Από τα πράγματα που δεν μπορείς να ξεχάσεις έχοντας συναντήσει τη Νίκη Βακάλη είναι σίγουρα η φωνή της. Ακούγοντάς την να μιλά, ακόμα και στην ταινία “Ένας άλλος κόσμος” ή στη σειρά “Αστέρας Ραχούλας” όπου συμμετέχει, σου δημιουργεί αυτόματα μία θετική αίσθηση. Κάτι που επιβεβαιώνεται στη συνέχεια με όσα θα σου πει. Ο τρόπος που εκφράζεται έχει μια αντίστοιχη ιδιαιτερότητα, είναι ερωτεύσιμα ρομαντικός.

Η καλλιτεχνική της φύση δεν έχει αφήσει κανένα κομμάτι της ζωής της που να μην έχει επηρεάσει: από τα τατουάζ που έχει στο σώμα της μέχρι τα πράγματα που απολαμβάνει όταν έχει ελεύθερο χρόνο. Ξεχωρίζουμε το διάβασμα και το γράψιμο γιατί και τα δύο αποδεικνύουν ότι της αρέσει να αφιερώνει ποιοτικό χρόνο στον εαυτό της.Ίσως αυτό της δίνει και όλη αυτή την ωριμότητα με την οποία απαντά στις ερωτήσεις που της κάναμε!

Bonus info: Η Νίκη αγαπά τόσο πολύ το γράψιμο που ανήκει σε αυτούς, τους ρομαντικούς, που κρατούν σημειώσεις σε τετράδια!

Πώς νιώθεις που η πρώτη σου κιόλας δουλειά, το “Ένας άλλος κόσμος”, έχει γίνει τεράστια επιτυχία σε όλο τον κόσμο;

Μόνο τυχερή και ευγνώμων μπορώ να νιώθω.

Τι έχει γράψει μέσα σου τόσο έντονα από τα γυρίσματα που το θυμάσαι μέχρι και σήμερα;

Το ‘χω ξαναπεί αυτό: “Ένα ήταν το γύρισμα”. Αδυνατώ να ξεχωρίσω το οτιδήποτε. Ήταν όλο ένα απίστευτο ταξίδι. Ευχαριστώ τον Χριστόφορο που μου πρόσφερε αυτή τη μοναδική εμπειρία κι εμένα που κατάφερα να κερδίσω την εμπιστοσύνη του.

Ποιο είναι το πιο σημαντικό “μάθημα” που πήρες από αυτή την ταινία και το αξιοποιείς είτε στη δουλειά σου είτε στη ζωή σου;

Κάθε εμπειρία είναι μάθημα για μένα. Στην προκείμενη περίπτωση συνέλαβα την έννοια του τώρα. Πλήρης συγκέντρωση στη στιγμή. Να μη σκορπάς την ενέργεια σου -μια ταινία γυρίζεται με πολύ κόσμο). Ο Δημήτρης Καταλειφός, καθηγητής μου στο 3ο έτος της δραματικής σχολής, είχε πει πως “συγκέντρωση είναι να είμαστε ανοιχτοί στον άλλο“.

Τίποτα εσωστρεφές σε σχέση με τον εαυτό μας και τον κόσμο που φέρουμε. Έτσι, λοιπόν, μου δόθηκε η ευκαιρία να βιώσω το άνοιγμα της κάθε στιγμής. Να ναι καλά ο σκηνοθέτης και οι υπέροχοι συμπαίκτες.

Πιστεύεις στην “τύχη”; Πόσο ρόλο έχει παίξει αυτός ο παράγοντας στην εξέλιξή σου.

Πιστεύω στην τύχη, ναι. Βέβαια, έχω διαπιστώσει πως όσο πιο πολύ εργάζομαι τόση περισσότερη έχω. Μη πιστέψει κανείς ποτέ πως όταν κάθεσαι έρχεται και σε βρίσκει. Έχει παίξει σημαντικό ρόλο σίγουρα απ’ τη στιγμή που επιλέχτηκα απ’ τη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Μου δόθηκε αυτή η ευκαιρία κι ας ήμουν λευκό χαρτί κυριολεκτικά. Εκεί άρχισαν όλα.

