«Αγάπα τον πλησίον σου με τα ελαττώματά του!»

Σε όλη μας την ζωή, μερικοί κιόλας ακόμα και από την στιγμή που γεννιόμαστε, έχουμε έναν διπλανό. Έναν άνθρωπο που στέκεται δίπλα μας, όχι απαραίτητα από επιλογή, μπορεί και τυχαία. Μπορεί να τον ξέρουμε, μπορεί και να μην τον ξαναδούμε ποτέ μας. Στο σπίτι αυτός ο διπλανός είναι ο αδερφός ή η αδερφή μας. Στο σχολείο εκείνο το παιδάκι που από όλα τα γαμάτα παιδάκια του σχολείου εσένα σε βάλανε να κάτσεις με αυτό. Στο πανεπιστήμιο η κολλητή σου. Στον στρατό το παλικάρι που ροχαλίζει σαν τρένο. Στο λεωφορείο ο κυριούλης με το καροτσάκι της λαϊκής που κατέβηκε μια στάση πριν από την δική σου. Στο σινεμά η κυριούλα που γελάει συνέχεια σε άκυρες στιγμές του έργου ή ο κύριος που πνίγεται κάθε τρία λεπτά από τσιγαρόβηχα. Στον θάλαμο του νοσοκομείου η γιαγιούλα που θα σε προσέχει και θα σε ρωτάει αν θέλεις τίποτα όσο λείπει η μητέρα σου. Στο γήπεδο… Ώπα, εδώ είμαστε! Τι γίνεται στο γήπεδο; Ποιος είναι αυτός που κάθεται δίπλα σου;

Δεν μου αρέσει να βάζω ταμπέλες στους ανθρώπους αλλά σίγουρα αυτός που θα κάτσει δίπλα σου στο γήπεδο, ακόμα κι αν είναι φίλος σου και έχετε πάει παρεούλα, θα ανήκει σε μία από τις παρακάτω κατηγορίες. Και πάνω του θα βρεις πολλές ομοιότητες με “διπλανούς” της ζωής σου:

• Ο υπερβολικά “παθιασμένος”

Είναι ο τύπος που από τη στιγμή που ο διαιτητής θα σφυρίξει την έναρξη του αγώνα, θα αρχίσει να φωνάζει, να χειροκροτεί και να ζει την κάθε φάση σαν να είναι η πιο κρίσιμη του παιχνιδιού. Σαν να παρακολουθεί τελικό Champions League στον οποίο παίζει η ομάδα του, ενώ για την ακρίβεια παρακολουθεί το Μεικτή Άνω Περδικούλας – Αναγέννηση Κάτω Ραχούλας. Δεν του αρκεί η απλή νίκη, θέλει νίκη μεγάλης έκτασης ή με ανατροπές για να την πανηγυρίσει αναλόγως! Αντιστοίχως στη ζωή είναι εκείνος ο τύπος που δεν χάνει διαδήλωση για διαδήλωση και μανούρα για μανούρα, που θα έχει μουσικές εμμονές σαν να ήταν έφηβος και θα ακολουθεί το ίνδαλμά του σε σκυλάδικα και αεροδρόμια μέχρι να πάει 80, που γίνεται μονομανής με κάποιο χόμπι ή πιστεύω του, όπως η ζωοφιλία ή η υγιεινή ζωή.

• Ο μόνιμα “αδικημένος” 

Είναι εκείνος που τα έχει βάλει με τον διαιτητή. Όχι, δεν περιμένει μια φάση σε αυτόν τον αγώνα που ο διαιτητής αδίκησε την ομάδα του για να αρχίσει το κράξιμο. Έχει αρχίσει πριν την έναρξη, γιατί θυμάται έναν αντίστοιχο αγώνα πριν 8 χρόνια όπου ο ίδιος διαιτητής δεν είχε δώσει στο 38^ο λεπτό του παιχνιδιού φάουλ υπέρ της ομάδας του! Και ελεύθερη βολή να χάσει ένας παίκτης της ομάδας του, θα φταίει ο διαιτητής γιατί έδωσε υπέρ του φάουλ ενώ ήταν κρύος! Στην καθημερινότητα θα τον βρεις στις κάλπες και στα φόρουμ όπου πάντα φταίνε οι άλλοι που του καταστρέφουν τη ζωή και ποτέ αυτός.

• Ο “έχω έναν φίλο”.

