Για να είμαι ειλικρινής το πιο κοντινό που έχω ζήσει σε σχέση εξ’ αποστάσεως είναι να μην κοιμάμαι κάτι σχολικές νύχτες για να κάνω παρέα στον ανεκπλήρωτο έρωτα μου που σπούδαζε στο Λονδίνο. Κοινώς, μάλλον δεν ξέρω και πολλά. Παρ’ όλα αυτά έχω ζήσει τις σχέσεις και προβλήματα φίλων μου σαν να ήταν δικά μου. Και πίστεψέ με, δεν ήταν καθόλου ωραίο αυτό που έβλεπα. Αυτό όμως, δεν πιστεύω πως με κάνει να ξέρω λιγότερα για αυτές τις σχέσεις απ’ ότι εσύ, απλώς με κάνει να τις έχω ζήσει διαφορετικά. Και το διαφορετικό δεν είναι πάντα κακό, είναι μια άποψη που λέω και θα λέω σε όποιον φίλο μου έρθει να μου πει το πρόβλημά του. Δεν είμαι εδώ όμως για να κρίνω κανενός την σχέση, παρά μόνο για να τονίσω τα υπέρ και τα κατά μιας τέτοιας σχέσης από απόσταση.

Η απόσταση σκοτώνει την σχέση. Όχι όμως ακαριαία, αλλά αργά και βασανιστικά. Έρχονται μέρες που θέλεις όσο τίποτα να δεις τον άλλον και δεν αρκείσαι στο να τον βλέπεις στην οθόνη του υπολογιστή. Δεν λέω, πολύ καλό το Skype και το Viber αλλά δεν μπορείς να τον αγγίξεις, να τον φιλήσεις. Να είστε ένα κανονικό ζευγάρι σαν όλα τα υπόλοιπα. Δεν μπορείς να πας για ποτό, να πας για φαγητό ή έστω ένα σινεμά. Αντί αυτού, βλέπετε μια ταινία online ταυτόχρονα. Συμβιβάζεσαι σε πάρα πολλά πράγματα κάθε μέρα, που στην πραγματικότητα δεν μπορείς να κάνεις και τίποτα γι’ αυτό. Γιατί υπάρχει αγάπη. Για πόσο όμως;

Κοιμάσαι αγκαλιά με τον υπολογιστή σου παράλληλα με τον άλλον. Είναι αστείο όμως το πώς φώναζες τόσο καιρό για την ραδιενέργεια του κινητού στο κομοδίνο σας. Βγαίνεις έξω και ξεροσταλιάζεις πάνω από το Whatsapp ενώ κάθε φορά που έβγαινες με την παρέα σου ξεχνούσες το κινητό σπίτι ή τσαντιζόσουν με όποιον το κοιτούσε συνέχεια. Τσακώνεσαι και αντί να έρθει να σε βρει, να πας να τον βρεις, σπάς τον έναν υπολογιστή μετά τον άλλον. Και είναι φυσιολογικό να τα κάνεις όλα αυτά γιατί είστε μακριά και πως αλλιώς μπορείτε να είστε μαζί αν όχι μέσω ίντερνετ και των σχετικών; Αλλά κουράζεσαι. Και οι χωρισμοί λόγω απόστασης είναι οι χειρότεροι. Οι πιο λυπηροί. Γιατί ενώ υπάρχει πολύ αγάπη, πεθαίνει ο έρωτας και φτάνεις σε αδιέξοδο. Και μερικές φορές η αγάπη από μόνη της δεν φτάνει, θέλει και στηρίγματα.

Το να μένεις όμως μακριά από τον σύντροφό σου, έχει και τα καλά του.

Κάνεις τα ταξίδια σου, σε Νέα Υόρκη και Λονδίνο. Σε Παρίσι και Βοστόνη. Ζείτε τον έρωτα εκτός των συνόρων της Ελλάδος. Σε μέρη μακρινά από την βάση σας. Περνάτε ένα μίνι honeymoon. Και αποχωρίζεστε ο ένας τον άλλον με ακόμη περισσότερη αγάπη και ακόμη περισσότερο κουράγιο για να αντιμετωπίσετε, χώρια ξανά, τους επόμενους μήνες. Άσε που λένε πως η απόσταση κάνει κάλο. Για λίγο. Και αν πρώτα έχεις περάσει χρόνο μαζί με τον άλλον. Πραγματικά μαζί όμως. Σου δίνει ο άλλος, από επιλογή του ή μη, τον χώρο σου, τον χρόνο σου. Να ζήσεις πράγματα με τους φίλους σου που ίσως να μην μπορούσες αν ήταν εδώ 24/7. Γιατί έχεις την σχέση σου αλλά και την ελευθερία σου. Μεγάλο πλεονέκτημα για ανθρώπους που νιώθουν από πολύ νωρίς αυτό το πνίξιμο. Άσε που πολλές φορές υπάρχουν θέματα που κρύβεις κάτω από το χαλάκι γιατί απλώς μπορείς να μην τα αντιμετωπίσεις τώρα. Πράγμα που δεν ξέρω αν είναι καλό ή κακό. Γιατί από την μία σου “δίνει” περισσότερο χρόνο με τον άλλον αλλά από την άλλη, θα έρθει η ώρα που θα πρέπει να τα αντιμετωπίσετε μαζί και ίσως να έχουν μεγαλώσει μέχρι τότε.

Και θα ξαναπώ πως δεν είμαι εδώ για να κρίνω την σχέση κανενός και αν εσύ και το αγόρι σου, ή εσύ και το κορίτσι σου αντίστοιχα, έχετε βρει τον τρόπο να κάνετε τη σχέση σας να πετύχει ακόμα και αν είστε χιλιάδες μίλια μακριά ο ένας από τον άλλον, εμένα μου φτάνει. Απλώς βλέπω ανθρώπους να βασανίζονται κάθε μέρα με το θέμα απόστασης. Να κερατώνουν, να στενοχωριούνται και να προσπαθούν. Και κάθε φορά αναρωτιέμαι, τι νόημα έχει να πιάνεσαι από όλα τα μικρά προβλήματα της σχέσης σου μόνο και μόνο γιατί σου φταίει η απόσταση; Δεν μιλάω για 365 ημέρες χώρια, μιλάω για 730, 1.095, 1.460.Γιατί έχω δει όλους αυτούς τους αριθμούς να συμβαίνουν και να λειτουργούν μερικές φορές. Είναι λόγω της υπομονής που έχουν και οι δύο. Το πόσο καλά ταιριάζουν και της κοινής (!) προσπάθειας που κάνουν κάθε μέρα.

Μιλώντας όμως στατιστικά, οι σχέσεις από απόσταση δεν κρατάνε πολύ. Εδώ παλεύουμε να συντονιστούμε Βούλα με Κηφισιά, θα συντονιστούμε σε ΗΠΑ με Αθήνα;