρείται οριακά παράνομο για ορισμένους, αφού τον παρακολουθεί μέσα από το παράθυρο της.

Παρακολουθεί τις κινήσεις του, τον τρόπο που ζει αλλά κυρίως τον εαυτό της μέσα από αυτόν. Είναι ο άνδρας που ονειρεύεται και οριακά πιστεύει πως βρίσκεται ήδη κοντά του. Στον έξω κόσμο, μέσα στο σπίτι, στο κρεβάτι, στο μυαλό της. Ξυπνάει και κοιμάται με την ιδέα του. Ονειροπόλα; Κι όμως, τα καταφέρνει.

Δυο κόσμοι διαφορετικοί και ένας κοινός στόχος

Στόχος; Να συναντηθούν καρμικά. Και το κάρμα είναι στην κυριολεξία αυτό το «παράθυρο» που βρίσκεται ανάμεσα τους. Είτε ως εμπόδιο, είτε ως μια ευκαιρία.

Οι κόσμοι τους είναι φαινομενικά διαφορετικοί. Εκείνος ένας πολυεκατομμυριούχος γιος και μάλιστα από τους μεγαλύτερους μεγιστάνες της χώρας ενώ η Ρακέλ έχει μια απλή εργατική ανατροφή. Η ίδια σε αρκετά μικρή ηλικία έχασε τον πατέρα της και ενώ μεγάλωσε με τη μητέρα της φαίνεται καθόλη την διάρκεια της ταινίας πως δεν στερήθηκε τίποτα στην ανάπτυξη του συναισθηματικού της κόσμου. Παρά μόνο τον Άρες. Για πόσο όμως;

Εμμονή

Η εμμονή της γίνεται τόσο έντονη που κατά τη διάρκεια προσπαθεί να συλλέξει κάθε είδους πληροφορία για αυτόν. Συγκεντρώνει φωτογραφίες του και γράφει τα όνειρα της για εκείνον στο ημερολόγιο της. Το κόλλημα της αποκτά πλέον νέες διαστάσεις, όταν εκείνος αρχίζει να παρασύρεται από την προσωπικότητά της και νιώθει πράγματα για εκείνη, παρά τις αντιρρήσεις της οικογένειας του. Σύντομα, οι δύο εμπλέκονται σε μια περίπλοκη σχέση, από τη μια βασανιστική αλλά από την άλλη γεμάτη ένταση, πάθος και συναισθήματα.

«Όσο γελοίο κι αν ακούγεται, όλα ξεκίνησαν με τον κωδικό του Wi-Fi»

Κάπως έτσι ξεκινάει η ταινία, με ακριβώς αυτή τη φράση, και συνεχίζει: «Γιατί το Wi-Fi, έχει τη δυνατότητα να ενώνει διαφορετικούς κόσμους». Και αυτή η απλή και ταυτοχρόνως κωδικοποιημένη ερωτική κατάσταση, με έφερε εμένα σήμερα εδώ να σου περιγράφω.

Να σου αναλύω την ταινία (που ίσως δεν δεις αν δεν είσαι ρομαντικός εκ φύσεως) γιατί υμνεί έναν ακόμα παθιασμένο και κάπως διαφορετικό ταξικό έρωτα ενώ παράλληλα από το πρώτο κιόλας λεπτό αντιλαμβάνομαι ότι θα προβληματιστώ για τις σχέσεις του σήμερα.

Σημειώσεις δεν κράτησα, έκανα «save τις σκέψεις μου όμως

Ξέρεις σε ποιες αναφέρομαι. Τις ψηφιακές. Αυτές που ξεκινάνε με ένα «γεια», συνεχίζουν με ένα «καλημέρα», προχωράνε με ένα «μου αρέσεις» και καταλήγουν να ανταλλάσσουν και μια και δυο «υποσχέσεις». Ύστερα μερικά φιλιά στον αέρα, ορισμένες ερωτικές σκέψεις και ίσως (αν το «παιχνίδι» συνεχιστεί) και το ίδιο κρεβάτι. Και κάπως έτσι, αν αξίζει η ιστορία κι αν το θέλουν οι πρωταγωνιστές του, το έργο θα πάρει σάρκα και οστά.

Οι «κρυφά» κωδικοποιημένες σχέσεις του σήμερα

Η ταινία στάθηκε αφορμή για να αναφερθώ σε αυτές τις σχέσεις όμως ο ψηφιακός έρωτας δεν υπήρξε ποτέ πιο έντονος από ότι είναι στο τώρα.Μπορεί στη δική σου περίπτωση να μην ισχύει. Μπορεί να έχεις βρει τον έρωτα εκτός του ψηφιακού κόσμου. Μπορεί να βρίσκεις αυτό το φλερτ αδιάφορο έως ξενέρωτο, όμως άσε με να σου εξηγήσω ποιες είναι οι παγίδες του και ύστερα ποια είναι ταυτόχρονα και η μαγεία του.