Είναι ο τύπος που έχει έναν φίλο. Έχει και άλλους αλλά κυρίως έχει αυτόν ΤΟΝ φίλο. Ο οποίος φίλος έχει κάνει, έχει πει και έχει δει τα πάντα στη ζωή του! Μέσα στην ώρα που θα τον έχεις δίπλα σου θα τον αναφέρει τουλάχιστον 3 φορές. Όσες φορές σου απευθύνει τον λόγο η πρότασή του θα ξεκινάει κάπως έτσι “Έχω έναν φίλο…’’. Η αλήθεια είναι πως δεν γνωρίζουμε σίγουρα αν αυτός ο φίλος υπάρχει. Στο περιβάλλον σου είναι εκείνος ή εκείνη που μην έχοντας πολλές εμπειρίες στη ζωή του, για να συμμετέχει στις συζητήσεις θα αναφέρει πάντα εμπειρίες κάποιου τρίτου, που είναι πολύ cool ή “περπατημένος”.

• Ο ξερόλας ή αλλιώς “άκου με, ξέρω εγώ…”

Είναι το διδυμάκι της παραπάνω κατηγορίας. Ο “πλησίον” του “έχω έναν φίλο”. Είναι ο τύπος αυτός που δεν “έχει έναν φίλο που ξέρει”, γιατί πολύ απλά είναι ο ίδιος ο τύπος που ξέρει τα πάντα. Και όταν λέμε τα πάντα, εννοούμε τα πάντα! Ξέρει μέχρι και πόσο κάνει Οιδίπους επί Κολωνώ! Θα τον/τη βρεις συνήθως ως το νέο ταίρι ενός φίλου ή μιας φίλης σου που θα σας ζαλίσει με τις παρεμβάσεις του στην κοινή σας έξοδο, ή στα social media όπου θα πεταχτεί κάτω από κάθε στάτους σου για να σου “ανοίξει τα μάτια” για την αλήθεια που ως “ψαγμένος/-η” κατέχει σε αποκλειστικότητα.

• Ο ήσυχος

Ωραία κατηγορία. Και κυρίως ήσυχη! Είναι αυτός ο τύπος που θα κάθεται ήδη στη θέση του όταν θα μπεις και εσύ να κάτσεις στη θέση σου, ανάλογα με το γήπεδο μπορεί να φοράει και γυαλιά ηλίου, θα έχει τα χέρια στις τσέπες του μπουφάν και το κεφάλι του θα στρίβει μέχρι 45^ο αριστερά και δεξιά αν βρίσκεται σε κεντρική θέση ή θα είναι καρφωμένο σε ευθεία αν βρίσκεται σε κάποιο πέταλο. Συνήθως είναι αυτός ο τύπος που κάθεται κατά κάποιο μυστήριο λόγο στην ίδια πάντα θέση και όχι, δεν έχει διαρκείας εκεί! Γενικότερα θα τον/την πετύχεις στη σχολή να είναι εκείνος/εκείνη που βλέπετε πάντα στο μάθημα αλλά που κανείς δεν ξέρει πολλά πράγματα γι’ αυτόν/αυτήν, ή στην παρέα σου, να είναι το συμπαθητικό εκείνο πρόσωπο που σας συνοδεύει αθόρυβα στην παρέα και που προσπαθείς να το κάνει να ανοιχτεί.

• Ο πεινασμένος

Είναι ο τύπος που σίγουρα δεν πρόλαβε να φάει πριν πάει στο γήπεδο. Αυτός που θα φάει τα πάντα! Σάντουιτς, πατατάκια, κοκακόλα, τα νύχια του! Είναι η χαρά του κυλικείου και του “περατζάρη” ( = αυτός που περνάει από θύρα σε θύρα με καφέδες, ξηρούς καρπούς κλπ). Αν δεν σε ενοχλεί να ακούς κάθε 5 δεύτερα το “φτου” του πασατέμπου, τότε είναι ευτύχημα να κάτσεις δίπλα του, μπορεί και να σε κεράσει τίποτα! Έξω από το γήπεδο είναι ο ξάδελφος ή η ξαδέλφη εξαιτίας του οποίου ξέρεις ότι πρέπει να φτιάξεις διπλή ποσότητα φαγητού όταν καλέσεις συγγενείς σε τραπέζι, ή ο συμφοιτητής ή συνάδελφος που πάντα θα έρθει να σε ρωτήσει “αθώα” τι τρως περιμένοντας να του προσφέρεις μια μπουκίτσα (και δύο και τρεις, να το μοιραστείτε τέλος πάντων!).

