Η Στέλλα Βογιατζάκη αυτήν την περίοδο υποδύεται την Λώρα στον Γυάλινο Κόσμο του Τενεσί Ουίλιαμς. Παράλληλα, κάθε Δευτέρα και Τρίτη συμμετέχει σε μια παράσταση ενός εκ διαμέτρου αντίθετου κόσμου, αυτού της Μαρκησίας ντε Σαντ. Εκείνη αγαπά τον κόσμο του θεάτρου με όλες τις όψεις, τις συγκινήσεις, τι δυσκολίες και τις χαρές του!
Ποιος είναι ο Γυάλινος Κόσμος; Θα μιλήσω από την σκοπιά της Λώρας. Είναι ένα συνεσταλμένο πλάσμα που ο φόβος την κάνει να ανατρέχει σε έναν γυάλινο κόσμο. Αυτό είναι ουσιαστικά, η φοβία που σε κάνει να ανατρέχεις εκεί που νιώθεις ασφαλής. Αυτός νομίζω ότι είναι ο Γυάλινος Κόσμος. Το καταφύγιό της. Πιστεύω ότι γενικά οι άνθρωποι το κάνουμε αυτό και για αυτόν τον λόγο μας αφορά. Για μένα για παράδειγμα, το καταφύγιο ίσως είναι το θέατρο.
Η Λώρα βρίσκεται εκτός του συνόλου. Βιώνει μία υπαρξιακή μοναξιά. Η μοναξιά είναι μία κατάσταση που με τρομάζει πολύ. Η Λώρα έχει εγκλωβιστεί σε μία παιδική της αρρώστια που της στερεί το να βγει έξω, να έχει φίλους, να εργαστεί. Την διακατέχει φόβος. Έχει διογκώσει στο μυαλό της το πως βίωνε την αρρώστια της όταν ήταν μικρή. Ο φόβος την κάνει να νιώθει πως ξεχωρίζει, αλλά με την αρνητική έννοια.
Η σχέση της Λώρας με τον Τζιμ πως λειτουργεί στην ζωή της; Η Λώρα είναι ένα γοητευτικό πλάσμα και αυτό είναι το λυπηρό: Ότι θα μπορούσε να είναι με ένα αγόρι και να έχει μία κανονική σχέση. Βλέπεις ένα πλάσμα που είναι πανέμορφο, ερωτεύσιμο, γλυκό. Είναι συνεσταλμένο, αλλά κι αυτό μπορεί να είναι γοητευτικό. Το θέμα της είναι ο φόβος που την εγκλωβίζει και την κάνει να στρέφεται στον γυάλινο κόσμο της. Η Λώρα έβλεπε στο πρόσωπο του Τζιμ αυτό που δεν ήταν εκείνη: Έναν άνθρωπο κοινωνικό, αποδεκτό από όλους, αγαπητό. Αντίθετα εκείνη δεν την πρόσεχε κανείς. Και τον ερωτεύτηκε. Η επαφή μαζί του μάλλον τελικά την κλείδωσε περισσότερο.
Πρακτικά πως διαχειρίστηκες το ζήτημα της αναπηρίας της Λώρας; Με πολλή δουλειά. Από το πρωί μέχρι το βράδυ προσπαθούσα να βρω πως θα μπορούσα να το κάνω. Περπατούσα διαρκώς κουτσαίνοντας. Βρήκα κάτι, το απέρριψα και τελικά βρήκα ένα τρόπο που με βοήθησε να κατανοήσω και να πλησιάσω την Λώρα και τον ρόλο. Αυτή είναι η μαγεία της δουλειάς. Να πειραματιστείς και να βρεις τον τρόπο που θα εκφράσεις κάτι.
Η μητέρα της Λώρας καταστρέφει τα παιδιά της στο όνομα της αγάπης. Είναι από τα πιο αυτοβιογραφικά έργα του Τενεσί Ουίλιαμς. Και μιλάει για θέματα που ο συγγραφέας δεν ξεπέρασε ποτέ σε σχέση με την αδερφή του, αλλά και την μητέρα του. Ένιωθε κι εκείνος ότι εγκατέλειψε την αδερφή του γιατί έφυγε από το σπίτι του για να δουλέψει και όταν επέστρεψε δεν βρήκε τον ίδιο άνθρωπο γιατί της είχαν κάνει λοβοτομή.
