Κάποια στιγμή η πεποίθηση του ότι ήσουν ένα απολύτως φυσιολογικό παιδάκι και ξαφνικά κάτι άρχισε να “στραβώνει”, σου φαίνεται μη ρεαλιστική. Πώς είναι δυνατόν να εξελίχθηκες σε έναν καθόλου “νορμάλ” ενήλικα από το πουθενά τέλος πάντων; Το σύμπαν σου έδωσε τα σημάδια, αλλά εσύ μάλλον επέλεξες να βάλεις πιο δυνατά τον Winnie the Pooh σε εκείνη τη φάση.

Αγαπημένε μου weirdo, μήπως τα παρακάτω σημάδια σου θυμίζουν κάτι;

Ανάγκαζες κάποιο οικογενειακό πρόσωπο να βλέπει παιδικές σειρές μαζί σου;

“Έβαζα με το ζόρι τη γιαγία μου να βλέπει μαζί μου κινούμενα σχέδια, επειδή ως μοναχοκόρη ήθελα παρέα για να σχολιάζω τις εξελίξεις. Η καημένη τα είχε μάθει σχεδόν απέξω και πλέον τα θυμάται καλύτερα από μένα.”

Ναταλία Κοντουδάκη

Έκλεβες στα χαρτιά;

“Έκλεβα τη μαμά μου στα χαρτιά και της έτρωγα λεφτά, αρκετά λεφτά για 12 ετών.”

Σταυρούλα Μπαλάφα

Η μουσική σου κουλτούρα ήταν κάπως εξεζητημένη;

“Το αγαπημένο μου και πρώτο τραγούδι που έμαθα ήταν «τα καβουράκια» του Τσιτσανη.”

Γιάννης Μαργέτης

Είχες λίγο περίεργη αίσθηση του socializing;

“Μου τραγουδούσαν το “Μαρία με τα κίτρινα” και εγώ απαντούσα στην ερώτηση “ποιον αγαπάς καλύτερα”, πάντοτε τον γείτονα. Επίσης, όταν περιμέναμε τον πατέρα μου (συχνά) στο αεροδρόμιο με τη μητέρα μου και την έβλεπα -κατά τη γνώμη μου να βαριέται- διάλεγα μία κυρία της αρεσκείας μου απ’ τον κόσμο γύρω, της έπιανα την κουβέντα και μετά την πήγαινα στη μητέρα μου “να γίνουν φίλες”.”

Μαρία-Ειρήνη Μοσχονά

Η ιδέα ύπαρξης σιντριβανιών σοκολάτας σου προκαλούσαν αποστροφή;

“Πρώτη δημοτικού και η κα. Χριστίνα μας ρωτάει πώς φανταζόμαστε έναν κόσμο που τον κυβερνούν παιδιά. Σκέφτομαι αυτόματα ότι αυτό θα ήταν μια καταστροφή, με συντριβάνια σοκολάτας να λερώνουν τους δρόμους και λερωμένα 5χρονα να τσιρίζουν παντού. Σηκώνω (περήφανα) το χέρι μου για να το πω. Όσο περιμένω τη σειρά μου ακούω μια σειρά συμμαθητές μου να λέει πόσο ειρηνικός και αθώος θα ήταν ο κόσμος μας αν είχαν την εξουσία τα παιδιά. Εκεί, είναι η πρώτη φορά που αντιλαμβάνομαι ότι κάτι πάει λάθος με το άτομο μου. Ακολούθησαν αρκετές ακόμη.”

Ελπίδα Ρίζου

Έτρωγες το kid meal σου με μαχαιροπίρουνα;

“Ένα πρωί λέρωσα επίτηδες με το γάλα μου τα ρούχα που είχε διαλέξει η μαμά μου να φορέσω για να πάω στο νηπιαγωγείο – δεν μου άρεσαν. Σιχαινόμουν το καφέ χρώμα και ήθελα να τα διαλέγω εγώ. Επίσης, έτρωγα με μαχαιροπίρουνο στα Goody’s.”

Ελευθερία Κατσή

Πίστευες ότι το να λες έχεις βαφτιστεί σε έναν καταρράκτη θα ακουγόταν απολύτως νορμάλ

“Όταν με ρωτούσαν πως με λένε, έλεγα: ‘Αγγελική και βαφτίστηκα σ’ έναν καταρράκτη σαν την Εσμεράλδα’. (Βλέπε μεξικάνικη σαπουνόπερα).”

Αγγελική Βουρλούμη

Θεωρούσες ότι η βροχή βγαίνει από ένα τεράστιο λάστιχο;

“Μικρή πίστευα ότι το σημαντικό καιρικό φαινόμενο που λέγεται ‘βροχή’ δημιουργείται εξαιτίας του καλού Θεούλη που έπαιρνε το λάστιχο ποτίσματος και πότιζε τα σύννεφα. Μεγαλώνοντας, έμαθα πώς δημιουργείται η βροχή και απογοητεύτηκα λιγουλάκι.”

