Σε μια Ελλάδα που συνεχώς αλλάζει το πολιτικό σκηνικό, που από πράσινη γίνεται γαλάζια και από γαλάζια γίνεται ροζ, πόσο ξεκάθαρα μπορεί να είναι τα μυαλά των νέων πριν ξεστομίσουν το που ανήκουν πολιτικά;

Η εβδομάδα που μας πέρασε ήταν μια εβδομάδα γεμάτη έρωτες, φιλιά και καρδούλες. Ζευγαράκια να περπατούν αμέριμνα στα στενά της Αθήνας, στους πιο κεντρικούς δρόμους των προαστίων. Το ένα έφερε το άλλο και αναρωτήθηκα κοιτώντας όλους τους ερωτευμένους εκεί έξω, αν τελικά υπάρχει έρωτας μεταξύ δύο ανθρώπων από διαφορετική πολιτική κατάταξη.

Την απάντηση την έχω μέσα μου και σε διαβεβαιώ εξ’ αρχής, πως όχι μόνο υπάρχει, είναι και ωραίος. Το έχω ζήσει και θα το ξαναζούσα ένα εκατομμύριο φορές ακόμη, διότι το πολύ ίδιο δεν βγάζει και πουθενά μερικές φορές. Όπως και το πολύ διαφορετικό.

Αφού λοιπόν, δεν μπορούμε να καταλάβουμε το που ανήκουμε εμείς, πως μπορούμε να εξηγήσουμε το που ανήκει εκείνος ο γαμάτος τύπος που γνωρίσαμε πριν μερικές εβδομάδες; Πόσο μάλλον να δούμε αν λειτουργεί κάτι που είναι από την ρίζα του διαφορετικό; Ξέρει τι είναι Αριστερά ή νομίζει πως είναι ό,τι πρεσβεύει η σημερινή κυβέρνηση; Αυτά και άλλα τόσα θέλω να μου απαντήσει κάποιος πριν έρθει και μου πει πως στον έρωτα μπορεί να μπει μπροστά και πίσω απ’ όλα το κόμμα στο οποίο ανήκουν οι ενδιαφερόμενοι.

Στην αρχή, δεν σε νοιάζει γιατί δεν ξέρεις. Τον κόβεις πάνω κάτω τον άλλον, ακούς τι έχει να σου πει, καταλαβαίνεις πέντε δέκα πράγματα. Στην συνέχεια, σου πετάει την παπάτζα του απολιτίκ. Πέφτεις, μα ξανασηκώνεσαι. Ύστερα από λίγο σου λέει πως είναι αριστερός μα αν τον ρωτήσεις σε τι πιστεύει δεν θα είναι ποτέ ξεκάθαρος απέναντί σου με στυλ σχεδόν διπλωματικό. Θεωρώντας πως οι αριστεροί είναι εκείνοι που πηγαίνουν από συναυλία σε συναυλία και πίνουν μπύρες σε παγκάκια θα σου περιγράψει μια τέτοια καθημερινότητα, λες και δεν υπάρχουν δεξιοί που το κάνουν αυτό. Όπως και να χει, θα δεις πως τελικά τη σήμερον ημέρα, αυτοί που λένε πως είναι αριστεροί είναι ίσως εκείνοι που είναι λιγότερο αριστεροί και από τους δεξιούς.

Το πρόβλημα όμως δεν είναι ούτε με την αριστερά ούτε με την δεξιά. Δεν είναι ούτε καν με τον συνδυασμό αυτών των δύο σε ένα (εξαιρετικό) ζευγάρι. Το πρόβλημα είναι πως σε μια χώρα που δεν ξέρει ούτε η ίδια τι είναι και προς τα που οδεύει, υπάρχουν άνθρωποι που απορρίπτουν μια κοπέλα επειδή είναι αριστερή (ο Θεός να την κάνει), έναν άντρα επειδή είναι δεξιός και vice versa. Στην ίδια χώρα υπάρχουν άνθρωποι που γκρινιάζουν σε μια δεξιά κυβέρνηση για ένα εισιτήριο του μετρό και σε μια ακόμη πιο δεξιά κυβέρνηση που δεν ασχολούνται καν με το μετρό. Αυτοί είναι οι άνθρωποι που κρίνουν τους γύρω τους με βάση το τι ψηφίζουν. Είναι το 18% της σημερινής κοινωνίας, που διαγράφει φίλους από τα social media γιατί παραείναι κάτι που δεν ξέρουν ούτε η ίδιοι. Ποιον προσπαθούμε να κοροϊδέψουμε, εκτός από τους ίδιους μας τους εαυτούς;

Και ναι, υπάρχουν άνθρωποι που δεν ταιριάζει ο τρόπος ζωής τους. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν θα έκαναν ποτέ παρέα με κάποιον που πιστεύει σε μια άλλη ιδεολογία από την δική τους. Όχι γιατί ανήκει σε μια συγκεκριμένη πολιτική παράταξη, μα γιατί τα ενδιαφέροντά τους δεν κολλάνε πουθενά. Χωρίς σημείο τομής, πως θέλεις να λειτουργήσει και να εξελιχθεί μια σχέση; Καταλαβαίνεις το πόσο στενόμυαλος μπορεί να είναι κάποιος όταν σου λέει πόσο πιστεύει σε μια ίση ιδεολογία και ταυτόχρονα σε απορρίπτει για την διαφορετικότητά σου.

Συνεχίστε λοιπόν, ό,τι κάνατε πριν και σκεφτείτε το λίγο παραπάνω την επόμενη φορά που μια κοπέλα σας φανεί πολύ αριστερή ή πολύ δεξιά. Το πιθανότερο σενάριο είναι να μην ξέρει κανείς από τους δύο σας τι εστί η κάθε μια πολιτική ιδεολογία ξεχωριστά. Δεν φταίτε εσείς όμως γι’ αυτό, τα ταμπού που ζούνε μέσα σας και δεν μπορείτε να αποφύγετε φταίνε.