Βλέποντας τον Τόμ, τον αδερφό της Λώρας μεγάλο, αφού έχει φύγει από το σπίτι του να μην έχει την ζωή που ονειρεύτηκε και να επιστρέφει στο παρελθόν, οδηγεί στην σκέψη ότι δεν υπάρχει σωτηρία και ελπίδα. Νομίζω ότι αυτό είναι το κέντρο της σκηνοθετική ματιάς. Φεύγοντας ο Τομ νέος, αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο να επιστρέψει. Όταν τον βλέπεις πια μεγάλο, καταλαβαίνεις ότι δεν υπάρχει ελπίδα.
Πότε υπάρχει ελπίδα να έχουμε την ζωή που επιθυμούμε και ονειρευόμαστε; Ίσως όταν καταφέρουμε να περιορίσουμε τις φοβίες μας και να κάνουμε τα πράγματα που αγαπάμε. Και να είμαστε με αυτούς που αγαπάμε. Τότε ίσως να υπάρχει ελπίδα και φως.
Υπάρχουν ρόλοι πιο δύσκολοι από άλλους; Κάθε ρόλος έχει δυσκολία. Σε καμία περίπτωση δεν μπορώ να διακρίνω διαβάθμιση δυσκολίας. Όλοι απαιτούν το 100% μας και την απόλυτη παρουσία μας. Μόνο έτσι μπορεί να λειτουργήσει το θέατρο.
Κατά την προετοιμασία της παράσταση ποιες σκέψεις έκανες; Πως ένιωθες; Στην αρχή είχα χαρά και ενθουσιασμό. Μετά ήρθε και η αγωνία να αντεπεξέλθω στην συνεργασία με τόσο έμπειρους ηθοποιούς και έπειτα η επιθυμία να πάνε όλα καλά! Πέρασα από όλα τα στάδια.
Υπάρχει κάποια φράση του κείμενου που σου αρέσει πολύ; Πάρα πολλές μου αρέσουν! Υπάρχει όμως μία φράση… Έτσι ξεκινάει η παράσταση. Ο Τομ παρουσιάζει την συνθήκη που θα ενταχθεί το έργο και σε ένα σημείο λέει: «Το πάντα αναμενόμενο και επίμονα αργοπορημένο κάτι για το οποίο ζούμε». Αυτή η φράση είναι η πρώτη που έμεινε στο μυαλό μου όταν διάβασα το έργο.
Επόμενα σχέδια; Συμμετέχω στην παράσταση του έργου Η Μαρκησία ντε Σαντ του Γιούκο Μισίμα σε σκηνοθεσία Ζαμπίας Πατεράκη που θα παρουσιάζεται κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο Θέατρο 104. Υποδύομαι την κόμισα Σαιν Φον, μία γυναίκα που κρατάει μαστίγιο, καμία σχέση με τη Λώρα! Θα ακολουθήσει και ένας μονόλογος στο Studio Μαυρομιχάλη σε σκηνοθεσία Στέλλας Κρούσκα.
Ο Γυάλινος Κόσμος στο Θέατρο Εμπορικόν
Μετάφραση έργου: Δήμος Κουβίδης Σκηνοθεσία: Ελένη Σκότη Σκηνικό: Εύα Μανιδάκη Κοστούμια παράστασης: Μικαέλα Λιακατά Μουσική παράστασης: Σταύρος Γασπαράτος Σχεδιασμός Φωτισμών: Κατερίνα Μαραγκουδάκη Βοηθός σκηνοθέτη: Λάμπρος Γραμματικός Φωτογραφίες παράστασης: Νικόλας Κομίνης Τους ρόλους του έργου ερμηνεύουν: Δημήτρης Καταλειφός, Θέμις Μπαζάκα, Στέλλα Βογιατζάκη, Κωνσταντίνος Γώγουλος. Η Μαρκησία ντε Σαντ στο Θέατρο 104 Σχεδιασμός Παραγωγής/ Σκηνοθεσία/ Διασκευή Κειμένου Σκηνογραφία/ Σχεδιασμός Φωτισμού Ζαμπία Πατεράκη Μετάφραση Παναγιώτης Ευαγγελίδης Κατασκευή κοστουμιών Αγγελική Μπονοροπούλου Ερμηνεύουν οι ηθοποιοί: Κόμισσα ντε Σαιν Φον Στέλλα Βογιατζάκη Σαρλότ Αφηγητής Χαρά Μάτα Γιαννάτου Ρενέ Πελαζί, Μαρκησία ντε Σαντ Δέσποινα Κολτσιδοπούλου Μαντάμ ντε Μοντρέιγ Αλεξία Φάλλα και η νεοεμφανιζόμενη Εύη Κοττάκη ως Βαρόνη ντε Σιμιάν και Αν Προσπέρ ντε Λωναίν. Οι φωτογραφίες της συνέντευξης είναι από το δελτίο τύπου της παράστασης Ο Γυάλινος Κόσμος.
