Η Lolita Reversed παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο κοινό πριν δύο χρόνια. Θυμάμαι πως όλοι συζητούσαν για αυτήν την παράσταση. Πολύ σταδιακά έγινε talk of the town. Δίχασε κοινό και κριτικούς, και επανέφερε ερωτήματα από το παρελθόν ή γέννησε εντελώς καινούρια. Πειραματικό θέατρο, τα όρια μεταξύ ποίησης και θεάτρου, τα κλασικά κείμενα και πόσο μπορούμε να παρέμβουμε σε αυτά.

Δύο χρόνια μετά τα ερωτήματα που έφερε στην επιφάνεια η Lolita Reversed δε φαίνεται να έχουν πάψει να μας ταλανίζουν. Ο Χρήστος Καρρασαβίδης, ωστόσο, δεν το βάζει κάτω. Φέρνει στο προσκήνιο για ακόμη μία φορά την κλασική, πια, ιστορία της Lolita. Αυτήν τη φορά πιο τολμηρή, πιο σκληρή, πιο άγρια, πιο σκοτεινή. Lolita Reversed: DARK.

«Lolita Reversed: DARK», λοιπόν. Τι είναι αυτό που σας έκανε να θέλετε να επιστρέψετε ξανά στη Lolita;

Η πρώτη «Lolita Reversed» ήταν μια ποιητική αλληγορία πάνω στην βίαιη ενηλικίωση και στα πάθη που ορίζουν τις ζωές των ανθρώπων. Ένιωθα την ανάγκη να εισχωρήσουμε περισσότερο στην ψυχοσύνθεση των χαρακτήρων και να αναδύσουμε στην επιφάνεια τις πιο κρυφές πτυχές τους, να τους φέρουμε αντιμέτωπους με εντελώς οριακές καταστάσεις. Στην πραγματικότητα ήθελα να τους φέρω αντιμέτωπους με τους μεγαλύτερους φόβους τους και τα μεγαλύτερα πάθη τους ώστε να δούμε πώς αντιδρούν στα άκρα.

Τι διαφορές θα έχει η νέα παράσταση από τη «Lolita Reversed», όπως μας την πρωτοπαρουσιάσατε; Πιστεύετε πως είχαν μείνει κάποια κενά, τα οποία έρχεται να συμπληρώσει η νέα παράσταση;

Η νέα «Lolita Reversed: Dark» είναι μια εντελώς καινούρια παράσταση. Το κείμενο έχει ξαναγραφτεί, η σκηνοθεσία έχει αλλάξει εκ βάθρων ενώ έχει αυξηθεί κι η διάρκεια, φτάνοντας πλέον τις 2 ώρες καθαρού θεατρικού χρόνου. Η Dark εκδοχή λοιπόν περιέχει εξαιρετικά σκληρές σκηνές κρατώντας ασφαλώς την μέσω ποιητικού πρίσματος οπτική. Στην πρώτη εκδοχή αποκρύπταμε εσκεμμένα κάποια πράγματα προκειμένου να δημιουργήσει ο θεατής μόνος του τις συνδέσεις. Πλέον προσπαθούμε να τον οδηγήσουμε σε μια συγκεκριμένη διαδρομή. Αυτή που ίσως είχε φοβηθεί να ακολουθήσει.

Και «Τα Τέσσερα Κοριτσάκια» και η «Lolita» είναι κλασικά κείμενα τα οποία έχετε διασκευάσει με κάποιον τρόπο. Όλοι έχουμε αγαπημένα κείμενα στα οποία ανατρέχουμε κατά καιρούς. Έτσι λειτουργούν οι διασκευές για εσάς ή είναι κάτι άλλο που σας κινεί;

Η αλήθεια είναι πως δεν πρόκειται για διασκευές, αλλά για την δημιουργία ολοκαίνουριων κειμένων που είναι εμπνευσμένα από τα διάσημα αυτά έργα, εν προκειμένω του Ναμπόκοφ και του Πικάσο. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει ούτε μια ατάκα από τα πρωτότυπα κείμενα αλλά είναι γραμμένα εξ ολοκλήρου από εμένα. Προφανώς εμπνέομαι από κείμενα που με στιγμάτισαν, από μυθιστορήματα που χρησιμοποιούν έναν υπέροχο τρόπο γραφής αλλά δεν βρίσκω κάτι εξαιρετικά ενδιαφέρον στην απλή διασκευή ή στη μετάπλαση από τη μία τέχνη στην άλλη. Με ενδιαφέρει η ολοκληρωτική δημιουργία που ξεκινά από την ιδέα, συνεχίζει στο κείμενο, έπειτα στη σκηνοθετική προσέγγιση και τελικά στο αποτέλεσμα. Θέλω να έχω την εποπτεία όλου του πράγματος, γι’ αυτό στην πραγματικότητα δεν είμαι συγγραφέας ή σκηνοθέτης με τη συνηθισμένη έννοια. Προτιμώ τον χαρακτηρισμό δημιουργός.