• Ο οικογενειάρχης

Αγαπάμε αυτήν την κατηγορία. Είναι οι τύποι, οι μπαμπάδες. Που φέρνουν και τα παιδιά τους στο γήπεδο. Από 1 έως 2 στον αριθμό. Παραπάνω είναι υπερβολή (και θα δούμε παρακάτω γιατί). Εντάξει, τα πιτσιρίκια μπορεί να κάνουν συνέχεια ερωτήσεις αλλά ο τύπος είναι ξηγημένος. Τους δείχνει από μικρά τον δρόμο. Μπορεί και να τον δείτε λίγο πριν το τέλος του αγώνα να τα παίρνει και να φεύγει από το γήπεδο, το ένα κοιμισμένο στην αγκαλιά και το άλλο να σέρνεται από τη νύστα (γι’ αυτό από 1 έως 2, δεν έχει χέρι για τρίτο) αλλά είπαμε, στηρίζουμε αυτή την κατηγορία. Σαν τις μαμάδες και τους μπαμπάδες που σταματάς να χαζέψεις στον δρόμο, στο μετρό ή στο πάρκο, επειδή δεν φωνάζουν ή δεν μιλούν αδιάφορα στα παιδιά τους αλλά κάνουν αγκαλίτσες και ολόκληρους διαλόγους για να τους εξηγούν πράγματα.

• Ο “τα ’χω χαμένα”

ΟΚ! Δεν τα έχει χαμένα για ίδρυμα ο άνθρωπος. Αλλά είναι εκείνος ο τύπος που μπορεί να συνδυάσει απόλυτα στην ίδια πρόταση το “σήκω φύγε παλιοπαλτό από εδώ μέσα” με το “μπράβο παιχταρά μου” αναφερόμενος στον ίδιο παίκτη για φάσεις με διαφορά μερικών δευτερολέπτων! Γενικότερα είναι εκείνος ο φίλος ή εκείνη η φίλη που δεν βάζει γλώσσα μέσα του/της και που στις σοβαρές συζητήσεις δεν τον/τη βρίσκεις πουθενά γιατί πάντα είναι ήξεις-αφίξεις.

• Η κοπέλα “δεν ανήκω εδώ”

Το γήπεδο είναι unisex, ασυζητητί! Πάρα πολλές κοπέλες απολαμβάνουν να πηγαίνουν στο γήπεδο. Υπάρχει όμως και η κοπέλα αυτής της κατηγορίας. Είναι η κοπέλα αυτή που η φωτογραφία της στο γήπεδο λίγες ώρες μετά τη λήξη του παιχνιδιού ή ακόμα και στο ημίχρονο της αναμέτρησης θα φιγουράρει σε όλα τα σάιτ με τίτλο «Οι όμορφες παρουσίες στις εξέδρες». Και είναι όντως όμορφες. Απλά η παρουσία τους θα ταίριαζε περισσότερο σε ένα άλλο μέρος. Δεν το έχω τεστάρει η ίδια αλλά “έχω έναν φίλο” που μια φορά ρώτησε μια τέτοια κοπέλα ποιος είναι ο αγαπημένος της παίκτης στον αγώνα και του απάντησε ο Ρονάλντο (όχι, δεν έβλεπαν ματς στο Μπερναμπέου!). Εκτός από το γήπεδο θα τη βρεις σε μπαρ, σε συναυλίες ή σε τελετή αποφοίτησης να είναι ντυμένη και μακιγιαρισμένη σαν τραγουδιάρα πίστας.

• Ο “πήρα την κοπέλα μου στο γήπεδο”

Ίσως η πιο ενοχλητική κατηγορία από όλες. Ο τύπος πήρε την κοπέλα μαζί του στο γήπεδο για να αποφύγει την γκρίνια και αυτό φαίνεται στην φάτσα του. Η τύπισσα βαριέται το γήπεδο και αυτό επίσης φαίνεται στη φάτσα της. Ο τύπος βλέπει τον αγώνα αλλά είναι στην τσίτα. (Ρωτήστε αυτόν, μη ρωτάτε εμένα γιατί). Η τύπισσα ρωτάει κάθε 20 λεπτά πόσο έχει ακόμα. Αν κάθεστε δίπλα τους έχετε κάθε δικαίωμα να της πείτε ότι όλα τα γήπεδα έχουν χρονόμετρα που δείχνουν την ώρα. Ένα τέτοιο ζευγάρι βρίσκεις συνήθως ανάμεσα σε χρόνια παντρεμένους ή δεσμευμένους που “πρέπει” να κάνουν τα πάντα μαζί προκειμένου να “γλυτώσουν” τα χειρότερα από την γκρίνια.

Πάντως ξέρεις κάτι; Κι εσύ κι εγώ σε κάποια από τις παραπάνω κατηγορίες ανήκουμε…