‘Οι άντρες είναι απλά όντα. Τί ζητούν; Φαί, σεξ και την ησυχία τους’. Ωραία τα λέτε στη θεωρία, αλλά πόσο θα θυσιάσουμε (εμείς οι γυναίκες) την πολύπλοκη φύση μας και το δαιδαλώδη τρόπο σκέψης προκειμένου να προσαρμοστούμε στο ‘μαμ κακά και νάνι’; Που, μην γελιέσαι, ξεκινάει από το Day 1 της ζωής του και μένει κάπως έτσι και για το υπόλοιπο. Πάντα με τις ανάλογες μικρομεταβολές. Αλλά για να μην απορείς άλλο, ας πάρουμε αναλυτικά κάθε δεκαετία της ζωής του μέχρι που αποχαιρετά τα εγκόσμια και αποδημεί εις Κύριον.

• Η πρώτη δεκαετία (που είναι 0-10 και όχι 10-20 που μου πηδάτε δεκαετίες για να νιώθετε νεότεροι). Έρχεται στον κόσμο ο πρίγκιπας και η μάνα του νιώθει ότι δημιούργησε το νέο θαύμα. Τον άντρα που θα επανορθώσει για όλους τους μαλάκες που γνώρισε η ίδια και που θα είναι ό,τι καλύτερο μετά το σουβλάκι με πίτα. Αν το αγόρι είναι πολύ άτυχο, θα θηλάζει μέχρι τα 6 αν και είναι σε θέση να φάει μπριτζόλα. Καμία γυναίκα δεν θα είναι ποτέ αρκετή γιατί η μανούλα τον έχει πασά και του ικανοποιεί τις ανάγκες πριν καν αυτός τις έχει.
• Η εφηβεία. Αθλητής και γόης στην καλύτερη, σπυριά και χυλόπιτες στη χειρότερη. Δεν έχει σημασία σε ποια κατηγορία ανήκει. Τα κορίτσια είναι τέρατα που τον θέλουν για εκμετάλλευση (καλά μου τα λεγες ρε μάνα) και καλά θα κάνει να μην μπλέξει ποτέ σοβαρά. Αν μεγάλωσε με άλλα κορίτσια, ίσως και να την γλιτώσεις την μπουνιά στο σχολείο, που είναι απόδειξη ότι σε γουστάρει μέχρι τρέλας και θα έκανε τα πάντα για σένα (;) Μπαίνει η μπάλα στη ζωή του και χάνει τα μυαλά του. Γιατί και ποιος δεν θα χανε το μυαλό του με ένα τόπι και ένα γήπεδο με λάσπες (;)
• Τα 20s. Προετοιμασία μπροστά στον καθρέφτη για έναν απλό καφέ με μία κοπέλα και αναποφάσιστα μούσια που δεν βγαίνουν πάντα ισομερώς. Ανακάλυψη του σεξ με μία σταθερή παρτενέρ (αχαχαχαχαχαχαχα) ή με εναλλαγή πολλών. Πολλή (μα πάρα πολλή) μπάλα και καθημερινά πρωινά φιλιά με τη μαμά του που του έχει τον καφέ στη σωστή θερμοκρασία. Τα 20s είναι η αληθινή εφηβεία του άντρα, όπου προσπαθεί να βρει το στίγμα του και το στιλ που θέλει να εδραιώσει (σε ποιο συρτάρι να τα έβαλε η μάνα του;)
• Ο 30something. Πολύ καλή φουρνιά αντρών που πια έχει ωριμάσει, μένει μόνος του, ξέρει τι θέλει, αγαπάει τις γυναίκες και έχει αναπτύξει τις επικοινωνιακές δεξιότητές του. Αν πίστεψες τα παραπάνω, σε ζηλεύω για την αθωότητα και το σκέρτσο σου. Η σκληρή αλήθεια είναι ότι τα 30s είναι τα χειρότερα γιατί ναι μεν νιώθουν ότι πρέπει να ωριμάσουν και να είναι κύριοι με τις γυναίκες, αλλά η μαμά τους τους ενημέρωσε νωρίς ότι καμία δεν είναι good enough και ‘σου φτιαξα παστίτσιο και ραβανί μωρό μου’. Το θετικό της υπόθεσης είναι ότι κοντεύουν τα 40.
• Η μέση ηλικία. Αν δεν περάσει μεγάλη κρίση επειδή η δουλειά δεν πάει καλά και ο βάζελος δεν έπαιξε καλή μπαλίτσα, μπορεί να σταθείς τυχερή γιατί η μπογιά του δεν περνάει και τόσο πια, η μαμά του είναι στα πίσω πίσω και δεν θυμάται πια πώς φτιάχνεται το ραβανί. Αν δεν έχει νοικοκυρευτεί, ήρθε η ώρα να το κάνει, αρκεί να μην είσαι συνομήλική του γιατί σε βλέπει σαν γριά (;) Θέλει να κάνει απογόνους για να διαιωνίσουν αυτή τη λαμπρή προσωπικότητα και θέλει η γυναίκα δίπλα του να είναι έξυπνη, δυναμική και εναλλακτική (not).
• Μετά τα 50. Χρειάζεται τη μητρική αγάπη περισσότερο από ποτέ. Κοντεύει να πάρει σύνταξη και θα τον έχεις όλη μέρα στο σπίτι να γκρινιάζει που δεν έχει να κάνει κάτι (αν δεν παίρνει σβάρνα τα καφενεία). Το σεξ παύει να είναι τόσο πολύ σημαντικό και τότε συνειδητοποιεί ότι έχει δύο άκρα που σκέφτονται. Επειδή το άλλο δεν το έχει δουλέψει ποτέ, παθαίνει κατάθλιψη και θέλει δύο στήθη να κουρνιάσει γιατί η ζωή είναι σκληρή και κάτι άλλο δεν είναι πια.

Μην μου παρεξηγηθείτε επειδή θεωρείτε ότι τους βάζω όλους στο ίδιο σακί. Προφανώς μιλάμε για τον κανόνα. Αν εσείς γνωρίζετε μία εξαίρεση, σας παρακαλώ να επικοινωνήσετε με το site και να αφήσετε τα στοιχεία του. Είμαστε πολλές, νέες και ήδη κουρασμένες.