Όταν ήσουν μικρή τι έλεγες ότι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις; Πώς σου προέκυψε να ασχοληθείς με την υποκριτική;

Όταν ήμουν μικρή κάθε μέρα ήθελα και κάτι άλλο. Ποτέ δεν υπήρχε κάτι συγκεκριμένο στη σκέψη μου. Με καλούσαν τα καλλιτεχνικά χωρίς όμως τότε να το αντιλαμβάνομαι. Όταν ήρθε η Γ΄Λυκείου κι έπρεπε να πάρω μια απόφαση αγάπησα τα μαθηματικά. Ήθελα να γίνω καθηγήτρια. Μου είχε δώσει τρομερή έμπνευση και ο εξαιρετικός καθηγητής μου Νίκος Καντεράκης. Δεν τα κατάφερα όμως… Δήλωσα μια άλλη σχολή μη τυχόν και χαλούσα το όνειρο πανελλήνιες και πανεπιστήμιο. Σύντομα ευτυχώς, συνειδητοποίησα πως έχω ανάγκη να διοχετεύσω κάπου την ενέργεια μου. Έτσι ήρθε η ιδέα του θεάτρου. Ίσως υπήρχε μια επιρροή απ’ το σχολείο μου Ι.Μ.Παναγιωτόπουλος που οργάνωνε να μας πηγαίνει σε θεατρικές παραστάσεις. Κάτι που λάτρευα παρόλο που δε μου είχε περάσει ποτέ απ’ το μυαλό πως θα μπορούσα να ασχοληθώ με αυτό. Κι έτσι στράφηκα προς τα εκεί και η τύχη μου άνοιξε αυτή την εκθαμβωτική πύλη και όχι πόρτα.

Θα έφευγες ξανά για να δουλέψεις σεζόν σε ένα νησί, όπως τότε που πήγες στη Σίφνο (σ.σ.σ εργαζόταν ως σερβιτόρα για τα προς το ζην);

Φυσικά και θα ξαναπήγαινα. Λατρεύω τα νησιά. Το οξυγόνο, τη ζεστή πέτρα, να ‘μαι ξυπόλητη συνεχώς, να πηγαίνω στη θάλασσα όχι σαν τουρίστας αλλά σαν ένας άνθρωπος που εργάζεται σ εκείνον τον τόπο και η βουτιά στη θάλασσα του δίνει δύναμη και όρεξη να συνεχίσει. Τις όμορφες παρέες που δημιουργούνται, η δουλειά αυτή καθαυτή.

Σε αγχώνει η ανασφάλεια του χώρου που διάλεξες; Πώς τη διαχειρίζεσαι;

Στην αρχή με άγχωσε πολύ. Τώρα όχι. Αποδέχτηκα πως αυτή η δουλειά είναι ρίσκο. Ποτέ δεν ξέρεις. Άρα δεν πάμε να το δούμε αλλιώς, πάμε να βρούμε λύση με αυτό που έχουμε απέναντι μας. Ασχολούμαι και με άλλα πράγματα. Η καλλιτεχνική σκοπιά, αυτό το μικρόβιο, άπαξ και μπει μέσα σου το κουβαλάς παντού. Ευτυχώς! Αυτά τα άλλα που ασχολούμαι μου ανοίγουν τη φαντασία και μου δίνουν την ευκαιρία να εκφράζομαι και με άλλους τρόπους πέραν της υποκριτικής. Σμιλεύω τον εαυτό μου και με άλλους τρόπους. Π.χ. γλώσσες, κρασί, μαγειρική, χορός.

Η συμμετοχή σου στη σειρά πώς ήρθε;

Μ’ ένα δελεαστικό τηλεφώνημα στα μέσα του Ιούλη. Με είχαν δει στην ταινία και θέλησαν να με δοκιμάσουν. Ταιριάξαμε, επικοινωνήσαμε, κλείσαμε.

