«Ο κεραυνός που χτυπάει τις καρδιές του νεαρού Φλορεντίνο Αρίσα και της συνομήλικής του Φερμίνα Δάσα διακόπτεται απότομα από τη σφοδρή αντίδραση του πατέρα της και ακυρώνεται με το πέρασμα του χρόνου, όσον την αφορά. Ο Φλορεντίνο θα παραμείνει συναισθηματικά ανάπηρος σχεδόν για όλη του τη ζωή, μη μπορώντας να την ξεχάσει. Η Φερμίνα, αντίθετα, υποκύπτει στα θέλγητρα ενός γοητευτικού και έμπειρου γιατρού, φτιάχνει οικογένεια και εκλογικεύει την απώλεια του πρώτου άντρα στη ζωή της. Με φόντο τις ακτές της Καραϊβικής και δαμόκλειο σπάθη την τρομερή αρρώστια της εποχής, τη χολέρα, οι δύο πρωταγωνιστές επιζούν σαν να είναι απρόσβλητοι από την επιδημία, λόγω της δύναμης με την οποία ερωτεύτηκαν. Θα συναντηθούν μόνον όταν ο σύζυγος της Φερμίνα πεθάνει και το πεδίο για τον Φλορεντίνο είναι και πάλι ελεύθερο. Όχι μόνο δεν την ξέχασε -μετά από 51 χρόνια, 9 μήνες και 4 ημέρες που έχουν περάσει- αλλά δεν την ξεπέρασε ποτέ, και το ψήγμα της ελπίδας μέσα του έμεινε ζωντανό και ενεργό». Μια υπέροχη ιστορία αγάπης. Μια ιστορία για τον έρωτα, τον ανεκπλήρωτο, τον πιο καταλυτικό! Δυο νέοι ερωτεύονται, αλλά ο πατέρας της κοπέλας έχει άλλα σχέδια. Πατέρας και κόρη φεύγουν για την πόλη με αποτέλεσμα ο έρωτας τους να λήξει άδοξα. Αυτός δεν την ξεπέρασε ποτέ, αυτή παντρεύτηκε έναν γιατρό και έκανε οικογένεια. Όταν εκείνος πεθαίνει, εμφανίζεται στο προσκήνιο ξανά ο πρωταγωνιστής πιο ερωτευμένος παρά ποτέ, πενήντα χρόνια μετά. Η ιστορία, που ξεχειλίζει από συναίσθημα, λαμβάνει χώρα στη Λατινική Αμερική. Τρυφερός και ευαίσθητος ο Marquez, μας μεταφέρει με αριστοτεχνικό τρόπο τα τόσο έντονα συναισθήματα των πρωταγωνιστών, με αποτέλεσμα να ταυτιζόμαστε μαζί τους. Αυτό που είναι μοναδικό και το οποίο ξεχώρισα, είναι πως η απώλεια της γυναίκας που αγαπάει δεν τον διέλυσε, αλλά αντίθετα, ό,τι ζούσε το ζούσε με απώτερο σκοπό εκείνη. Το έργο μεταφέρθηκε και στον κινηματογράφο. « Ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες γεννήθηκε στις 6 Μαρτίου του 1927 στην Αρακατάκα, ένα παραλιακό χωριό της Κολομβίας, όπου μεγάλωσε κοντά στους παππούδες του από τη μεριά της μητέρας του. Το 1947 άρχισε στο Πανεπιστήμιο της Μπογκοτά τις σπουδές του στα νομικά και τις πολιτικές επιστήμες και τον ίδιο χρόνο η εφημερίδα Ελ Εσπεκταδόρ δημοσίευσε το πρώτο διήγημά του με τίτλο « Η τρίτη παραίτηση». Το 1948 μετακόμισε στην Καρταχένα των Δυτικών Ινδιών κι εκεί άρχισε να εργάζεται ως δημοσιογράφος στην εφημερίδα « Ελ Ουνιβερσάλ». Στη συνέχεια συνεργάστηκε με πολλά περιοδικά και εφημερίδες στην Αμερική και την Ευρώπη. Το πρώτο μυθιστόρημά του, « Τα νεκρά φύλλα», εκδόθηκε το 1955 και ακολούθησαν τα έργα « Κακιά ώρα», « Ο Συνταγματάρχης δεν έχει κανέναν να του γράψει» και « Η κηδεία της μεγάλης μάμα». Το 1967 κυκλοφόρησε το έργο « Εκατό χρόνια μοναξιά», μυθιστόρημα που αποκόμισε αμέσως τις θετικότερες κριτικές και κέρδισε το αναγνωστικό κοινό, καθιερώνοντας έτσι τον Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες ως έναν από τους μεγαλύτερους συγγραφείς της εποχής μας. Στο τεράστιο έργο του, που το 1982 του χάρισε το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας, συμπεριλαμβάνονται και τα μυθιστορήματα: « Το φθινόπωρο του Πατριάρχη», « Χρονικόν ενός προαναγγελθέντος θανάτου», « Ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας», « Δώδεκα διηγήματα περιπλανώμενα» και « Περί έρωτος και άλλων δαιμονίων». Επίσης έγραψε άρθρα σε περιοδικά, βιβλία με διηγήματα και κινηματογραφικά σενάρια. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του είχε αποσυρθεί από τη δημόσια ζωή καθώς αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας. Πέθανε στις 17 Απριλίου 2014, σε ηλικία 87 ετών, στην Πόλη του Μεξικού όπου είχε εγκατασταθεί από το 1961».