Κάλλια Δημητρίου

Αντιλαμβανόσουν την αιμοδοσία ως κάτι εξίσου επικίνδυνο με το κάπνισμα;

“Μικρός έβλεπα διαφημίσεις για την αιμοδοσία. ‘δεν δίνεις το αίμα σου, δίνεις 10′ από το χρόνο σου’, έλεγαν. Ήμουν σίγουρος πως κάθε φορά που έδινες αίμα, μείωνες το προσδόκιμο ζωής σου για 10′. Ευχαριστώ.”

Διονύσης Γουρνάς

Χρησιμοποιούσες το καλοριφέρ ως φούρνο μικροκυμάτων;

“Άφηνα την Amita μου πάνω στο καλοριφέρ να ζεσταθεί λίγο το χειμώνα, γιατί δεν ήθελα να κρυώσει ο λαιμουλης μου”.

Αθανασία Μπακιρλή

Είχες κατοχικό σύνδρομο χωρίς να βγάζει κανένα νόημα χρονολογικά όλο αυτό;

“Είχα ένα ισχυρό δείγμα ότι δεν θα μεγαλώσει ένας κανονικός ενήλικας εδώ: Δεν ήμουν λαίμαργη με τα γλυκά των συμμαθητών που μοίραζαν στις γιορτές. Μέρες που γιόρταζαν οι Δημήτρηδες και οι Γιάννηδες (είχαμε πολλούς στην τάξη) έτρωγα το σοκολατάκι και τα άλλα τα έπαιρνα προσεκτικά μαζί μου για να τα παρατάξω στο γραφείο που διαβάζα στο σπίτι ώστε να τα φάω όταν θα θέλω. Το αποτέλεσμα; Λιωμένα σοκολατάκια που χάθηκαν άδικα. Και δεν είχα ζήσει κατοχή.”

Γεωργία Κωτσιοπούλου

Θεωρούσες τη Μερέντα μέσο εκδίκησης;

“Τους απειλούσα πως αν δε μου κάνουν αδερφάκι θα σκοτώσω τη Ρία -τη φανταστική μου φίλη. Όταν είδα ότι σταμάτησε να πιάνει απειλούσα να πνιγώ στη μπανιέρα. Επειδή δεν πέτυχα τίποτα, έπνιγα τον πόνο μου σε τόνους Μερέντα με το κουτάλι της σούπας και έγινα εγώ διπλή.”

Ιωάννα Ιωαννίδου

Πίστευες ότι με τις ωραίες μουσικές σου ικανότητες θα “ρίξεις” τον γλυκούλη της τάξης;

“Φλέρταρα” στο προνήπιο(!) με έναν γλυκούλικο συμμαθητή μου και του τραγουδούσα τη μουσική της σειράς ‘ο ιππότης της ασφάλτου’…”

Κατερίνα Τσουκτάκου

Υπήρχε κάποια χρωματική μονοτονία στη ντουλάπα σου;

“Για τρία συνεχόμενα χρόνια αγόραζα και φορούσα μόνο ρούχα χρώματος μπλε (όλες τις αποχρώσεις), ενώ το αγαπημένο μου χρώμα ήταν και είναι το πράσινο.”

Παναγιώτα Φελλούρη

Πίστευες ότι είσαι μια junior Όλγα Τρέμη;

“Αντί να λέω τα μαθήματα αποστήθισης (Ιστορία , Θρησκευτικά κλπ.) από έξω και να τελειώνω, έστηνα εκπομπή, πλατό και όλα τα συναφή … Παρουσίαζα το θέμα του μαθήματος στους καλεσμένους με ερωταπαντήσεις! Η γιαγιά μου έκανε την καλεσμένη ελπίζοντας να τα μάθω έτσι.”

Χριστιάνα Αθανασιάδου

Απόλαυσες την πρώτη μέρα στο νηπιαγωγείο;

“Την πρώτη μέρα που πήγα νηπιαγωγείο και ήρθε η μαμά μου να με πάρει το μεσημέρι να φύγουμε, την κοίταξα κατάματα, όλο αγωνία και τη ρώτησα: “Θα ξαναέρθουμε το απόγευμα;”

Μαρίνα Ζιγνέλη

Δεν σου επέτρεπαν να πλησιάζεις τα ψαλίδια για fashion λόγους;

“Όταν πήγαινα στο νηπιαγωγείο, η μαμά μου μου είχε αγοράσει μερικά κοτλέ παντελόνια για να φοράω. Εγώ, χωρίς να αναφέρω ότι δεν μου άρεσαν, πήγαινα στο νηπιαγωγείο, καθόμουν στο τραπέζι που κόβαμε περιοδικά και εφημερίδες με τα ψαλίδια και αντί να κόβω χαρτιά όπως τα άλλα παιδάκια, έκοβα το παντελόνι μου που δεν μου άρεσε! Η δικαιολογία μου όταν γυρνούσα στο σπίτι ήταν: «ήθελα να δω αν κόβει καλά το ψαλίδι». Φυσικό επόμενο ήταν να μην με αφήνει η δασκάλα να ξαναπλησιάσω τα ψαλίδια.”

Αγάθη Χατζηκωστή

Ήθελες να ντυθείς νυφούλα; Στα πέντε σου;

Βάνα Κράβαρη