Σε αναγνωρίζει ο κόσμος στον δρόμο φαντάζομαι. Πώς σε κάνει να νιώθεις αυτό; Έχει συμβεί κάτι “τρελό”;

Τελευταία έχει αρχίσει να με αναγνωρίζει. Είναι υπέροχο. Κυρίως απ’ τα μικρά παιδιά. Είναι συγκινητικό μπορώ να πω. Χαίρομαι τους ανθρώπους που μιλούν για αυτά που τους προσφέρουν χαρά. Χαίρομαι ακόμα περισσότερο να αποτελώ μέσο αυτής της χαράς.

Ποιο είναι το καλύτερο κομμάτι από τον “Αστέρα Ραχούλας; 

Το καλύτερο κομμάτι είναι ο σκηνοθέτης Νίκος Κρητικός. ΟΛΟ το υπόλοιπο κομμάτι είναι εξίσου υπέροχο. Αλλά τον ξεχωρίζω και δεν αμφιβάλλω πως έναν έναν να μας ρωτούσες θα σου έλεγε το ίδιο.

Θα ήθελες να δοκιμαστείς και στο θέατρο; Ποια είναι τα όνειρά σου για το μέλλον;

Θα ήθελα να ζήσω για το θέατρο. Mε πόνεσε η απόσταση αλλά τώρα είμαι πολύ καλά. Καρτερώ τη στιγμή, προετοιμάζομαι πάντα, εξασκούμαι και γενικότερα φτιάχνω το έδαφος να είναι έτοιμο ώστε όταν έρθει ο καρπός να βρει τις κατάλληλες συνθήκες για να ανθήσει. Δεν υπάρχει κάτι για το μέλλον επαγγελματικά. Εκπαιδευτικά υπάρχει.

Ποια είναι τα πρότυπα σου στη δουλειά; Γενικότερα έχεις κάποιον άνθρωπο που θαυμάζεις;

Πρότυπα δουλειάς: Ελένη Σκόλη. Η ιδεολογία της εκφράζεται δοκιμάζοντας – άρα ρισκάροντας-  συνεχώς νέους δρόμους. Εκτιμώ την προσπάθεια των σκηνοθετών που παίρνουν την ευθύνη να ανεβάσουν μία παράσταση στην Επίδαυρο. Θαυμάζω τον Χριστόφορο Παπακαλιάτη για το πάθος που έχει για τη δουλειά του.  Θαυμάζω τον McCovaughey για την ερμηνεία του στο Dallas Buyers Club. Θαυμάζω τον εξαιρετικό άνθρωπο και καλλιτέχνη Γιώργο Ρόρρη που η τέχνη του τού δίνει κίνητρο για ζωή και δημιουργία. Τέλος, κάτι που έχω αναφέρει ξανά, θαύμασα και θαυμάζω τη δουλειά που έκαναν τα παιδιά στην παράσταση “Το έξυπνο πουλί“,  που παιζόταν όλο το χειμώνα στο θέατρο.

Ποιες είναι οι ιδανικές διακοπές για σένα; 

Όσο ιδανικό κι αν είναι το μέρος, πρέπει να συμβαίνει και τη σωστή χρονική στιγμή. Εγώ φέτος πέρασα υπέροχα στην Τήνο. Την επισκέφτηκα πρώτη φορά το Πάσχα και είναι ένας από τους αγαπημένους μου προορισμούς.

Ποια η αγαπημένη σου καθημερινή συνήθεια;

Δεν ξέρω αν είναι συνήθεια. Λατρεύω το διάβασμα και το γράψιμο. Και τη μουσική φυσικά.

Ποια είναι η μεγαλύτερη πολυτέλεια που προσφέρεις στον εαυτό σου;

Ωραία ερώτηση. Έχω τη δυνατότητα να μαθαίνω μια ξένη γλώσσα και να κάνω χορό.