Έξω έχει μια τέλεια μέρα -επιτέλους, ηλιόλουστη-, τα πουλάκια κελαηδούν και εσύ σαν φυσιολογικός άνθρωπος, ξεμυτίζεις επιτέλους από την κρυψώνα σου κραυγάζοντας: «ΠΑΜΕ ΜΩΡΗ ΗΛΙΟΛΟΥΣΤΗ ΣΑΒΒΑΤΑΡΑ!» ή κάτι τέτοιο τελοσπάντων! Καιρός για βόλτα στην αγορά και για ατελείωτους καφέδες με φίλους. Ή και όχι.

Ξαφνικά, συνειδητοποιείς ότι ο νεροχύτης σου, είναι μέχρι πάνω με ποτήρια και πιάτα και το χειρότερο είναι, ότι ενώ κι οι δύο μεριές του είναι γεμάτες, (όσοι έχουν τέτοιο νεροχύτη- όχι ενιαίο θα το καταλάβουν) έχει και γύρω γύρω πιάτα που ΠΡΕΠΕΙ να πλυθούν τώρα, όχι μετά (το μετά δεν υπάρχει) και μετά να τακτοποιηθούν στα ντουλάπια αντίστοιχα. Πρώτο στάδιο αυτό της άρνησης: Κλείνεις τα μάτια και μετά από δευτερόλεπτα τα ξανανοίγεις σαν να ξυπνάς από εφιάλτη. Έχεις αποδεχτεί ήδη την σκληρή αλήθεια. (Η άρνηση και η αποδοχή είναι σχεδόν ταυτόχρονα – ο ”φυσιολογικός” άνθρωπος θα μείνει στην άρνηση θα ανοίξει την πόρτα και θα απολαύσει την μέρα).

Στάδιο 2^ο: Μια ελαφριά ζαλάδα που όσο πάει γίνεται ίλιγγος. Αρχίζεις να σκέφτεσαι ότι αν τα αφήσεις λίγο ακόμα εκεί, ο νεροχύτης θα γίνει ένας ζωντανός οργανισμός, θα βγάλει πόδια και θα σε φάει. Μα φυσικά και δεν είσαι υπερβολικός, τι είναι αυτά που λές! Άλλωστε, όλα αυτά είναι εκεί μία ολόκληρη μέρα και μια νύχτα. Ύστερα πάς στο σαλόνι. Μετά από μια γρήγορη ματιά και σε αυτό το δωμάτιο, αρχίζεις να νιώθεις ένα κόμπο στον λαιμό και κάνεις να τρέξεις, λέγοντας: «θα ξεφύγω, θα πάω για καφέ, θα ανοίξω την πόρτα, να έτσι..» αλλά είναι πια αργά για εσένα και το χέρι σου δεν θα πιάσει ποτέ εκείνο το πόμολο, αλλά θα αρπάξει την σκούπα, γιατί έχεις κάνει ήδη την εξής σκέψη: «είναι σαν να έχει περάσει ο στρατώνας από τη Διάσωση του στρατιώτη Ράϊαν, μαζί με τον Ράϊαν. Τα χνούδια κάνουν πάρτυ, τα μαξιλάρια του καναπέ είναι βαλμένα λάθος. Οι κάλτσες είναι πεταμένες στο πάτωμα και άκουσον άκουσον! Τα σουβέρ είναι ανάποδα! ΑΝΑΠΟΔΑ!» Σε αυτό το στάδιο αν δεν βάλεις φασίνα μπορεί και να πάθεις κάτι! Ξέρω τι σκέφτεσαι, υπάρχουν και χειρότερα. Ναι, υπάρχουν! Δεν θα ξεχάσω έναν πρώην, που όποτε ερχόταν σπίτι, άνοιγε ψυγείο και άρχιζε να κάνει ανακατάταξη με τις ώρες! Κάτω- κάτω τα λαχανικά. Πάνω-πάνω τα γαλακτομικά, στη μέση τα αλλαντικά (κι εγώ έτσι τα έβαζα, απλά το έκανα με τον ΛΑΘΟΣ τρόπο-εκείνος τα έκανε με τον ΣΩΣΤΟ!)

Δεν ξέρω πώς γίνεται κάποιος έτσι, αλλά σίγουρα δεν φταίει το μάθημα οικιακής οικονομίας στο σχολείο, ή όπως αλλιώς παίζει να λέγεται αυτό το μάθημα. Δεν μπορεί να φταίνε ούτε οι γονείς σου, αν και τίποτα δεν αποκλείει ότι είναι κληρονομικό. Σε οικογένειες όπου οι γονείς πάσχουν απο ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή (ΙΨΔ) υπάρχουν αυξημένες πιθανότητες να το εμφανίσουν και τα παιδιά. Σύμφωνα με τους ειδικούς, όλα οφείλονται στην σεροτονίνη. Όταν αυτή η ουσία, επαναφέρεται σε φυσιολογικά επίπεδα, τότε υπάρχει ύφεση των συμπτωμάτων. Στην Ελλάδα η συχνότητα που εμφανίζεται στις ενήλικες γυναίκες είναι 2,2% ενώ στους άντρες 1,2% ενώ στις έφηβες 3,6% και στους εφήβους 1,8% αντίστοιχα. Μην φοβάσαι! Αν ελέγχεις τις ηλεκτρικές συσκευές κάθε φορά που φεύγεις για δουλειά, δεν είσαι ψυχαναγκαστικός, είσαι απλά προσεχτικός. Αν όμως πλένεις τα χέρια σου συνέχεια, μέχρι που τα γδέρνεις, με την δικαιολογία των μικροβίων, τότε πρέπει να αρχίσεις να αναρωτιέσαι.

ΟΙ ΠΙΟ ΚΟΙΝΕΣ ΙΔΕΟΛΗΨΙΕΣ: Μόλυνσης, αμφιβολίας, σωματικής βίας, θανάτου, κοινωνικά απαράδεκτης συμπεριφοράς (βρισιές), σεξουαλικές (αμφιβολίες για τον σεξουαλικό προσανατολισμό), θρησκευτικές, σχολαστικότητα (ανάγκη για συμμετρία και τάξη).

Εάν πάλι δεν κατάλαβες τι εννοώ δες το έργο «Καλύτερα δεν Γίνεται» και παρατήρησε τον Τζάκ Νίκολσον !

THIS IS A SHELF INTERVENTION! ΒΓΕΣ ΕΞΩ!