Πάλι καλά που δεν μας βάλατε να ποστάρουμε και βίντεο ανασκόπησης της χρονιάς μας. Τέλος πάντων. The only solution is sex and resolution. Σ´ αυτό το πνεύμα, λοιπόν, ελπίζω να κυλήσουν οι γιορτές καθώς και ολόκληρο το 2017. Θέλω να διασκεδάσω, όπως εγώ αντιλαμβάνομαι το νόημα της λέξης, και ταυτόχρονα να θέσω επιτέλους 2-3 βασικούς στόχους σ´ αυτή την ζωή. Μικρούς και εφικτούς για αρχή (θα ´μαι και φαγωμένη, πόσα να επιτύχω ξέρω ‘γω) οι οποίοι μέσα στην χρονιά θα έχουν όλο το περιθώριο να μεγαλώσουν και να σκάσουν σαν ροζ τσιχλόφουσκα στα μούτρα του καταραμένου 2016. Για όποιον -και δικαίως- δεν κατάλαβε, ο στόχος μου για το νέο έτος είναι ακριβώς αυτό, το να βάζω στόχους. Στόχους, όμως, ολόδικούς μου, απόσταγμα ονείρων όπως θα έπρεπε να είναι κάθε στόχος που σέβεται τον εαυτό του εκεί έξω, για τους οποίους θα παλεύω ευχαρίστως όπως ξέρω και μπορώ. Γιατί ως γνωστόν, δεν είναι πάντα δεδομένο το να θέτει κανείς στόχους που γουστάρει ο ίδιος. Συνήθως τους νοθεύουμε με ολίγον συμβιβασμό κι αντί να κοιτάμε εκεί που θέλουμε να πάμε, πάμε εκεί που κοιτάμε (ΤΙ;). Αποπροσανατολιζόμαστε βρε παιδί μου, πως το λένε. Μέσα στη μαρμότα της ρουτίνας και τις δυσκολίες της καθημερινότητας χάνουμε την μπάλα και καταλήγουμε να συμμορφωνόμαστε αδιαμαρτύρητα με τις επιταγές των άλλων και να μένουν τα δικά μας “θέλω” από Δευτέρα, όπως η δίαιτα. Δηλαδή, ανύπαρκτα.

Το σύνθημα της νέας χρονιάς, λοιπόν, είναι “Κατά τον δαίμονα εαυτού” με Jim Morrison στο τέρμα, άντε και λίγο Μαραβέγια από υποχρέωση προς το εισαγωγικό λογοπαίγνιο. Κλισέ όπως “World Peace”, “Feed Τhe Wooooorld” κι “Εγώ πότε θα γίνω μάνα;”, επίσης, δεν θα μπορούσαν να λείπουν από ένα γυναικείο New Year’s Resolution αφού θα τα λατρεύουμε πάντα, καταβάθος και στα σκοτεινά. ΠΟΥΕΙΝΑΙΤΟΣΤΕΜMΑ, ΠΑΙΔΙΑ;