Έτοιμοι; Σταματήστε λίγο το τσατ. 

Την προηγούμενη εβδομάδα, αναλύσαμε στο πρώτο μέρος του θέματος ιντερνετικές σχέσεις και πιο συγκεκριμένα τις εξής τρεις: Οι σχέσεις ‘το άλλο μου μισό βρέθηκε, αλλά κάνει το αγροτικό του στη Μυτιλήνη’, οι σχέσεις ‘τον θέλω, γιατί κανένας δεν με έχει καταλάβει έτσι’ και οι ‘μου αρέσει, γιατί είναι πολύ ωραίος γκόμενος’.

Οι σχέσεις ‘πιστεύω εις ένα σεξ’

Ωραίο ή όχι το αγόρι, σε αυτές τις σχέσεις τα πράγματα είναι ξεκάθαρα από την αρχή. Κι όταν τα πράγματα είναι ξεκάθαρα απ’ την αρχή, ο κόσμος περνάει μια χαρά. Οι εποχές που οι fuck buddies ξεφύτρωναν σαν τα μανιτάρια μπροστά ή πίσω από τα μπαρ είναι οι ίδιες με εκείνες που ο Γιώργος Νινιός εθεωρείτο ζεν πρεμιέ.

Οι fuck buddies σήμερα έχουν Facebook. Μπορεί να τους έχεις ήδη φίλους και να μην το έχεις καταλάβει. Τα συστηματικά like είναι ένας εξαίσιος τρόπος να καταλάβεις ή να δείξεις -ανάλογα την περίσταση- ότι θες ή ότι έχεις σκεφτεί να κοιμηθείς με κάποιον.

Οι ‘φιλικές’ σχέσεις

Είχα χρησιμοποιήσει ένα ολόκληρο ντελίβερι για να πω τι πιστεύω για τη φιλία μεταξύ ανδρών και γυναικών. Παρ’ όλ’ αυτά, φημολογείται ότι δεν είμαι ο Θεός κι ότι όντως πολλές από εσάς έχουν αναπτύξει φιλικές σχέσεις με άλλους χρήστες του FB, μάλλον γιατί αυτόν τον καιρό εσείς ή αυτοί ή όλοι μαζί έχετε σχέση και δεν θέλετε μπλεξίματα.

Θα πω για άλλη μια φορά και μετά θα πάψω ότι φίλοι γίνεστε μόνο με κάποιον με τον οποίο έχετε εκτονώσει τη σεξουαλική ένταση ή που δεν φαντάζεστε να κάνετε σεξ ούτε μόνοι σε ερημικό νησί (γαμώ τη ζημιά που έχουν κάνει τα σχολικά λευκώματα στον εγκέφαλό μας). ΠΟΥΘΕΝΑ τέλος πάντων.

Οι σχέσεις ζωής

Σε αυτήν την παράγραφο, θα  διαλύσω κάθε υπόνοια που έχω δημιουργήσει ως τώρα σχετικά με το (αντικειμενικό) faux που ενυπάρχει σε κάθε online γνωριμία. Πριν δέκα χρόνια, ντρεπόσουν να πεις ότι γνώρισες κάποιον στο ίντερνετ, ακριβώς γιατί το άθλημα δεν ήταν τόσο διαδομένο. Η γνωριμία μέσω άλλων οδών πλην της κλασικής που κληρονομήσαμε απ’ τους ανθρώπους των σπηλαίων (του τετ-α-τετ δηλαδή) οδηγούσε σε λεκτικούς λιθοβολισμούς και σε όχι ωραίες καταστάσεις. “Μα καλά, στο ίντερνετ πήγες και τη βρήκες; Τι άνθρωπος είσαι εσύ;”. Σήμερα, έχουν περάσει δέκα χρόνια και όλοι έχουμε μεταφορτώσει τη ζωή μας στα προφίλ των σόσιαλ μήντια.

Τις προάλλες, μου εξηγούσε μια φίλη πόσο πιο αθώο είναι πια να δώσεις το κινητό σου σε κάποιον που σε φλερτάρει παρά το Facebook σου. “Τι μπορεί να μάθει κανείς απ’ τον αριθμό του τηλεφώνου σου; Το πολύ πολύ να καταλάβει αν έχεις Cosmote. Στο Facebook, θα δει εσένα, το σώμα σου με μαγιό, τις φίλες σου, τους πρώην σου, τι μουσική ακούς, ποιοι σου μιλάνε και και και”.

Αν τώρα αποδεχτούμε ότι η ζωή είναι στο FB, αντίο ζωή. Δεν το πάω εκεί. Συνδέοντας το με την τελευταία κατηγορία σχέσεων, δηλαδή τις σχέσεις ζωής, καταλήγω όπως κάθε σώφρων άνθρωπος ότι δεν έχει καμία διαφορά το αν θα γνωρίσεις τη Μία περιμένοντας τον καφέ σου στον Γρηγόρη ή πληρώνοντας τη ΔΕΗ ή παίζοντας αυτά τα χαζά παιχνίδια της πλατφόρμας του FB. Τέλειωσαν οι ενοχές για το πού γνωρίζεις κάποιον. Αρκεί οι γνωριμίες που γίνονται με διαμεσολάβηση (πχ. μέσω προξενιού ή μέσω friend suggestion) να μεταφέρονται στο κανονικό τερέν. Στον έξω κόσμο. Όχι μόνο γιατί κάποιος μπορεί να φαίνεται γαμάτος πίσω απ’ τον υπολογιστή του, αλλά γιατί είναι εξίσου πιθανό κάποιος να αδικείται πίσω απ’ αυτόν.

Τέλος πάντων, αρκεί οι γνωριμίες που γίνονται με διαμεσολάβηση να μεταφέρονται στο κανονικό τερέν και να κρίνονται/δουλεύονται εκεί. Να το γράψω και τρίτη φορά;

Ηλίας Αναστασιάδης (@illanastasiadis)