Ξυπνάω κι έχω μπροστά μου όλον αυτόν τον χρόνο, που θα τα βάλω και πάλι μαζί του. Επιλέγω να κάνω ένα γρήγορο ντους από αντίδραση. Φτιάχνω καλό καφέ και ανοίγω το λάπτοπ μου όπως κάθε πρωί. Όσο αυτός απλώνεται εγώ χτίζω μικρές ρουτίνες. Δεν έχω καταλήξει αν τον χρόνο τον νικάς μονάχα όταν τον ξεπερνάς, νομίζω πως είσαι νικητής κι όταν πας μαζί του. Την περίοδο αυτή μοιάζω σαν να έχω ανοίξει τα χέρια μου σε μια πελώρια αγκαλιά κι έχω βάλει εκεί μέσα τον χρόνο που μου αναλογεί. Αν με δείτε μοιάζω σαν να κρατάω κοπανιστό αέρα, μόνο που εγώ τον παίρνω τόσο προσωπικά που πριν κάνω οτιδήποτε αφήνω αυτόν να προηγηθεί.
Πριν μπω στην κουζίνα να μαγειρέψω του λέω να περάσει σαν ευγενική οικοδέσποινα. Τον βάζω να καθίσει στον καναπέ, ξαπλώνω επάνω του, δεν τον αφήνω να πάρει ανάσα και του λέω «τώρα θα σε σκοτώσω». Τα πρωινά, μαζί με τον καλό καφέ, τον αφήνω να πάει παντού, να βρει τη θέση του μέσα στο σαλόνι μου, να το καλύψει από πάνω μέχρι κάτω, σχεδόν δημιουργώ τον χωροχρόνο για να μπορέσω την στιγμή που όλα ενώνονται αφηρημένα να δω όσες περισσότερες εκθέσεις φωτογραφίας μπορώ. Τώρα που όλα διανέμονται online δεν θέλω να μου ξεφύγει τίποτα, δεν υπάρχουν δικαιολογίες πια. Διαβάζω τις συνεντεύξεις μεγάλων φωτογράφων ή μικρών που ότι κάνουν το κάνουν καλά. Γκουγλάρω όποιες απορίες έχω για την φωτογραφία και τις τεχνικές της και διαβάζω όσα αναγράφονται στην πρώτη σελίδα του Google, όχι το πάνω -πάνω, αλλά όλη την πρώτη σελίδα.
Τον έχω κάνει φίλο μου τον χρόνο, γιατί αυτόν τον καιρό φέρθηκε τίμια, μου έδειξε πως είναι εκεί για μένα. Λένε, τι ποιοι λένε; Οι ειδικοί τα έχουμε ξαναπεί αυτά, πως όταν βάζεις έναν στόχο θα σε φέρει κοντά στην επιτυχία η αφοσίωση και η προσπάθεια. Ο προσανατολισμός σε αυτό που θες και η συνεχής πίστη πως θα το φτάσεις. Λένε ακόμη πως το πάθος σε οδηγεί εκεί. Κάθε πρωί που βουτάω στον κόσμο της φωτογραφίας, ακόμη κι αν δεν είναι δικός μου, κι ας μην έχω αφήσει ούτε ένα κλικ καταλαβαίνω τι σημαίνει η λέξη πάθος. Υπάρχει μια μικρή έξαψη και ένα φτερούγισμα που θυμίζει τον έρωτα, σαν τις πεταλούδες στο στομάχι που σε γαργαλάνε. Δε μπορεί να κάνω λάθος, θα είναι κρίμα να παριστάνω πως δεν βρήκα τι θέλω απλά γιατί φοβάμαι την αποτυχία. Εσύ τι θα κάνεις με τα κρυφά σου πάθη;