Η «εισβολή» της εικονικής πραγματικότητας στην ερωτική μας ζωή είναι πιο κοντά από ότι πιστεύεις. Αν και το ίντερνετ εδώ και καιρό έχει αναμειχθεί με την ερωτική μας ζωή, πάντα είχε τον ρόλο του «μεσάζοντα». Ωστόσο πλέον υπάρχει ο κίνδυνος να ερωτευτείς έναν άνθρωπο πίσω από μια οθόνη και είτε ο έρωτας να μείνει εκεί, είτε να συνεχίσει.

Εάν κάτι «στραβώσει» υπάρχει η ευκολία να μην ξανά επικοινωνήσεις. Εάν έχεις σχέση, υπάρχει η ευκολία να μην αναφέρεις κάτι. Να διακόψεις, να διαγράψεις, να «μπλοκάρεις» και πολύ σύντομα αν το θέλεις, να ξεχάσεις. Γιατί αν είπαμε και οι δυο κουβέντες παραπάνω, σιγά. Δεν τρέχει τίποτα. Ή μήπως τρέχει;

Εάν θες να ξανά προσπαθήσεις, υπάρχει η ευκολία να βγεις «ραντεβού» με τον ίδιο άνθρωπο για όσες φορές το επιτρέψετε ο ένας στον άλλο. Και αυτά ναι, θα μπορούσαν όλα ταυτόχρονα να θεωρηθούν παγίδες ή μια μαγική εμπειρία στον ψηφιακό χωροχρόνο.

Έχει να κάνει με τη χημεία

Τα πάντα είναι χημεία και επέτρεψε μου να σου πω πως μερικά χρόνια πριν δεν ταυτιζόμουν καθόλου με αυτή τη θεώρηση.

Υπάρχει χημεία παντού γύρω σου και ειδικά στους ανθρώπους γιατί μπορείς να «κλικάρεις» χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια και δεν εννοώ με το ποντίκι του υπολογιστή σου. Και δεν αναφέρομαι στη χημεία που κάποτε μάθαινες στο σχολείο. Δεν αναφέρομαι καν στα μαθηματικά, στους αλγόριθμους ή στο λογισμικό του κινητού σου.

Εάν υπάρχει σύνδεση, ταύτιση και κοινή κοσμοθεωρία θα το καταλάβεις γιατί στη ροή της συζήτησης κρύβεται όλη η μελλοντική σας πορεία. Εκτός κι αν μπαίνουν συνεχώς τρικλοποδιές. Εκτός κι αν εξωγενής παράγοντες καθορίζουν το μισοτελειωμένο ερωτικό σας παιχνίδι.

Η ταινία «Through my Window» πραγματεύεται τον έρωτα εξ αποστάσεως όμως στη συνέχεια οι πρωταγωνιστές ενώνονται σε όλα τα επίπεδα. Η ταινία δεν είναι μια ακόμα ψηφιακή καλτίλα που στόχο έχει να εξυμνήσει τους εξ αποστάσεως έρωτες. Αντιθέτως, εγώ οδηγήθηκα σε αυτή τη σύγκριση και κυρίως σε αυτή τη σκέψη.

Γιατί η κοινωνία του σήμερα, θέλοντας και μη, είναι και θα είναι ψηφιακή. Αλλιώς, μάλλον ακόμα θα βλέπαμε το «Μικρό σπίτι στο Λιβάδι». Εξίσου ωραία και αυτή, αλλά ανήκει σε μια άλλη εποχή. Σε μια εποχή που δυστυχώς τα παιδιά του σήμερα δεν θα γνωρίσουν ποτέ.

Σε άλλα νέα, αυτό που θέλω να σου πω είναι πως το Ίντερνετ επηρεάζει τις σχέσεις, καθώς τα social media τείνουν να μετατρέψουν ειδύλλια της πραγματικότητας σε ρόλους ενός online κόσμου. Και μια χαρά ως εδώ, γιατί όσες φορές έχω μιλήσει για τα λάθη μιας τέτοιας γνωριμίας άλλες τόσες θα βρω δεκάδες επιχειρήματα για να σε πείσω πως το φλερτ μέσω των σόσιαλ είναι κάτι παραπάνω από ιδανικό. Αρκεί να έπεται συνέχεια όμως, δε νομίζεις;

Αρκεί να μην συζητάς τα ίδια ακριβώς πράγματα με δέκα ανθρώπους ταυτόχρονα. Μη σου πω ούτε με δυο. Γιατί αν ταιριάζεις με όλους και με όλα, τότε πιο πολύ θυμίζεις μαϊντανό παρά άνθρωπο.

Η ταινία που ίσως δεις

Είναι τριλογία και εγώ ήδη περιμένω για να βγει το τρίτο και τελευταίο μέρος της. Ανάλαφρη, αισθησιακή και σίγουρα βγαλμένη μέσα από τον κόσμο του σήμερα.

Υπάρχει όμως ένα ερώτημα – ταμπού το οποίο ομολογώ πως ακόμα δεν έχω καταφέρει να απαντήσω: Μπορούν οι σχέσεις που δεν ευδοκίμησαν από κοντά να θεωρούνται πραγματικότητα; Κι αν ναι, τότε γιατί δεν βρίσκουν το θάρρος να παραβλέψουν τα «εμπόδια» εντός και εκτός οθόνης;