Ο Δεκέμβρης μπήκε και μαζί με αυτόν και οι πρώτες μας σκέψεις και στόχοι για το νέο έτος. Και χωρίς να μπορώ να κρατηθώ, θα χαρακτήριζα πολύ εύκολα αυτόν τον μήνα σαν εκείνα τα ημερολόγια που σπεύδουμε όλοι εμείς οι οργανωτικοί να αγοράσουμε, πιστεύοντας ότι έτσι θα βάλουμε την καθημερινότητα και γενικότερα τη ζωή μας σε τάξη. Αλλά για να μην το χαλάσω σε εσάς τους οργανωτικούς θα χαρακτηρίσω αυτόν τον μήνα ως «μήνα – αντίστροφη μέτρηση» πριν τη νέα αρχή, πριν τον ολοκαίνουριο εαυτό μας.

Πρώτη και καλύτερη υπόσχεση που δίνουμε είναι ότι το νέο έτος δε θα κάνουμε τίποτα από όσα κάναμε το προηγούμενο ή έστω ότι με το νέο έτος θα κάνουμε ό,τι δεν κάναμε το προηγούμενο. Αλλά, επειδή, άνθρωποι είμαστε, λάθη κάνουμε, έχω να δηλώσω ωμά ότι όχι μόνο θα κάνουμε τα ίδια, αλλά θα μάθουμε να κάνουμε και καινούρια!

Επίσης, μιας και ο Δεκέμβρης θεωρείται πολυέξοδος μήνας, έρχεται η στιγμή που θα σηκώσουμε τα χέρια ψηλά και θα υποσχεθούμε ενώπιον του πορτοφολιού μας ότι με το νέο έτος θα σταματήσουμε τα περιττά έξοδα. Φυσικά, μπορώ να καταλάβω από τώρα κιόλας ότι μια τέτοια υποχώρηση δύσκολα μπορεί να επιτευχθεί. Επιπλέον, με το νέο έτος αποφασίζουμε να αποκτήσουμε ένα χόμπι, όπως πλέξιμο, ράψιμο, σπορ, μαγειρική, κηπουρική ή ζωγραφική ή τέλος πάντων, αποφασίζουμε να βγάλουμε τον βιβλιοφάγο που κρυβόταν τόσα χρόνια μέσα μας.

Στη συνέχεια, όλοι μα όλοι και όλες μα όλες μας ανεξαιρέτως υποσχόμαστε όλο καμάρι στον εαυτό μας πως αυτός ο μήνας θα είναι ο τελευταίος που θα φάμε ανθυγιεινά. Όταν, όμως, μπαίνει με το καλό το νέο έτος, ξεχνάμε ό,τι έχουμε πει και εξακολουθούμε να τρώμε του σκασμού, λες και πρέπει να μαζέψουμε απόθεμα για χειμερία νάρκη. Γι’ αυτό να είστε ειλικρινείς με τον εαυτό σας και να παραδεχτείτε ότι θα φάτε πολύ μπας και το χωνέψετε και αποφασίσετε ότι πρέπει να σταματήσετε. Μαζί πάει και η υπόσχεση του «θα πάω οπωσδήποτε γυμναστήριο» ή «θα πηγαίνω με τις σκάλες, όχι με το ασανσέρ».

Κλασικός μας στόχος αποτελεί κα η επιθυμία μας για ατέλειωτα ταξίδια. Όλοι έχουμε έρθει στην ευχάριστη θέση να πάρουμε αγκαλιά την υδρόγειο σφαίρα και να σημειώσουμε μέρη, στα οποία θα θέλαμε να βρεθούμε μέσα στον επόμενο χρόνο. Επειδή, όμως, καλό είναι σε τέτοιες εποχές να γινόμαστε ρεαλιστές και να παραμελούμε για λίγο το πνεύμα των Χριστουγέννων, γρήγορα συνειδητοποιούμε πόσο ουτοπικό είναι κάτι τέτοιο.

Βεβιασμένη και ανούσια και η υπόσχεση του τύπου «αυτό το χρόνο θα ερωτευτώ». Πόσες φορές θα εξηγήσουμε και πόσα σχετικά άρθρα πρέπει να γραφτούν για να συνειδητοποιήσουμε (και το λέω για να τα ακούσω κι εγώ η ίδια) ότι ο έρωτας δεν έρχεται κατά παραγγελία, αλλά κατά τύχη! Και τέλος πάντων, όταν έρθει να είσαι σίγουρος/η ότι θα το καταλάβεις, γιατί όλο και καμιά πεταλούδα θα νιώσεις στο στομάχι.

Όπως βλέπετε κάτι τέτοιες υποσχέσεις δεν είναι για να τηρούνται, αλλά για να αθετούνται. Ο πιο απλός τρόπος για να τηρηθούν οι υποσχέσεις που δίνουμε στον εαυτό μας είναι να αναρωτηθούμε κατά πόσο θέλουμε να τις τηρήσουμε και να εξετάσουμε το λόγο που παίρνουμε τέτοιες αποφάσεις. Να μην αποφασίζουμε, δηλαδή, για συγκεκριμένα πράγματα επειδή πολύ απλά είναι της μόδας και τα κάνει όλος ο κόσμος. Το σημαντικότερο είναι να μην ενθουσιαζόμαστε με την ιδέα της αλλαγής, διότι πολλές φορές οι αλλαγές δεν είναι αυτές που περιμέναμε, με αποτέλεσμα να απογοητευόμαστε. Καλή χρονιά!