Με το κείμενο της Lolita από τον Ναμπόκοφ πότε ήρθατε για πρώτη φορά σε επαφή; Τι ήταν αυτό που σας γοήτευσε στην ιστορία της Lolita;

Πρώτη φορά διάβασα το μυθιστόρημα του Ναμπόκοφ, κάπου μια δεκαετία πίσω και για να πω την αλήθεια ο καταπληκτικός τρόπος γραφής του -βρίθει εικόνων, παρομοιώσεων, ποίησης και λεξιλαγνείας- το κατατάσσουν στη σκέψη μου ως το κορυφαίο έργο του 20ου αιώνα. Έχω ανατρέξει πολλές φορές στις σελίδες του -μόνο και μόνο για να φτιάξω την πρώτη «Lolita Reversed» το διάβασα τρεις φορές- και κάθε φορά εντυπωσιάζομαι από κάτι καινούργιο. Αυτό που παραμένει πάντα το πλέον θαυμαστό, όμως, όλων, είναι πως έχει καταφέρει να παρουσιάσει ένα τόσο άγριο και τρομακτικό θέμα όπως αυτό της ερωτικής σχέσης του μεσήλικα καθηγητή με τη δωδεκάχρονη Λολίτα, με μια καλλιέπεια και μια ποιητικότητα που σε αφήνουν άναυδο.

Είστε πολύ ενεργός στα social media και έχετε χτίσει σταδιακά μία πολύ ισχυρή σχέση με το κοινό σας. Ο κόσμος έρχεται στο θέατρο λόγω του Instagram ή έρχεται στο Instagram λόγω του θεάτρου;

Ο λογαριασμός μου στο Instagram (@christoskar) είναι η αλήθεια πως ακολουθείται από χιλιάδες άτομα, γιατί κατά τη γνώμη μου βρίσκουν στα κείμενα και στις λεξιπλασίες μου, σκέψεις τις οποίες έχουν κάνει κι οι ίδιοι ή πράγματα που έχουν νιώσει γραμμένα με έναν διαφορετικό, ίσως λίγο κυνικό τρόπο. Προφανώς υπάρχει με σχέση μεταξύ του κοινού του instagram και των παραστάσεων. Κάποιοι έρχονται γιατί τους αρέσουν αυτά που γράφω στα social κι έχουν την περιέργεια να δουν τις παραστάσεις μου αλλά κι ίσως το μεγαλύτερο μέρος του κοινού με ακολουθεί επειδή ακριβώς θεωρεί όμορφες τις παραστάσεις μου. Στην πραγματικότητα είναι ένας λογαριασμός που ελάχιστα βασίζεται στην εικόνα, αλλά στηρίζεται στο λόγο.

Πρεμιέρα. Σβήνουν τα φώτα στην αυλαία, οι ηθοποιοί παίρνουν τις θέσεις τους. Ποια είναι η τελευταία σας σκέψη προτού αρχίσει η παράσταση;

Αν τα πάντα είναι στη θέση τους, αν ηθοποιοί είναι χαλαροί κι έτοιμοι να τα δώσουν όλα, αν το καθετί θα γίνει όπως έχει σχεδιαστεί κι αν οι θεατές έχουν κλείσει τα κινητά τους.

Υπάρχει κάποια από όλες τις δουλειές που έχετε κάνει μέχρι τώρα την οποία να ξεχωρίζετε λίγο παραπάνω;

Δεν μπορώ να πω πως ξεχωρίζω κάποια από τις δουλειές μου, ειδικά από τις τρεις πιο πρόσφατες. Τρέφω μια ιδιαίτερη αδυναμία στην πρώτη «Lolita Reversed» κυρίως γιατί ήταν η αρχή όλων και σε ένα δεύτερο επίπεδο, η παράσταση που όταν πρωτοπαρουσιάστηκε, έδειξε ένα νέο είδος ποιητικού θεάτρου. Αλλά δεν μπορώ να μην θεωρήσω ισάξια κι ίσως πιο ώριμα «Τα Τέσσερα Κοριτσάκια», το πλέον δύσκολο εγχείρημα που έχω αναλάβει και που κατάφερε με κάποιο τρόπο να δημιουργήσει ένα φανατικό κοινό. Σε ό,τι αφορά την ολοκαίνουρια «Lolita Reversed: Dark», ήταν ένα τεράστιο στοίχημα, η μεγαλύτερη σε διάρκεια από όλες τις παραστάσεις μου κι η πλέον σκληρή. Νομίζω πως όλες είναι αδιαίρετα κομμάτια του μυαλού μου κι άρα τις λογίζω ως ενιαίες.

Κύριε Καρρασαβίδη, υπάρχει κάτι πιο γοητευτικό από ένα κορίτσι με θλιμμένο βλέμμα και βραχιόλι από κοχύλια στον αστράγαλο;

Βεβαίως κι υπάρχει: Ένα κορίτσι με θλιμμένο βλέμμα, βραχιολάκι στον αστράγαλο που δεν θα ψήφιζε ποτέ τους φασίστες.

Δώστε μία συμβουλή σε κάθε θεατή της «Lolita Reversed: DARK» και κάντε μία ευχή για αυτήν τη νέα δουλειά.

Θα τον προέτρεπα να είναι ανοιχτός στη σκέψη του, να δοκιμάσει το πειραματικό ποιητικό θέατρο που προτείνουμε, να πιστέψει στη νέα γενιά και να έχει -επιτέλους- κλειστό το κινητό του την ώρα της παράστασης. Όσο για ευχή, αυτό που θα ήθελα είναι το ίδιο που ελπίζω σε κάθε νέα μου δουλειά: να είναι καλύτερη από την προηγούμενη.