Μπορεί να μην χρησιμοποιείς τα μέσα μεταφοράς για τις μετακινήσεις σου αλλά σίγουρα έχεις μπει έστω και μία φορά στη στάση του μετρό στο Σύνταγμα. Ο κεντρικότερος σταθμός της Αθήνας, όπως και αρκετοί ακόμα, είναι λόγος για να καμαρώνουμε ως πολίτες. Μπορεί στην καθημερινότητα μας να μην στεκόμαστε στις λεπτομέρειες, γιατί δεν έχουμε αρκετό χρόνο, αλλά αυτές είναι που κάνουν τη διαφορά.

Για τους παρατηρητικούς και όσους έχουν αυτή τη γλυκιά εμμονή να προσέχουν τις λεπτομέρειες, το μπρούτζινο γλυπτό κάτω από την οροφή στο Μετρό Συντάγματος είναι κάτι που έχουν εντοπίσει. Πρόκειται για “ΤΟ ΩΡΟΛΟΓΙΟΝ ΤΟΥ ΜΕΤΡΟ” όπως αναγράφει το οποίο έχει κατασκευαστεί από τον Theodore. Έργο ενός διεθνώς γνωστού γλύπτη που το πλήρες όνομά του είναι Θόδωρος Παπαδημητρίου.

Σε ένα χώρο που θυμίζει αίθουσα Μουσείου, αφού έχουν τοποθετηθεί σε έκθεση όλα τα αρχαία ευρήματα που ανακαλύφτηκαν κατά τις ανασκαφές, το συγκεκριμένο έργο παίζει το δικό του ρόλο. Είναι εκεί για να θυμίσει τη διαχρονικότητα του ελληνικού πολιτισμού. Για να δώσει μεγαλύτερη έμφαση στα αρχαία που βρίσκονται στις προθήκες ή σαν διακόσμηση στους τοίχους. Για να σε κάνει να βάλεις το μυαλό σου να σκεφτεί για το χρόνο, σε όσο πιο πολλά επίπεδα μπορείς. Ο γλύπτης Θόδωρος πιστεύει ότι η γλυπτική είναι το διαχρονικό επίπεδο του κοινωνικού στοχασμού. Τα έργα του αποτελούν ένα μέσο επικοινωνίας γιατί σε αυτό θεωρεί ο ίδιος ότι συμβάλει η τέχνη.

Σε συνέντευξη που είχε δώσει στο Βήμα το 2016, είχε πει: “Από τη δεκαετία του ’60 που ήμουν στο Παρίσι είχα κατανοήσει ότι το αισθητικό φαινόμενο λειτουργούσε μέσα σε ένα σύστημα που είχε προωθηθεί από τη διαφήμιση και την προβολή κάνοντας focus επάνω στον καλλιτέχνη. Με αυτόν τον τρόπο το glamour ήταν που αναδείκνυε την τέχνη. Αυτό ανακυκλώθηκε μέσα από οικονομικούς, κοινωνικούς και άλλους θεσμούς και για μένα παραμόρφωσε το νόημα της τέχνης. Τότε άρχισα να μελετώ διαχρονικά την τέχνη ως επικοινωνία με ανθρωπολογικά κριτήρια. Η τέχνη όπως την εννοώ είναι στο κέντρο της κοινωνίας, είναι ο καταλύτης της για ποιότητα ζωής“.

Γεννημένος το 1931 στο Αγρίνιο, ήρθε στην Αθήνα μαζί με την οικογένειά του σε ηλικία 18 ετών. Σπούδασε Γλυπτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας και συνέχισε με υποτροφία στο Exole des Beaux – Arts στο Παρίσι. Στην πόλη του Φωτός έκανε και την πρώτη έκθεση του έργου του στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης. Ακολουθούν εκθέσεις σε πολλές πρωτεύουσες του κόσμου και το 1980 γίνεται καθηγητής Πλαστικής στο Ε.Μ.Π. της Αθήνας. Οι εκθέσεις συνεχίστηκαν σε διεθνές επίπεδο και ξεκίνησε και το συγγραφικό του έργο.