Ο χωρισμός και κυρίως η απόρριψη μπορούν να ρίξουν στα τάρταρα της θλίψης και του θυμού και τους πιο ισορροπημένους και ψυχικά υγιής από εμάς. Οι επιστήμονες όμως δουλεύουν εντατικά πάνω σε αυτό. Στο επιστημονικό περιοδικό Journal of Neuroscience πρόσφατα παρουσιάστηκε μια μεγάλη έρευνα που έγινε στο πανεπιστήμιο του Colorado όπου πήραν μέρος 40 εθελοντές που πρόσφατα οι αγαπημένοι τους τους είχαν χωρίσει. Τους ζητήθηκε να φέρουν μια φωτογραφία του ή της πρώην και μια φωτογραφία ενός πολύ στενού φίλου του ίδιου φύλου. Κατά τη διάρκεια της έρευνας κοιτούσαν τη φωτογραφία του “ακατανόμαστου” και περιέγραφαν τον χωρισμό (αουτσ!) και στη συνέχεια τους παρουσίαζαν τη φωτογραφία του “κολλητού/ής”. Σε άλλη φάση, τους υπέβαλλαν και σε ελαφρύ σωματικό πόνο και όλα αυτά παρακολουθούνταν με λειτουργική μαγνητική απεικόνιση (fMRI).

Τα συμπεράσματα;

Εάν και κανείς ακόμη δεν έχει καταλήξει στο τι συμβαίνει ακριβώς στο σώμα μας όταν κάποιος “πονάει” από ερωτική απόρριψη, στον εγκέφαλό μας ενεργοποιούνται τα ίδια ακριβώς σημεία που σχετίζονται και με τον φυσικό σωματικό πόνο. Συνεπώς όταν λέμε ότι “πονάμε” επειδή μας άφησε το αντικείμενο του πόθου μας, δεν είναι μεταφορικός λόγος, δεν το φανταζόμαστε, αλλά ισχύει.

Επίσης η φωτογραφία του αγαπημένου φίλου φάνηκε να μειώνει την αίσθηση του πόνου. Η αγάπη ακόμη και η φιλική, δρα σαν παυσίπονο, ενεργοποιεί τα ίδια κέντρα του εγκεφάλου όπως για παράδειγμα η μορφίνη ή και άλλα φάρμακα. Κατά μία έννοια αυτό μας οδηγεί σε μια σκέψη γνωστή από παλιά: Ο έρωτας με έρωτα περνάει! Όσο κι αν δεν λειτουργεί για κάποιους το να προχωρήσεις γρήγορα στην επόμενη σχέση μπορεί να προσφέρει ανακούφιση. Πιο απλή λύση; Πέρνα χρόνο με τους φίλους σου.

Στους 40 εθελοντές δόθηκε ένα ρινικό σπρέυ με απλό φυσιολογικό ορό. Στους 20 είπαν ότι είναι φάρμακο που θα τους ανακουφίσει από τα δυσάρεστα συναισθήματα που βιώνουν. Μετά από κάποια  επιπλέον τεστ φάνηκε ότι οι ομάδα Placebo, που θεωρούσαν δηλαδή ότι παίρνουν κάποιο δραστικό φάρμακο, πράγματι ήταν σε καλύτερη συναισθηματική κατάσταση. Άρα καταλήγουμε στο εξής: οι προσδοκίες μας και οι αντιλήψεις μας, επηρεάζουν σημαντικά τις εμπειρίες μας ή πιο απλά ό,τι πιστεύεις πως θα σε κάνει να νιώσεις καλύτερα κατά πάσα πιθανότητα θα σε κάνει να νιώσεις καλύτερα.

Μια άλλη σκέψη που έκαναν οι ερευνητές ήταν ότι εφόσον σωματικός και συναισθηματικός πόνος ακολουθούσαν κοινά μονοπάτια στον εγκέφαλό μας, θεωρητικά θα μπορούσαν να αντιμετωπιστούν φαρμακευτικά με τον ίδιο τρόπο. Σε έρευνα που παρουσιάστηκε στο περιοδικό Psychological Science αναφέρεται ότι γνωστό παυσίπονο που αγοράζουμε στο φαρμακείο μειώνει και τον συναισθηματικό πόνο τόσο σε νευρολογικό όσο και συμπεριφορικό επίπεδο. Το να το ρίξουμε στα χάπια βέβαια είναι επίφοβο και δεν το συνιστούμε. Όσο κι αν η ραγισμένη μας καρδιά πονάει αφόρητα ας μην ξεχνάμε ότι ο πόνος επιτελεί κάποιο σκοπό. Μας αναγκάζει να μάθουμε, να διορθώσουμε, να αποφύγουμε και να εξελιχθούμε.

Κάποια στιγμή στο μέλλον θα υπάρχει πιθανότατα φαρμακευτική αγωγή για την ανάρρωση από την ερωτική απογοήτευση, ίσως σε μορφή αυτοκόλλητου όπως για τη διακοπή του καπνίσματος (Lovarette;;). Εάν μπορούσες να πάρεις ένα χάπι για να ερωτευτείς ή να ξε-ερωτευτείς ή να παραμένεις ερωτευμένος…θα το έπαιρνες;